Ludzie nauki – badacze wody
Temat pamięci wody wywołuje ciągle wiele kontrowersji. I jest to zupełnie zrozumiałe, ponieważ brak jest powszechnie dostępnych publikacji na ten temat. Niektórzy uważają, że trąci to jakąś „magią” doszukując się tu nawet powiązań tzw. „diabelskich” J. Inni z kolei zarzucają teorii o pamięci wody albo „nienaukowość”, albo naukową herezję szydząc jednocześnie z tych, którzy temat podejmują. Zazwyczaj chłopcem do bicia staje się nieżyjący już prof. Jacques Benveniste, „laureat” dwóch nagród anty-Nobel przyznanych mu przez Uniwersytet w Harvardzie. Przyjdzie czas, kiedy ci, którzy przyznali te nagrody, będą się tego wstydzić.
Przeciwnicy teorii o pamięci wody zazwyczaj nie mają pojęcia, jak wielu uznanych naukowców zajmuje się sprawą. Dlatego uważam, że warto przybliżyć niektóre uczelnie i nazwiska, bowiem badaniem własności wody zajmowało się i zajmuje wiele prestiżowych uczelni i instytutów badawczych z całego świata. Berkeley University, Massachusetts Institute of Technology, London Royal Academy, Instytut Pasteura w Paryżu, Uniwersytet im. Łomonosowa w Moskwie – to tylko znaczące przykłady.
Liczni światowi badacze stwierdzili na podstawie wielokrotnie przeprowadzanych eksperymentów, że woda dysponuje tzw. „pamięcią molekularną” i jest NOŚNIKIEM INFORMACJI. Jak już powiedzieliśmy – teza ta jest ciągle bardzo kontrowersyjna i wzbudza wiele emocji. Samo zjawisko pamięci wody miał odkryć Francuz Jacques Benveniste w 1988 r. Na ogół przypuszcza się, że poza Benveniste nikt inny z tzw. „poważnych” naukowców nie zajmował się pamięcią wody. Nie jest to prawdą.
Warto zaznaczyć, że wśród licznego grona naukowców zajmujących się badaniami wody jest przede wszystkim wielu naukowców rosyjskich i japońskich, którzy nadal wiodą prym w jej badaniach. Wymieńmy przynajmniej czołowe z najważniejszych postaci zajmujących się tematyką wody, jej pamięci oraz wpływu na żywe organizmy:
- prof. Witold A. Bakhir, członek Rosyjskiej Akademii Nauk Medycznych i Technicznych,
- prof. Jurij A. Rachmanin, ekspert WHO, wiceprzewodniczący Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych,
- prof. Stanisław Zenin, fizyk, chemik, biolog i filozof w jednej osobie,
- dr Władimir Kondratow, ekspert w dziedzinie badania struktury wody,
- prof. Paweł Goskow, kierownik Wydziału Informatyki Państwowego Ałtajskiego Uniwersytetu technicznego, członek Rosyjskiej Akademii Nauk,
- prof. Jewgienij Fiesienko, Dyrektor Instytutu Biofizyki Komórki Rosyjskiej Akademii Nauk,
- dr Wiktor D. Płykin, członek Międzynarodowej Akademii Informatyzacji przy ONZ, członek Rosyjskiej Akademii Nauk,
- prof. K.K. Korowin,
- prof. Elena Burłakowa, Instytut Fizyki Biochemicznej Rosyjskiej Akademii Nauk,
- dr. Gen Nikiforowicz Szangin-Bieriezowskij,
- Prof. Ernst Rifgatowicz Mułdaszew, światowej sławy rosyjski lekarz i naukowiec,
- Japończyk Masaru Emoto,
- dr Wolfgang Ludwig (1927-2004), niemiecki fizyk z University Temple w Filadelfii, doradca Word Research Foundation w Los Angeles, m.in. autor książki „Woda – fenomen polaryzacji – nośnik informacji –środek leczniczy”
- dr Enzo Ciccolo, biolog z Cooperative Nuova z Mediolanu
- dr Horst Felsch, dyrektor Laboratorium Inżynierii Lądowej, Wodnej i Ochrony Środowiska w Fieberbrunn w Austrii,
- Peter Kokoschinegg (Instytut Biofizyki i Badań Promieniotwórczych w Wiedniu).
- prof. Giuliano Preparata (1942-2000) z Uniwersytetu w Bari,
- prof. Emilio del Giudice (Włochy),
- prof. Lee H. Lorenzen (New Jersey Institute of Technology, Newark, USA),
- · prof. dr C.W. Smith (Wydz. Elektroniczny Uniwersytetu w Salford w Wielkiej Brytanii),
- dr František Kožišek (Państwowy Instytut Zdrowia, Praha),
- prof. Mu Shik Jhon (1931-2004) – profesor na Uniwersytecie Dongguk, prezydent Koreańskiej Akademii Nauk i Techniki, światowej sławy autorytet w dziedzinie badań wody,
- prof. Ivan Engler, kierownik Wydziału Medycyny Komplementarnej ma Uniwersytecie w Bratysławie,
- Theodor Schwenk (1910-1986), inżynier i antropozof, , założyciel Instytutu Nauki Płynów (Institut für Strömungswissenschaften) w Herrischried (Niemcy) i jego kierownik w latach 1960-1975,
- dr Peter Augustin, niemiecki lekarz i biolog,
- dr Shui-Yin Lo, amerykański fizyk chińskiego pochodzenia,
- prof. Harry Eugene Stanley, amerykański fizyk, wybitny naukowiec zajmujący się wieloma dziedzinami wiedzy, wykładowca z Boston University i wielu światowych uczelni, jeden z pionierów nauk interdyscyplinarnych, laureat prestiżowych nagród; wiodący ekspert w dziedzinie fizyki wody zajmuje się badaniem nietypowych zachowań płynnej wody,
- prof. Kurt Wüthrich, szwajcarski chemik, biolog molekularny i biofizyk ze Szwajcarskiego federalnego Instytutu Technologii w Zurychu, laureat Nagrody Nobla z chemii w 2002 r.,
- prof. Martin Chaplin z South Bank University of London, wiodący ekspert w dziedzinie strukturalnej budowy wody,
- prof. Rustum Roy, jeden z czołowych naukowców pracujących w USA, członek kilku narodowych akademii naukowych (szwedzkiej, rosyjskiej, indyjskiej, japońskiej), właściciel 24 patentów, autor ponad 1000 publikacji naukowych, wykładowca najważniejszych amerykańskich uczelni, określany jako „mistrz interdyscy-plinarności i nauczania zintegrowanego”,
- prof.inż. Bohumil Vybíral, fizyk z Uniwersytetu Hradec Králové,
- dr Lionel Milgrom, chemik i homeopata z London College of Homeopathy,
- dr Fereydoon Batmanghelidj – amerykański lekarz i naukowiec irańskiego pochodzenia, popularyzator wody jako podstawowego medium uzdrawiającego, autor przetłumaczonej na 15 języków książki „Twoje ciało głośno krzyczy o wodę”,
- dr Henry Eyring (1901-1981), amerykański chemik, prezydent American Chemical Society,
- dr David Schweitzer (wnuk dr Alberta Schweitzera), amerykański pionier medycyny naturalnej,
- Wilfried Hacheney, niemiecki fizyk i inżynier metalurg zajmujący się od kilkudziesięciu lat badaniami wody i jej struktury,
- prof. Jurij Usajewicz Naberuchin, chemik, specjalista w dziedzinie spektroskopii wody i roztworów wodnych Uniwersytetu w Nowosybirsku, autor ponad 100 prac naukowych i czterech książek,
- prof. Jagadish Chandra Bose (1858-1937), wszechstronnie uzdolniony i wykształcony hinduski fizyk, biolog, botanik, archeolog, biofizyk, pionier badań nad falami radiowymi, mikrofalami optycznymi oraz działaniem mikrofal w tkankach roślin,
- prof. Konstantin Michajłowicz Rieznikow, prowadzący katedry farmakologii Państwowej Akademii Medycznej w Woroneżu w Rosji,
- dr Anders Nilsson, chemik i fizyk z laboratorium synchrotronowego Uniwersytetu Stanford w USA,
- prof. Hidemitsu Hayashi, dyrektor Instytutu Wody w Tokio,
- prof. Sanetaka Shirahata, biolog molekularny, specjalista z Kiusiu University w Japonii.
Nie jest również prawdą, że to Jacques Benveniste – jako pierwszy odkrył zjawisko pamięci wody. Pierwsi byli Rosjanie – zespół dr Gen Szangin-Bieriezowskiego (pisałem o nim w artykule „Homeopatia i pamięć wody cz.1.)
Nie sposób nie wspomnieć również innych pionierów-badaczy wody: Wiktora i Waltera Schaubergerów (ojca i syna) oraz Johannna Grandera. Jednak prekursorem badań nad pamięcią wody był twórca homeopatii Samuel Hahnemann.
**********************************************************************************
I jeszcze kilka słów na zakończenie.
Serdecznie dziękuję tym wszystkim, którzy zainteresowali się moimi tekstami dotyczącymi homeopatii i pamięci wody. Mam na myśli przede wszystkim tych, którzy wspierali mnie swoją życzliwością i którzy zechcieli poznać nową dziedzinę wiedzy. To wielka frajda – pisać dla takich, jak WY i mieć w związku z tym poczucie jedności – myśli i postaw. Tych fajnych myśli i fajnych postaw – pełnych wiary w lepszy świat i w to, że stanowimy jedność – cała ludzkość.
Mam również autentyczną wdzięczność dla tych, którzy stali się z własnego wyboru moimi przeciwnikami. Niektórzy odrzucali moje teksty uzasadniając – „NIEPRAWDZIWE INFORMACJE”. I tu mam dwie uwagi.
Pierwsza uwaga – nie sprawi Wam chyba kłopotu, jeśli poproszę o wskazanie, które informacje są nieprawdziwe. Bo – prawdę mówiąc – leniliście się nieco. Żadnego uzasadnienia… Tak się nie godzi. To zwyczajna łatwizna.
Druga uwaga – zakładam, że nie posądzacie mnie o kłamstwa? W takim razie jestem albo bezdennie naiwny, albo piszę po prostu bajki :), ale za to - bedę nieskromny - z fantazją! W takim razie przyznacie mi chyba rację (co do naiwności albo bajkopisarstwa) ? :) Zresztą – nieważne…
Ważne jest coś innego. Temat został wywołany dyskusją spowodowaną przesłaniem Masaru Emoto dotyczącym wody w Fukushima. Otóż gdyby nie Wy, kochani, nie zamieściłbym moich tekstów. W dużej mierze dzięki Wam pojawiły się one na EIOBA, bowiem nie zamierzałem wcześniej ich tu publikować. To przede wszystkim Wy spowodowaliście, że uznałem, że pole nieświadomości i niewiedzy w tej dziedzinie oraz zacietrzewienia jest na tyle duże, że powinienem podzielić się z innymi otrzymaną przeze mnie wiedzą. Co z nią każdy zrobi, jaką nadal będzie przyjmować postawę – to już nie moja sprawa. Każdy ma prawo żyć we własnym świecie. Jak chociażby prof. zw. dr hab. med. Andrzej Gregosiewicz, którego jestem zdecydowanym fanem. Fanem inaczej… :) http://www.psychomanipulacja.pl/tem/homeopatia.htm
DZIĘKUJĘ WSZYSTKIM!:)
Koniec części 8 – ostatniej.
Fragment książki „Sekrety wody”.
Autor: Janusz Dąbrowski ©
Wszelkie prawa zastrzeżone
All right reserved
Zamieszczenie całego artykułu na innym serwerze czy w publikacji drukowanej jest możliwe tylko za zgodą autora. Domyślnie autor zgody nie udziela. Istnieje możliwość uzyskania takiej zgody poprzez bezpośredni kontakt z autorem.