Muslimani nuk mund të jetojë pa Xhihad o vëlla!

Hudhejfe kishte lindur më 5 tetor 1997 në Adana, në provincën Karaisali. Ai ishte më i riu nga 5 fëmijët.

Pasi kishte mbaruar shkollën fillore dhe të mesme ai e ndali shkollimin sepse nuk donte të studion. Por

babai i tij insistonte dhe dëshironte që ai të arsimohet. Kështu që ai e mori Hudhejfen dhe e dërgoi

tek një automekanik dhe Hudhejfe filloi të punon aty.

Hudhejfe ishte fëmijë pa sjellje të këqija. Të gjithë shokët e tij e pëlqenin atë, pavarësisht moshës së tij

të re ai kishte personalitet të fortë, kjo ishte arsyeja që të gjithë shokët e respektonin.

Eksperienca e parë me Xhihadin ishte kur vëllau i tij më i vjetër shkoi në Afganistan në vitin 2007. Kur

vëllau i tij ishte duke u thënë lamtumirë familjes, Hudhejfe u fsheh në katin lartë për t'i fshehur

lotët nga vëllau. Ai gjithmonë i fshehte ndjenjat dhe emociontet nga familja e tij.

Nën ndikimin e vëllezërve të tij ai u rrit në një atmosferë Islame.Vëllezërit e tij ishin gjithmonë në

hixhret ose në burg për çështje të Allahut, dhe Hudhejfe ishte i vetmi fëmijë i cili qëndronte me prindërit

e tij tërë kohën. Kështu që prindërit vërtetë e donin atë shumë dhe e tejkalonin dhimbjen e tyre me

Hudhejfen.Dy nga vëllezërit e Hudhejfes kanë qenë në burg për një kohë të gjatë, pasi që ata janë

akuzuar për një sulm. Pasi që e liruan njërin nga vëllezërit e tij, Haruni shkoi në Siri menjëherë.

Vëllau tjetër (unë), Ebu Ejmeni qëndroi në Turqi dhe i vëzhgoi procedurat gjyqësore të cilat ende ishin

duke vazhduar.

Hudhejfe ishte mërzitur dhe i tha vëllaut të tij më të vjetër:" Çfarë vëllau je ti? Vëllau yt është në Siri dhe

ti qëndron këtu!Si mund ta lësh vetëm atje?" Vëllau i tij i tha si shaka:" Përse nuk shkon ti tek ai?"

Hudhejfe iu përgjigjë atij:" Kur të rritem, do të shkoj!"

Pasi që vëllau i tij më i vjetër shkoi në Siri, Hudhejfe kishte filluar të praktikoj namazin e natës dhe të

agjëroj shumë. Ai ishte duke e pregaditur veten e tij psiqikisht për Xhihad. Prindërit i kishin thënë atij: "O

biri ynë! Vërtetë ne jemi të moshuar! Të lutemi qëndro me ne dhe kujdesu për ne. Nëse edhe ti shkon

në Siri, kush do të kujdeset për ne?" Prindërit e tij ishin përpjekur për ta dërguar Hudhejfen në Gjermani

tek kunata (gruaja e vëllaut të tij më të vjetër, e cila ishte në Gjermani në atë kohë). Por Hudhejfe kishte

refuzuar. Ai i tha kunatës së tij:" Me të vërtetë nuk dua të vi në Gjermani, kam ndjenjë të keqe. Kam

frikë se mund të devijoj atje. Siria është më e mirë për Imanin tim." Ai gjithmonë kërkonte nga kunata e

tij që ta ndihmon për t'i bindur prindërit e tij, në mënyrë që ata ta lejojnë atë të shkoj në Siri. Ai i tha

asaj:" Kam lexuar një hadith. Romakët do të hyjnë në Siri dhe dyert e Shamit do të mbyllen një ditë.

Romakët janë Amerikanët. Duhet të shkojë në Sham para se Amerika të shkon atje.Përndryshe ndoshta

nuk do të gjejë mundësi tjetër për të shkuar atje. Në Gjermani do ta kem vetëm dunjanë dhe gjërat e

rëndomta, por në Sham mund ta forcoj Imanin tim." Këto fjalë erdhën nga një 17 vjeçar.

Në punë ai u takua me disa arab dhe e mësoi gjuhën arabe në një kohë shumë të shkurtë, dhe fliste

arabisht pothuajshe perfekt. Vazhdimisht i thërriste vëllezërit e tij në Siri dhe kërkonte nga ata të

organizojnë rrugën për të. Por vëllezërit e tij donin që ai të qëndroj me prindërit dhe gjithmonë gjenin

disa arsye për ta kthyer prapa. Një ditë, pasi Hudhejfe e thirri vëllaun e tij më të vjetër dhe e pyeti

përsëri për rrugën, vëllau i tha:" Rruga është ende e mbyllur dhe shumë e rrezikshme." Hudhejfe u
mërzit shumë dhe tha:" Çdo kush është duke shkuar në Sham! Rruga është e hapur për të gjithë por për mua

është e mbyllur?!

Një ditë Hudhejfe i shkroi vëllaut të tij nga interneti dhe i tha se ai ishte në Urfa dhe se do ta kalojë

kufirin për disa minuta për t'iu bashkangjitur ISIS-it. E gjithë familja mori një goditje të madhe dhe të

gjithë ishin të shqetësuar për të dhe u përpoqën për të gjetur rrugë për ta shpëtuar Hudhejfen nga

shkuarja në ISIS.Pastaj Hudhejfe pranoi se ai vetëm ishte duke bërë shaka për ta frikësuar familjen e tij. E

gjithë familja u qetësua.Pas kësaj të gjithë e kuptuan se nuk ishte e mundur për ta ndaluar Hudhejfen

nga shkuarja në Siri, sepse ai ishte vërtetë i vendosur. Ai poashtu e la punën dhe e vetmja gjë për të

cilën fliste ishte në lidhje me Sirinë dhe Xhihadin.

Më në fund familja e tij e lejoi atë pa dëshirë të shkon në Siri tek vëllezërit e tij. Hudhejfe nuk mund të

besonte, ishte aq i lumtur saqë kërcente nga një dhomë në tjetrën sikur një fëmijë i vogël.Sytë e tij

filluan të shkëlqejnë dhe ai qeshte tërë kohën. Pastaj papritmas u mërzit dhe tha se nuk kishte para për

udhëtim. Kunata e tij, e cila ishte me të në Turqi në atë kohë, e kishte shitur unazën e saj të artë dhe ia

kishte dhënë paratë Hudhejfes. Hudhejfe nuk ishte në gjendje të qëndron i heshtur as edhe për një

minutë.

Më 28 shkurt 2015 Hudhejfe hyri në Siri me 3 shokët e tjerë. Dy vëllezërit e tij ishin duke e pritur atë në

kufi. Hudhejfe qëndroi me këtë vëllaun Harun dhe Haruni e mësoi atë se si të përdor dhe të pastron

armë. Hudhejfe ishte i gjatë dhe burr i ri i fortë. Vëllau i tij Haruni i bleu rroba ushtarake dhe këpucë

dhe Hudhejfe gjithmonë i veshte këto rroba. Nëse ndokush e shikonte Hudhejfen nga mbrapa, mendonin

se Hudhejfe ishte burrë 30 vjeçar, por në qoftë se e shikonin fytyrën e Hudhejfes, e kuptonin se ai ishte

ende fëmijë.

Hudhejfe asnjëherë nuk e neglizhonte dhikrin dhe gjithnjë lexonte Kur`an.Një ditë, kur ai ishte duke e

pastruar armën e tij, njëri nga vëllezërit e tij i tha:" Hyritë do ta puthin muxhahidin i cili e pastron armën

e tij." Kur Hudhejfe e dëgjoi këtë tha: " O vëlla, të lutem më jep armën tënde dhe më lejo ta pastroj atë.

Nuk dua që hyritë të më lënë as edhe për një minutë." Dhe ai gjithmonë ishte në kërkim të armës së

dikujt për ta pastruar.

Hudhejfe ishte duke pritur me padurim ditën kur ai do t'i takon kufarët për t'i luftuar. Haruni e dërgoi

atë tek Sejfullah Shishani- Grup i Xhebatu Nusras, ku ai mori edukimin ushtarak. Ai shpesh i shkruante

kunatës së tij, e cila ishte në Gjermani, dhe kërkonte nga ajo të vjen në Siri. Ai i tha asaj:" Mos ke

frikë,vetëm eja këtu në Siri. Nëse vëllau im vdes, unë do të të mbrojë dhe do të kujdesem In shaa Allah.

Mos qëndro në Gjermani, nuk është mirë për ty. Nuk mund ta imagjinosh sa bukur është këtu."

Vëllezërit bënë një marëveshje mes tyre. Ata ranë dakord se vdekja e të gjithë 4 bijve do të ishte shumë

e vështirë për nënën dhe babain e moshuar. Kështu që ata vendosen që njëri prej tyre të qëndroj me ata

në Turqi, njëri prej tyre të qëndroj në Atmeh dhe të organizojë çdo gjë nga atje dhe dy të tjerët të

shkojnë në fushëbetejë dhe të luftojnë. Hudhejfe këmbëngulte që të shkoj në fushëbetejë.

Shokët e tij në selinë treguan se Hudhejfe gjithmonë ka thënë:" Muslimani nuk mund të jeton pa Xhihad

o vëlla!" Ndonëse ai ishte vetëm 17 vjeçar, ai arriti t'i befason të gjithë me pjekurinë dhe me të

kuptuarit e tij. Vëllau i tij më i vjetër e thirri atë disa herë të vjen në Atmeh në dy festivalet Islame ta

kalon festivalin me vëllezërit e tij, por Hudhejfe nuk erdhi. Ai kishte frikë se vëllau i tij do ta dërgon prapa

në Turqi ose nuk do ta lejojnë të kthehet prapa në fushëbetejë. Hudhejfe madje as nuk i

lajmëronte prindërit e tij sepse kishte frikë që zemra e tij mund të dobësohet dhe se ndoshta ai do të

dëshiron të kthehet tek prindërit e tij kur ta dëgjon zërin e tyre.

Një muaj para shehidllëkut ai e thirri vëllaun e tij dhe i tregoi atij për një ëndërr që kishte parë. Hudhejfe

ende nuk e kishte mbaruar të folurin, kur vëllau i tij e kishte kuptuar se Hudhejfe do të bie shehid së

shpejti In shaa Allah.. Vëllau i tij nuk dëshiroi ta frikëson Hudhejfen kështu që ai vetëm i tha:" Ti do të

vrasësh shumë kufarë in shaa Allah."

Në ditët e tij të fundit në selinë ai gjithmonë u thonte shokëve se dëshironte t'i bashkangjitet Xhejshul

Fet'hit dhe të lufton me ata derisa të bie shehid. Dhe në këto ditë ai u dërgoi shumë porosi prindërve të

tij dhe kërkonte nga ata që ta falin. Kjo çështje ishte me të vërtetë e rëndësishme për Hudhejfen dhe ai

kërkoi nga prindërit e tij përsëri dhe përsëri që ta falin atë.

Një ditë para shehidllëkut nëna e tij e thirri vëllaun më të vjetër dhe i tregoi atij për ëndrrën e saj që ajo

kishte parë.Në ëndrrën e saj Hudhejfe ishte kthyer tek ajo dhe ai ishte i veshur me rroba të ndyra. Ajo i

tha atij:" O biri im. Largoi këto rroba të ndyra bëjë një dush dhe unë do të të jap rroba të pastërta."

Hudhejfe buzëqeshi dhe tha:" Mirë nënë." kur ai i kishte larguar rrobat, nëna e tij ishte habitur që

trupi i tij kishte qenë me të vërtetë i pastër dhe i ndritshëm, dhe nuk kishte qenë i ndyrë..

Më 9 tetor Hudhejfe shkoi në Haleb Kastello për të bërë Ribat (roje) kundër komunistëve kurd (Bashkimi

demokratik Kurd- PYD). Vetëm se ishte errësuar kur Hudhejfe kishte marrur vendin e tij në ribat. Ai i

shikonte armiqtë përmes një vrime të vogël në murin e ndërtesës. Dhe në atë moment një plumb nga

një snajper i Bashkimit Demokratik Kurd e goditi atë në ball në mes vetullave.

Allahu i Plotëfuqishëm ia dha atij shehidllëkun. Vëllau i tij Haruni ishte në Siri që prej gati 4 viteve dhe

kishte pësuar më shumë se 100 situata vdekjeprurëse, por ai u plagos vetëm dy herë. Xhihadi nuk e sjell

kohën e vdekjes më afër dhe as nuk e vononë atë.Nëse Hudhejfe nuk kishte vdekur këtu në Siri, ai do të

kishte vdekur diku tjetër. Ai bëri xhihad këtu në Siri për 7 muaj e gjysmë.

Lusim Allahun ta pranojë Xhihadin tij, ta pastron atë nga të gjitha mëkatet dhe ta lejonë atë të hyjë në

Xhennetin Firdeus. Dhe ne lusim Allahun t'u jep durim familjes së tij!

Lusim Allahun t'i ringjallë zemrat e vdekura përmes shehidllëkut të Hudhejfes! Dhe shpresojmë që vëllau

ynë e ka marrur vendin e tij në mesin e shehidëve. Urime për shehidllëkun tënd o Hudhejfe!

Sytë qajnë dhe zemra mërzitet, por ne nuk do të themi asgjë që nuk e kënaq Allahun! O Hudhejfe,

ndarja yte na bëri vërtetë të mëzitur!

Ne të falim ty o vëllau ynë dhe shpresojmë se ti do të na falësh ne dhe lusim Allahun të të lejon të jesh

ndërmjetësuesi ynë në Ditën e Gjykimit!

Shkruar nga : Ebu Ejmeni, vëllau më i vjetër i Hudhejfes

Përktheu: Të përmalluarit për Xhennet