Traktat dla porządku na Wschodzie z dnia 29.01.1972
Rządy Westralii, Queenslandu, Australii, Indii Brytyjskich, Wyspy Nowej Elefanty, Singapuru, Państwa Indonezyjskiego z stolicą w Dżakarcie (zwana potocznie Faszystowską Partią Indonezji), Republiki Korei, Indii Centralnych, Birmy i Republiki Elamu
przekonane, że utrwalenie pokoju oparte na sprawiedliwości i współpracy międzynarodowej ma podstawowe znaczenie dla przetrwania społeczności ludzkiej i cywilizacji,
potwierdzając swoje głębokie przywiązanie do duchowych i moralnych wartości stanowiących wspólne dziedzictwo ich narodów i źródło zasad wolności osobistej, swobód politycznych i praworządności, które stanowią podstawę każdej prawdziwej demokracji,
w przekonaniu, że dla utrzymania i dalszego urzeczywistnienia tych ideałów w interesie postępu społecznego i ekonomicznego zachodzi potrzeba ściślejszej jedności wszystkich wyznających zbliżone poglądy krajów europejskich,
zważywszy, że w celu zadośćuczynienia tej potrzebie i wyrażanym aspiracjom ich narodów należy stworzyć organizację skupiającą w ściślejszym związku państwa azjatyckie oraz pacyficzne,
postanowiły wobec powyższego powołać traktat, uniwersalnych zasad, będących fundamentem relacji międzynarodowych w tym regionie.
ROZDZIAŁ I
Cele Ogólne
Artykuł 1
Celem traktatu jest budowa społecznego porządku opartego o poszanowanie godności ludzkiej oraz różnorodności kultur.
Artykuł 2
Sygnatariusze będą starać się sumiennie wypełniać swoje zobowiązania określone w dalszych rozdziałach.
ROZDZIAŁ II
Prawa Człowieka
Artykuł 3
Każdy człowiek posiada wszystkie prawa i wolności zawarte w niniejszej Deklaracji bez względu
na jakiekolwiek różnice rasy, koloru, płci, języka, wyznania, poglądów politycznych i innych,
narodowości, pochodzenia społecznego, majątku, urodzenia lub jakiegokolwiek innego stanu.
Nie wolno ponadto czynić żadnej różnicy w zależności od sytuacji politycznej, prawnej lub
międzynarodowej kraju lub obszaru, do którego dana osoba przynależy, bez względu na to, czy
dany kraj lub obszar jest niepodległy, czy też podlega systemowi powiernictwa, nie rządzi się
samodzielnie lub jest w jakikolwiek sposób ograniczony w swej niepodległości.
Artykuł 4
KaŜdy człowiek ma prawo do Ŝycia, wolności i bezpieczeństwa swej osoby.
Artykuł 5
Nie wolno nikogo czynić niewolnikiem ani nakładać na nikogo służebności; niewolnictwo i handel
niewolnikami są zakazane we wszystkich swych postaciach.
Artykuł 6
Nie wolno nikogo torturować ani karać lub traktować w sposób okrutny, nieludzki lub poniżający.
Artykuł 7
Każdy człowiek ma na warunkach całkowitej równości prawo, aby przy rozstrzyganiu o jego
prawach i zobowiązaniach lub o zasadności wysuwanego przeciw niemu oskarżenia o popełnienie
przestępstwa być słuchanym sprawiedliwie i publicznie przez niezależny i bezstronny sąd.
ROZDZIAŁ III
Wojna Sprawiedliwa i Niesprawiedliwa
Artykuł 8
Strony traktatu są zobowiązane do zapobieżenia w granicach możliwości, uciekania się do siły w stosunkach pomiędzy Państwami i do użycia wszelkich wysiłków celem zapewnienia pokojowego rozstrzygania sporów międzynarodowych.
Artykuł 9
Traktat uznaje Ius ad bellum (prawo do wojny) pod następującymi warunkami:
a) Państwo broni się przed agresorem.
b) Państwo wydało deklarację wojny. pogwałcenie tego prawa będzie wiązało się z uznaniem za agresora nieuzasadnionego.
c) Państwo działa w remach obrony praw człowieka z rozdziału II
Artykuł 10
Każde Państwo-Strona niniejszej Konwencji zobowiązuje się, że nigdy, w żadnych okolicznościach nie będzie prowadzić badań, produkować, gromadzić, nabywać w jakikolwiek inny sposób lub przechowywać:
a) mikrobiologicznych lub innych biologicznych środków czy toksyn, bez względu na pochodzenie lub sposób produkcji, takich rodzajów i w takich ilościach, które nie są przeznaczone do wykorzystania w celach profilaktycznych, ochronnych lub w innych celach pokojowych;
b) broni, urządzeń lub środków przenoszenia mających służyć wykorzystaniu takich środków lub toksyn we wrogich zamiarach lub w konfliktach zbrojnych
Artykuł 11
Państwa będą starały się działać zgodnie z prawami i zwyczajami wojennymi budowanymi.
Artykuł 12
Pogwałcenia praw i zwyczajów wojennych. Takie pogwałcenie będzie obejmowało, ale nie będzie ograniczone do morderstw, złego obchodzenia się lub deportacji na roboty przymusowe albo w innym celu ludności cywilnej na okupowanym obszarze lub z tego obszaru, do mordowania lub złego obchodzenia się z jeńcami wojennymi lub osobami na morzu; do zabijania zakładników; do rabunku własności publicznej lub prywatnej; do bezmyślnego burzenia osiedli, miast lub wsi albo do spustoszeń nie usprawiedliwionych koniecznością wojenną. Jest potępione i uznane za nielegalne.
ROZDZIAŁ IV
Członkostwo
Artykuł 13
Traktat ma charakter otwarty. Każde państwo może dołączyć do traktatu pod następującymi warunkami.
a) Państwo nie chroni zbrodniarzy wojennych na swoim terytorium ani nie wspiera działań o takim charakterze.
b) Państwo nie prowadzi działań o charakterze agresji
c) Państwo jest gotowe do poszanowania praw wojny i człowieka z rozdziału II i III
Artykuł 14
Państwo może zostać wykluczone z Traktatu jeżeli łamie powyższe postanowienia