Kamuflaż?

"Człowiek, który do per­fek­cji opa­nował sztukę ka­muf­lażu, sta­je się więźniem włas­ne­go strachu".

KAMUFLAŻ?

Być może, nasze życie całe

to sen wariata lub iluzja,

kamuflaż sprytnie doskonały –

dla wiedzy wieczna więc konfuzja?

Forma energii w czas zaklęta

tworząc wszechświata imperatyw

człowieczą duszę w prochu pęta,

w pułapce zysków i zatraty?

A może boski to hologram

i zamierzona wręcz dziwogra?

Matrixu scena widowiska

granego przez kukiełek roje,

a na zasadach scenarzysty

aktorzy snują swoje wizje.

Fabuły w kreowanym świecie

prawdopodobieństw są pozorem,

więc różnie się układa życie

tym nieświadomym wciąż aktorom.

W zamęt dociekań umysłowych

wkrada się lik teorii różnych:

Boga co nie da pogrześć głowy;

Złego demiurga, który bruździ.

Pierwszy nam daje więc nadzieję

sprawiedliwości, zrozumienia;

drugi wtrąca w chaos idei

wszytko woli i zatracenia.

Lecz póki co

jesteśmy tu i teraz,

więc bierzmy to,

co dla nas los wybiera

z darów i nieszczęść tego świata:

ból, rozpacz, mijające lata,

ale też piękno, szczęście, radość,

by za nie czynić życiu zadość,

nadzieję w sercu mieć dziękczynną,

że Bóg da poznać prawdę inną…

Autor: Piotr Stanisław Issel