Nie każdy zdaje sobie sprawę, jak wiele dzikich ptaków żyje w bezpośredniej bliskości człowieka. Zobacz, ile gatunków możesz zaobserwować z okna wielkomiejskiego bloku!
Ten sympatyczny ptaszek, którego widzisz na zdjęciu powyżej to bynajmniej nie wróbel zwyczajny, ale podobny do niego mazurek (nazywany też wróblem polnym), ptak z rodziny wróbli. Występuje przede wszystkim na terenach wiejskich, na polach, w sadach, ale często zamieszkuje też zadrzewione obszary miejskie, np. parki. Od wróbla zwyczajnego różni go ubarwienie – brązowa „czapeczka” na głowie i białe plamki na policzkach.
A oto i krewniak mazurka – wróbel zwyczajny (wróbel domowy). Znamy je doskonale, ponieważ są ptakami od dawna żyjącymi wśród ludzi. Bytują w kępach krzewów w licznych koloniach. Mają bardzo towarzyskie usposobienie, często żerują z innymi ptakami, np. gołębiami. Niestety populacja wróbli systematycznie spada. Ich wrogiem są ocieplenia budynków, które likwidują szczeliny będące miejscem budowania gniazd, mniejszy dostęp do pokarmu (resztek żywności) i ekspansja ptaków krukowatych, żywiących się jajami i pisklętami. Wróbel to jeden z najsympatyczniejszych miejskich ptaków, szkoda, że coraz rzadszy...
Ten śliczny żółtawy ptak, przypominający nieco kanarka – to dzwoniec zwyczajny (samiec). Spotkasz go w parkach i na obrzeżach lasów. Dzwoniec ma charakterystyczny donośny „dzwoniący” głos.
Jeśli jesteśmy przy śpiewakach, należy wspomnieć o kosie. Samiec ma bardzo charakterystyczny wygląd – całkowicie czarna pokrywa piór i jaskrawo pomarańczowym dziobem. Choć kos jest gatunkiem wędrownym, to ten żyjący w mieście nie odlatuje na zimę. Kosy pięknie śpiewają, posłuchaj.
Szpak zwyczajny to ptak z jednej strony pożyteczny (zjada owady i ich larwy, będące szkodnikami roślin), z drugiej zmora sadowników, ponieważ uwielbia owoce (np. czereśnie). Co ciekawe, jest całkowicie odporny na alkohol powstający w wyniku fermentacji owoców – w przeciwieństwie do innych ptaków posiada enzym błyskawicznie rozkładający alkohol. Szpaki są podobne do kosów, ale charakteryzują się połyskliwymi piórami z białymi cętkami.
Gołąb miejski – najpopularniejszy w miastach ptak – to ptak wywodzący się od gołębia skalnego, pierwotnie zamieszkującego skaliste wybrzeża i góry. Żyje masowo wśród ludzi – łatwo się oswaja, bywa natrętny przy zdobywaniu pożywienia. Nadmiar gołębi powoduje szybkie rozprzestrzenianie się chorób, a także brudzenie budynków (w tym zabytkowych) kałem. Przez wielu bywa nazywany „skrzydlatym szczurem”.
A oto niepozorny kolega gołębia – sierpówka (synogarlica turecka). Ptak z rodziny gołębiowatych, żeruje często w towarzystwie gołębia miejskiego, ale jest bardziej nieufny, trudniejszy w obserwacji. Żywi się ziarnami i resztkami pożywienia.
Gołąb grzywacz to największy w Polsce przedstawiciel gołębiowatych, waży ok. 0,5 kg. Jego naturalnym środowiskiem są rzadkie lasy liściaste, jednak od kilku lat coraz częściej pojawia się w miastach, nie tylko na obrzeżach, ale i w centrach. Co ciekawe, jest to ptak łowny i niepodlegający ścisłej ochronie.
Sikora bogatka to największa z europejskich sikor. Ma charakterystyczne żółte upierzenie z czarnym pasem przebiegającym od głowy przez cały brzuch. Żywi się owadami i nasionami roślin oleistych (np. słonecznika). W zimie bywa karmiona słoniną.
Jerzyk to ptak podobny do jaskółki, jednak w przeciwieństwie do niej żyjący w miastach. Buduje gniazda w szczelinach murów, pod dachami wysokich budowli. Większość życia wpędza w locie, w powietrzu się odżywia, pije krople wody, zbiera materiał na gniazdo, a nawet kopuluje. Jest bardzo szybki, może osiągnąć prędkość nawet do 200 km/h! Niestety, coraz trudniej mu znaleźć miejsca do budowy gniazd, dlatego populacja jerzyków w miastach stale się zmniejsza.
Jemiołuszka to ptak, którego spotykamy w miastach jesienią i w zimie. Przylatuje do nas z północnego-wschodu, gdzie latem zamieszkuje lasotundrę i tajgę. Charakteryzuje się pięknym kolorowym upierzeniem i zwracającym uwagę czubem. W zimowych warunkach żywi się jagodami pozostającymi na drzewach jemioły, jarzębiny, głogu.
Pora na liczną grupę krukowatych, które doskonale przystosowały się do życia obok ludzi i zaczynają wypierać słabsze gatunki.
Sroka zwyczajna to ptak inteligentny i towarzyski. Bywa agresywna w stosunku do innych ptaków, ma awanturnicze usposobienie, a jej głos jest wyjątkowo nieprzyjemny. Jest wszystkożerna, nie pogardzi nawet padliną. Obecnie obserwuje się ekspansję tego gatunku w miastach, wcześniej występowała głównie na terenach wiejskich i nadrzecznych. Nie migruje.
Gawron – ptak o czarnym, metalicznie połyskującym upierzeniu. Bywa mylony z krukiem, ale jest od niego znacznie mniejszy. To ptak bardzo inteligentny, świetnie przystosowujący się do warunków. Żywi się praktycznie wszystkim, również odpadkami i padliną.
Kawka uznawana jest za jednego z najbardziej pojętnych ptaków, bywa oswajana i trzymana w klatkach. Jej znakiem rozpoznawczym jest biała tęczówka oka, która wyraźnie odcina się od ciemnego upierzenia. Kawki tworzą ściśle zhierarchizowane grupy. Żywią się praktycznie wszystkim, polują na gryzonie i pisklęta.
Innym krukowatym, który przystosował się do warunków miejskich, jest wrona. Jest łatwo rozpoznawalna ze względu na brudnobiałe elementy upierzenia. Jak wszystkie krukowate jest ptakiem o silnych więziach społecznych i dużej inteligencji. Wszystkożerna.
Warto wspomnieć o naturalnych wrogach mniejszych ptaków, które również osiedlają się w pobliżu siedzib ludzkich. Wśród nich jest gatunek sowy – puszczyk, zamieszkujący parki i obrzeża lasów. Poluje na gryzonie, owady i ptaki, a także żaby i ryby. Prawdziwym miejskim łowcą jest pustułka, ptak z rodziny sokołowatych, który poluje na małe ptaki, m.in. wróble, a gnieździ się w wysokich budynkach, np. wieżach, dzwonnicach.
W miastach często znajdują się zbiorniki wodne lub rzeki. W ich obrębie możemy spotkać ptaki wodne, jak kaczki, łyski czy łabędzie. Do miast wprowadzają się też mewy śmieszki (zdjęcie powyżej), które w ogromnych stadach szukają pożywienia na wysypiskach śmieci, ale czasem zapuszczają się do centrów miast w poszukiwaniu odpadków.
Jak widzisz, obok ciebie żyje mnóstwo ciekawych ptaków. Teraz wiesz jak je rozpoznać, więc zacznij je obserwować i poznawać ich zwyczaje – naprawdę warto! Może uda ci się zrobić świetne zdjęcie lub nakręcić pasjonujący film przyrodniczy?
Zdjęcia z zasobów Wikipedii (CC 3.0)
Autorzy zdjęć: Andreas Trepte (mazurek, dzwoniec), Adam Kumiszcza (wróbel), User:SonNy cZ (kos), Philip Heron (szpak), Bronisław Wesołowski (gołąb), Horia Varlan (sierpówka), John Willis (grzywacz), Sławomir Staszczuk (bogatka), Klaus Roggel (jerzyk), Randen Pederson (jemiołuszka), Benutzer123 (sroka), AndronovIN (gawron), Darkone (kawka), Marek Szczepanek (wrona), Diliff (śmieszka).
Autor: Wiedza Nie Boli. Przedruk dokonany w uzgodnieniu z autorem.
Źródło: http://wiedzanieboli.blogspot.com
Źródło: Wiedza nie boli