𝕸𝖎𝖘𝖘𝖎𝖔𝖓

𝒥𝒶𝒸𝓀,

Kiedy człowiek jest w zamknięciu zaczyna myśleć i dochodzić do wniosków. A czuję, że jest coś, co koniecznie muszę Ci powiedzieć:

𝒯𝒶 𝓅𝒾𝑒𝓅𝓇𝓏𝑜𝓃𝒶 𝓂𝒾𝓈𝒿𝒶 𝓉𝑜 𝓉𝓌𝑜𝒿𝒶 𝒸𝒽𝑜𝓁𝑒𝓇𝓃𝒶 𝓌𝒾𝓃𝒶.

Siedzę już trzeci tydzień w zamknięciu i kompletnie nie mam co robić. Gorzej niż na odwyku. Jak nie powitasz mnie flaszką, to Cię zabiję, przysięgam. I guzik mnie obchodzi, że jesteś nieśmiertelny. Będę próbował do skutku.

Pozwolili mi napisać list, pewnie go potem przeczytają, więc nie napiszę nic wartościowego. Te durne chuje jakimś cudem gadają po angielsku, to pewnie jakaś idiotyczna obca technologia, no bo jakże inaczej. Normalnie więc bym nie napisał, ale jak już wspomniałem, siedzę tu trzeci tydzień i nie mam nic lepszego do roboty.

Kiedy pisze się do kogoś list, wypada zapytać co słychać, ale jak się spodziewasz, nic mnie to nie obchodzi, więc opowiem tylko co u mnie.

Właściwie nie wiem, czemu nas odkryli. Lubię sobie myśleć, że to przez Ciebie i przez to, że nas tu w ogóle wysłałeś (myśl czasem co robisz), ale może to dlatego, że pokłóciliśmy się z Gwen. Zaczęło robić się ciekawie, ale chyba zbyt głośno. Potem dostałem w łeb i zrobiło się ciemno. Wiem, że dostałem, bo guza mam do tej pory i chociaż jestem lekarzem to cieszę się, że nic mi nie złamali, bo obudziłem się już bez torby medycznej i bym sobie nawet nie pomógł. A w ich dobre chęci jakoś wątpię.

Mieliśmy zdobyć dla Torchwood dane, ale oczywiście jesteśmy tu zamknięci więc nic z tego. Jak już wielokrotnie wspominałem, strasznie tu nudno i sobie wspominam. Pamiętasz, naszą misję o kodzie N-1E.MG.PRZ-K4Z4C.W5Z5TKG? Straciliśmy jedenastu ludzi, pięciu rannych, wszyscy od lewej do prawej padali jak muchy. No to z tym, co się tu dzieje to nie ma totalnie nic wspólnego.

Miło się gadało, zwłaszcza, że nie mogłeś mi przerwać. Chyba będę do Ciebie częściej pisał, bardzo mi się to podoba.

Bez pozdrowień, bo na nie nie zasługujesz.

𝒪𝓌𝑒𝓃.