De pijn van de afvallige Nederlander

Via Twitter kan ik mijn ei meer dan genoeg kwijt, maar na het lezen van het zoveelste ex moslim stukje werd ik getriggerd om toch maar een keer uitgebreider op enkele onderwerpen in te gaan. Ik ben echter geen schrijver, zie het als mijmeren.

Het overkomt me de hele dag door, getriggerd worden door reguliere media in de vorm van actualiteiten en nieuwsrubrieken (u kent ze wel, éénvandaag, Pauw, Arena, Knevel & van den Brink enz.) of de onvermijdelijke treitermedia zoals GeenStijl, Powned varkensblogverzamelplaatsen e.o. gesponsord schuim dat een server kan betalen en zich tegenwoordig media durft te noemen.

Dagelijks zonder verantwoorde (veelal cruciale) diepgang en/of feitencontrole passeren (non)artikelen dagelijks de revue en de gemiddelde kritiekloze lezer slikt het als zoete koek. Of het nu bloot racisme, anti-islam, moslims, Turken, Marokkanen of asielzoekers betreffen, ‘wij’ schrijven en maken tv zonder verantwoording. Het vrije woord (schenentrappen) en ons (= blank) westers superieure sentiment is ons heilig. En tsja, als het u niet bevalt, “dan pleurt u toch lekker op”. Het is de treitermedia gelukt. Anno 2016 zien we het volledig salonfähige anti-alles (behalve de pure Nederlander) sentiment opgeschaald worden naar een stevig verdienmodel. Clickbait-kassa!

Het stuk in het AD omhelst het relaas van twee jonge (ex)moslima’s die zich proberen te ontworstelen aan religie, cultuur en aan de groep. Daar doe ik niets aan af. Het is niet mijn plaats en al helemaal niet mijn doel om te twijfelen aan de goede intenties of oprechtheid van deze vrouwen. Dit stuk is geen jankverhaal zoals we bijvoorbeeld hebben gezien van opportunist annex aandachtshoer Ehsan Jami of enkele andere ex-moslims die na kort doorvragen genadeloos door het ijs zakten.

Waar ik me op richt is dat dit het zoveelste eenzijdige vergrootglasstuk is dat zich toespitst op individuele ervaringen van (jawel) moslims en dat de meeste besproken onderwerpen in dit stuk óók gewoon toepasbaar zijn op niet moslims. We gaan nu toch niet doen alsof er geen sociale druk of verplichtingen bestaan in Nederlandse gezinnen waar een kruis aan de muur hangt? Of bij orthodox-joods? De ontkerkelijking van christelijk Nederland heeft de kerk de afgelopen decennia op de grondvesten doen schudden. Zou de religie (verplichtingen, rituelen, dwang) daar zelf iets mee te maken kunnen hebben? U kent de verhalen van de pastoor toch ook? Die kwam om de zoveel tijd thuis langs met de mededeling dat het nu weleens tijd werd voor gezinsuitbreiding. Ik ben zeer benieuwd naar het verhaal van een christen uit de bijbelgordel die atheïst wenst te worden. Hoon, laster of maatschappelijk worden uitgekotst gebeurd in iedere (geloofs)gemeenschap. Afkeurenswaardig? 100%. Vrijheid en zelfbeschikking is een universeel recht - óók in de islam > "In de godsdienst is er geen dwang." (Koran, 2:256)

Voorts herken in dit stuk overduidelijk het patroon van cultuur en de wijze waarop ouders/verzorgers cultuur & islam hanteren, praktiseren en interpreteren. Alsof deze individuele ervaringen en situaties voor de gehele islamitische gemeenschap van toepassing is of moet zijn. Dat is het natuurlijk niet, maar dat blijft ook in dit stuk buiten beschouwing. Een veelgelezen misverstand (of gewoon doelbewuste valse intentie), is de hardnekkige en structurele koppeling dat alles dat mis gaat in het leven inherent gekoppeld moet worden aan dé religie islam. De hedendaagse westerse geloofsbelijdenis is dan ook dat dé moslim/islam het heeft gedaan - altijd en overal – terwijl de religieuze grondslag regelmatig ontbreekt.

Natuurlijk weten de meeste moslims zelf wel beter, maar het is een hardnekkig probleem dat bij ieder feit waar een moslim bij is betrokken dé islam als oorzaak moet blijven plakken. Lees de waterval aan (non)nieuwsitems over moslims. 9/10 blijkt de veelal suggestieve berichtgeving incorrect maar de imago schade is verricht en zoals inmiddels algemeen bekend kent de NL-media op zowel historische als actuele dossiers géén rectificatie cultuur. Rectificatie of schuld bekennen lijkt te ontbreken binnen de Nederlandse genenvijver.  

Ik ben als geboren en getogen authentieke kaas & haring happende roomblanke Nederlander bekeerd tot de Islam. In tegenstelling tot de onderwerpen waar de vrouwen in het interview zeggen voor ‘weg te rennen’ vond ik die nu juist – binnen de islam - Bezinning, rust, antwoorden, verplichtingen, verantwoordelijkheden en zó veel meer. De last van cultuur en onjuiste islamitische interpretaties (waar sommige moslims ontegenzeggelijk hinder van ondervinden) zijn mij gelukkig bespaard gebleven. Eind goed al goed? Was het maar waar.

Het komt wellicht niet als volslagen verrassing maar sommige Nederlanders praktiseren niet wat ze preken. Dagelijks worden we ‘geïndoctrineerd’ met termen als superieure beschaving, verlichting, moraal, ethiek en overige hilarische zelfverheerlijking. Die eeuwige westerse borstklopperij is ronduit gênant. Laten we het gewoon houden bij een pak schroot met dun laagje chroom, dat dekt de Hollandse lading veel beter. Desondanks hoopte ik vurig dat ik door de – eigen - hoog aangeslagen, beschaafde en van verlichting gevulde Nederlander veel begrip zou ontvangen als ik aan de hand van een zelfstandig besluit melding maakte dat ik de islam had omarmt. U voelt hem al zeker? De verlichting liep snoeihard aan mijn deur voorbij. Daar waar de één met mij omging alsof ik aids had gekregen, zijn andere relaties naderhand min of meer doodgebloed.

Op mijn werk heb ik het (nog) niet verteld. Dat hoeft ook niet aangezien ik geen moslim ben geworden voor mijn collega’s, maar één ding weet ik nu al zeker. Als ik het ooit in de groep gooi ben ik direct een afvallige Nederlander. Ik heb een goede baan en dat wil ik graag zou houden. Ik weet dat sommige collega’s anti-islam sentiment dragen. Sommigen stemmen openlijk pvv en anderen zijn volgens eigen zeggen alleen maar islam kritisch (stemmen óók pvv, maar zitten nog in de kast). Ik heb wel één groot voordeel. Ik ben blank (en dat merk je). Ik ondervind geen dagelijkse problemen want ik blend in. Wat me wel enigszins zorgen baart is dat ik op basis van pvv beginselen een afvallige Nederlander ben. Wat dat betekent voor de toekomst? Ik weet het niet, maar emigratie naar Marokko of Turkije sluit ik niet uit. Ik weet zeker dat het AD niet geïnteresseerd is in mijn genuanceerde verhaal, het is tenslotte in het voordeel van dé islam, de moslims en de daaraan gerelateerde cultuur en dat kan natuurlijk nimmer de bedoeling zijn.

Ps. Ik spreek niet namens de moslimgemeenschap, dat kan ook niet want de (religieuze) gemeenschap bestaat uit individuen.  

Ik twitter via NLRevert© – U bent van harte welkom –