Dom modlitwy „Kwiat lotosu” w New Delhi
Pierwszy bahaicki dom modlitwy na subkontynencie Indyjskim został wzniesiony na obrzeżach Nowego Delhi. Z powodu swojego kształtu, przypominającego kwiat lotosu z 3 rzędami płatków (razem 27), jest bardziej znany jako „Świątynia lotosu” i uważany za jeden z cudów nowoczesnej architektury. Jest to betonowa kopuła obłożona marmurowymi płytami o 34,5 m wysokości i średnicy 75 m z salą na 2.500 osób.
Dom modlitwy w Nowym Delhi przybrał kształt ogromnego kwiatu lotosu pływającego na wodzie, co symbolizuje dziewięć oczek wodnych będących elementem składowym budowli. Kwiat lotosu został świadomie wybrany jako forma budowli, jako że w tradycji wierzeń indyjskich symbolizuje czystość i oświecenie. Przykładowo hinduistyczne bóstwo Brahma wyłoniło się z kwiatu lotosu, w buddyzmie natomiast szczególnie podkreśla się fakt iż lotos wyrasta z błota co symbolizuje, że każdy wyznawca może osiągnąć doskonałość.
Świątynia została ukończona w 1986 roku, po budowie trwającej prawie 7 lat. Od inauguracji świątyni w 1986 roku miejsce to odwiedziło ponad 50 milionów osób, w święta indyjskie miejsca odwiedza nawet 150.000 osób dziennie. Przewyższa to liczbę odwiedzających największej atrakcji turystycznej Indii - charakterystyczną budowlę mauzoleum Taj Mahal.
Nie tylko sam budynek przybrał ciekawą formę - jest on usytuowany na 80 akrowym terenie zadbanej zieleni i otoczony pięknymi ogrodami, w których schronienie znalazła liczna flora i fauna np. rodzina pawi.
Architektem budowli jest Fariborz Sahba, który urodził się w 1948 roku w Teheranie, a w 1972 roku ukończył tamtejszy wydział architektury. W 1975 wygrał konkurs pokonując 45 innych architektów na budowę domu modlitwy w New Delhi.
Fariborz Sahba poświęcił projektowi około 10 lat, angażując w projekt 800 osobowy zespół od inżynierów po budowlańców. Komputerowe projektowanie konstrukcji zajęło 18 miesięcy. Architekt starał się projektować zgodnie z przykazaniem Louisa Sullivan'a „forma podąża za funkcją”, dla budowli, która ma złożone, nakładające się na siebie funkcje praktyczne, takie jak „dom zebrań” jak i duchowe jak: „źródło inspiracji dla odwiedzających”.
Biblioteka
Budowla jest obłożona płytami marmurowymi, obrabianymi pojedynczo na miejscu budowy. Przy budowie wykorzystano tradycyjne, indyjskie metody, przykładowo beton noszony był przez robotników w 20 kg koszach na głowie. Proces projektowy komplikowała geometria budynku – brak linii prostych, niepowtarzalność elementów wygiętych w trzech płaszczyznach.
Pierwsza warstwa kopuły składa się z 54 żeber wypełnionych betonem. Dwa wewnętrzne rzędy liści wygięte są do środka, podczas gdy zewnętrzne wygięte są na zewnątrz. Żelbetowa konstrukcja obłożona jest płytami marmurowymi sprowadzanymi z Grecji. Płatki składają się z przylegających do siebie elementów tj. marmurowych płyt zatapianych w betonie.
Spoiny pomiędzy płytami są elastyczne tak, aby zapewnić trwałość budowli w razie wystąpienia trzęsienia ziemi. Stal wykorzystana w budowli poddana została procesowi galwanizacji, aby uniknąć zacieków z rdzy na białych ścianach budowli.
Architekt utrzymuje, że budowla nie mogłaby być wniesiona w innej części świata bez zaangażowania miejscowej ludności i tradycyjnych technik budowy. Budowla jest dowodem na to, że nowoczesne obiekty nie zawsze wymagają zaangażowania technologii high-tech przy ich wznoszeniu.
Powierzchnie wewnątrz budynku zostały również obłożone płytami marmurowymi, a ścieżki oraz schody lokalnie występującym czerwonym piaskowcem. Wnętrze budowli ogranicza 9 arkad, które stanowią główny element nośny konstrukcji zewnętrznej.
Wentylacja i klimatyzacja w budynku jest grawitacyjna, natomiast okresowo w porze monsunowej uruchomiana jest wentylacja mechaniczna. Światło przedostaje się do wnętrza poprzez przestrzenie pomiędzy poszczególnymi płatkami kwiatu.
Budowla otrzymała liczne nagrody architektoniczne min. od świadectwo doskonałości Międzynarodowego Stowarzyszenia na Rzecz Architektury Sakralnej w 1987, w 1988 druga nagroda za strukturę budowli od brytyjskiego Instytutu na Rzecz Struktury Budowli, w 1988 świadectwo doskonałości od Amerykańskiego Stowarzyszenia na Rzecz Iluminacji Budowli, 1990 nagroda Glob Art Academy 2000 od Amerykańskiego Instytutu Betonu za jedną z najlepiej wykonanych betonowych konstrukcji ostatnia organizacja określiła budowlę mianem Taj Mahalem XX wieku. Czasopismo Twentieh Century Architecture wymienia budowlę pośród trzech innych budynków jako osiągnięcie architektoniczne roku 1987.
Fariborz Sahba (drugi z lewej strony)
1 lutego 2007 roku ok. godz. 12.00 pan Lech Wałęsa - prezydent RP – złożył wizytę w Bahaickim Domu Skupienia w New Delhi (Indie).
Cała delegacja spędziła czas w Domu Skupienia, gdzie na cześć gości zaaranżowano specjalny program modlitewny. Po nim pan Lech Wałęsa przeczytał fragmenty z Pism bahaickich, które są wyeksponowane w świątyni. Po zapoznaniu się ze słowami „Niechaj twe usta nie szepczą grzechów innych, póki sam jesteś grzesznikiem. (…)” przyznał, że są one prawdziwe i całkowicie się z nimi zgadza.
Po przeczytaniu następującego cytatu z Pism bahaickich:
„Podstawową zasadą ogłoszoną przez Baha`u`llaha, w którą jej wyznawcy głęboko wierzą, jest taka, że prawda religijna nie jest absolutna ale relatywna, że Boskie Objawienie jest procesem mającym charakter postępujący i nie kończący się, że wszystkie religie świata są boskie w swoich korzeniach, że ich podstawowe zasady są ze sobą w całkowitej harmonii, że ich cele są te same, że ich nauki są niczym innym jak odbiciem jednej prawdy, że ich zadania uzupełniają się, że różnią się tylko nieznacznymi aspektami swoich doktryn, a ich pojawienie się reprezentuje kolejne stadia w duchowej ewolucji ludzkiego społeczeństwa.” (Shoghi Effendi)
Pan Prezydent Lech Wałęsa przyznał, że jest to najkrótsza, a jednocześnie kompletna definicja religii, znakomicie wyjaśniająca jej istotę.
Pan Prezydent otrzymał przepiękną książkę “Dom Skupienia - Miejsce, gdzie o świcie wspomina się Boga”. Ponieważ wyraził zainteresowanie ‘Słowami Ukrytymi’, otrzymał zarówno modlitewnik jak i egzemplarz ‘Słów Ukrytych’ w języku polskim. Następnie Lech Wałęsa wpisał się do księgi pamiątkowej.
Zobacz Fim o swiatynie po polsku
http://www.youtube.com/watch?v=xRnU3YoGbkQ&NR=1
Opracowanie tekstu: Anna Oniszk - Poplawska