حقیقت و سروش!

در موضوع ارائه مطلب "حقیقت و روش" اقای عبدالکریم سروش در کلاب هاوس

ایده های نوشتاری:

1- اولیت و اولویت معرفت شناسی بر هستی شناسی

2- اضافی بودن و مجاز بودن عالم خارج!

3- تقدم تصدیق بر صدق! صدق حاصل موجه شدن و موجه تشخیص داده شدن است. 

4- باور محوری و نه گزاره محوری! 

5- فاعل شناسا و رابطه ی معرفت با آن، و نه معرفت به مثابه یک موضوع متمایز از فاعل شناسا ( همان گزینه ی 1)

6- شهودگرایی به جای واقع گرایی (پروف تئوری در مقابل مدل تئوری)

7- حقایق و نه حقیقت! 

8- عقل سلیم، معیار ارزیابی پیشینی مواجهه ها و ارزیابی های معرفتی

9- اجماع عقلا، یعنی معقول دانستن توسط گروه مرجعی که صاحب عقل سلیم در موضوع هستند.

10- روش و فرا روش، دیدگاه های هنجاری و ایجابی و نحوی به مثابه فرا روش! توصل به صدق تطبیقی در تحدی و تعقیب حقیقت معقول است! (فرا روش) پذیرش این گزینه ی فرا روش شناختی خود به واسطه ی معقول بودن آن است!

11- 

صدق یا توجیه! 

واقعیت یا حقیقت/ حقایق! 

بیرون یا درون! (جهان خارج یا عقل سلیم)

باور/ باورها یا معرفت! (شناسا یا شناسایی!)

فرای (روش یا فرا روش)! 

من یا ما یا "منِ در ما"! 

---! 

حتی اگر نظریه رو توصیفی بدونیم

اگر توصیف ما تغییر و مواجهه رو تخفیف به نتیجه بده اصلا نظریه و تبیین نیست! این ایراد بزرگی هست. 

چرا اجماع تغییر می کند، آیا نتیجه ی عملی و تطابق داشتن آن ایده و پیش بینی با واقعیت و توانایی مستقیم حل مساله آن را تعیین کرده، 

آیا یک ایده و دیدگاه منسجم که تبیینی خوش فرم و خوش تعریف آن را موجب شده

آیا میزان مطلوبیت و کارایی و جذاب بودنش است

ایا چون از مرجع قوی و قدرتمندی صادر شده و جبرا تحمیل شده!