O Μύθος των Μεταδοτικών Ασθενειών Καταρρίπτεται - Μέρος 2: Πώς μεταδίδονται οι "ιοί"; Δεν γνωρίζουν..Δεν έχουν ιδέα...

 

Μετάφραση: Απολλόδωρος 4 Οκτωβρίου 2021, VIROLIEGY Διάβαστε το εδώ. ____________

 

 

Δείτε την ανασκόπηση εδώ 👉 : https://academic.oup.com/cid/article/37/8/1094/2013282

 

Όταν εξετάζετε τα αποδεικτικά στοιχεία (ή την έλλειψή τους) καθ' όλη τη διάρκεια του τελευταίου αιώνα, διαπιστώνετε ότι όχι μόνο έχει αποδειχθεί τακτικά ότι οι "ιοί" δεν μπορούν να μεταδοθούν από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά οι ιολόγοι σαφώς δεν έχουν ιδέα για το πώς μεταδίδονται οι "ιοί" γενικά. Έχουν θεωρίες και υποθέσεις για το πώς οι αόρατοι μπαμπούλες τους εισβάλλουν στους ανθρώπους και έχουν πολλά έμμεσα στοιχεία που χρησιμοποιούνται για να προσπαθήσουν να προβάλουν το επιχείρημα ότι η συσχέτιση ισούται με την αιτιώδη συνάφεια, ωστόσο δεν έχουν καμμία άμεση απόδειξη. Οι μελέτες στερούνται συνεχώς μιας έγκυρης ανεξάρτητης μεταβλητής (π.χ. καθαρισμένα/απομονωμένα σωματίδια "ιού"), περιέχουν συστηματικά μικρά μεγέθη δείγματος και δεν παρέχουν κατάλληλους έγκυρους ελέγχους.

 

Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι, προτού η Μεγάλη Φαρμακευτική (Big Pharma) αποκτήσει τέτοια επιρροή ώστε να είναι σε θέση να λογοκρίνει κάθε μελέτη που έδειχνε αρνητικά αποτελέσματα, δημοσιεύθηκαν πολλές μελέτες με αποτελέσματα που διέλυαν τους μύθους της μεταδοτικότητας/μολυσματικότητας καθώς και τις θεωρίες ότι οι "ιοί" και τα βακτήρια ήταν η αιτία της ασθένειας. Οι μελέτες αυτές έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με το αφήγημα της θεωρίας των μικροβίων και ορισμένες δημοσιεύθηκαν από ερευνητές που είχαν επιρροή στον πρώιμο τομέα της ιολογίας. Παρακάτω παρατίθενται μερικά μόνο παραδείγματα από τις αρχές του 20ού αιώνα καθώς και ορισμένες σύγχρονες πηγές που δείχνουν ότι, ακόμη και σήμερα, η μετάδοση των "ιών" παραμένει άγνωστη.

 

Τα κυριότερα σημεία αυτής της πρώτης πηγής από το 1923 δείχνουν ότι η μεταδοτικότητα ήταν ακόμη κάτι σαν μύθος και ότι πολλοί πίστευαν ότι η εσωτερική θερμοκρασία του σώματος ήταν ο σημαντικότερος παράγοντας της ασθένειας. Δείχνει επίσης ότι κανένα από τα πολλά υποτιθέμενα βακτηριακά αίτια δεν βρέθηκε συστηματικά στους αρρώστους και ότι τα βακτήρια αυτά βρέθηκαν επίσης τακτικά στους υγιείς:

 

Η "μόλυνση" είναι ο δεύτερος γενικός παράγοντας που θεωρείται ότι αφορά την ανάπτυξη κρυολογήματος (πίνακας 8). Η δυνατότητα προκατάληψης υπάρχει εδώ σχεδόν στον ίδιο βαθμό όπως και με τους άλλους παράγοντες. Εάν θεωρήσουμε ως "ευαίσθητους" εκείνους που έχουν συχνά κρυολογήματα και ως "ανθεκτικούς" εκείνους που προσβάλλονται σπάνια, οι στατιστικές μας δείχνουν την πιθανότητα επαφής με το σπίτι περίπου στην ίδια αναλογία σε κάθε ομάδα. Ωστόσο, ο αριθμός των περιπτώσεων αναφερόμενης οικιακής επαφής είναι μικρός σε σύγκριση με τον αριθμό όσων δεν γνώριζαν καμία άμεση επαφή. Η ανάμειξη των μαθητών είναι τόσο γενική ώστε σπάνια είναι δυνατόν να εντοπιστεί μια συγκεκριμένη επαφή με άλλες περιπτώσεις. Προς το παρόν, ωστόσο, τα μόνα στοιχεία που υποδεικνύουν τη μεταδοτικότητα του κρυολογήματος είναι επιδημιολογικά".

 

"Έχουν γίνει πολλές μελέτες σχετικά με τη βακτηριολογία των κρυολογημάτων. Οι μελέτες μας σε συνδυασμό με εκείνες που έχουν ήδη αναφερθεί από αυτό και άλλα εργαστήρια δείχνουν είτε ότι τα κρυολογήματα μπορεί να προκαλούνται από πολλούς διαφορετικούς μικροοργανισμούς, είτε ότι ο ιός του κρυολογήματος έχει μέχρι στιγμής διαφύγει από τους εργαστηριακούς ερευνητές".

 

"1η Σειρά - Πραγματοποιήθηκαν καθημερινές εξετάσεις σε 10 άτομα από τα μέσα Νοεμβρίου 1920 έως τις 10 Δεκεμβρίου και σε 13 άτομα από τις 5 έως τις 26 Ιανουαρίου 1921, σύμφωνα με την ακόλουθη μέθοδο: Ρινοφαρυγγικά επιχρίσματα επιστρώθηκαν σε πλάκες από αιμοαγάρ. Μετά από επώαση 24 και 48 ωρών οι πλάκες εξετάστηκαν και προσδιορίστηκε κατά προσέγγιση το ποσοστό κάθε τύπου αποικίας. Αναγνωρίστηκαν τέσσερις ομάδες: (1) οργανισμοί που παρουσίαζαν πράσινη ζώνη, είτε πρόκειται για στρεπτόκοκκους είτε για πνευμονιόκοκκους- (2) σταφυλόκοκκοι- (3) οργανισμοί που παρήγαγαν αποικίες που έμοιαζαν με τους αρνητικούς κατά Gram κόκκους, τα διφθεροειδή κ.λπ.- (4) άλλοι εμφανείς οργανισμοί, όπως οι βάκιλοι Pfeiffer ή οι αιμολυτικοί στρεπτόκοκκοι. Η ταξινόμηση με την επιθεώρηση των πλακών ελέγχθηκε με συχνές πλήρεις βακτηριολογικές μελέτες".

 

"Από τα 13 άτομα, 5 εμφάνισαν κρυολόγημα ενώ βρίσκονταν υπό την παρακολούθησή μας. Δύο είχαν από 2 κρυολογήματα το καθένα, με αποτέλεσμα να έχουν συνολικά 7 κρυολογήματα. Ο πίνακας 13 καταγράφει τα ευρήματα σε ένα τυπικό υποκείμενο. Καμμία ομάδα οργανισμών δεν επικρατεί συνεχώς στο ρινικό φάρυγγα ενός υγιούς ατόμου -- μία ομάδα επικρατεί τη μία ημέρα, μία άλλη την επόμενη, ή μία ομάδα μπορεί να επιμένει για αρκετές ημέρες στο μεγαλύτερο ποσοστό και στη συνέχεια οι σχετικοί αριθμοί ξαφνικά να αλλάζουν. Το ίδιο ισχύει και κατά τη διάρκεια του κρυολογήματος. Αναγνωρίζοντας την αβελτηρία των μεθόδων από ποσοτική άποψη, οι μελέτες αυτές παρέχουν στοιχεία για την ποικιλία των βακτηρίων που υπάρχουν στο ρινικό φάρυγγα κατά τη διάρκεια ενός κρυολογήματος. Εάν κάποια από αυτές τις ομάδες ήταν η μόνη που εμπλέκεται στην πρόκληση κρυολογήματος, θα έπρεπε να περιμένουμε μια τέτοια ομάδα να είναι συνεχώς κυρίαρχη.

 

2η σειρά - Οι ίδιες μέθοδοι χρησιμοποιήθηκαν για τη μελέτη της χλωρίδας 251 φοιτητών του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνιας, από τους οποίους 69 είχαν κρυολόγημα κατά τη στιγμή της εξέτασης. Από κάθε άτομο λήφθηκε μόνο ένα επίχρισμα. Τα αποτελέσματα παρουσιάζονται στον πίνακα 13. Και πάλι, δεν βρέθηκε μια ομάδα οργανισμών που να είναι χαρακτηριστική του κρυολογήματος.

 

Οι πληρέστερες βακτηριακές αναλύσεις μας επιβεβαίωσαν τα αποτελέσματα που προέκυψαν από την επιθεώρηση των πλακών. Για παράδειγμα, ένας πνευμονιόκοκκος τύπου IV ήταν ο κυρίαρχος οργανισμός σε 3 από τα 7 κρυολογήματα που μελετήθηκαν στη σειρά 1 - αλλά αποτύχαμε να τον βρούμε σε 2 από αυτά τα άτομα κατά τη διάρκεια άλλων κρίσεων. Επιπλέον, ήταν συχνά το επικρατέστερο βακτήριο στο ρινικό φάρυγγα υγιών ατόμων. Στη σειρά της Καλιφόρνιας, ο μόνος οργανισμός που εμφανιζόταν πολύ συχνότερα στα κρυολογήματα απ' ό,τι στους υγιείς ήταν ο βάκιλος του Friedlander, ο οποίος βρέθηκε στο I/10 των κρυολογημάτων αλλά μόνο στο l/25 των φυσιολογικών ατόμων".

 

"Συγκεκριμένοι οργανισμοί υπήρξαν ύποπτοι ως διεγερτικός παράγοντας από πολλούς ερευνητές. Οι επιδημιολογικές μελέτες του Overton 8 στο Camp Upton υποδεικνύουν τον πνευμονιόκοκκο. Ο Floyd 9 βρήκε αυτόν τον οργανισμό συχνά στα κρυολογήματα. Ο Gordon,10 που συνεργάστηκε με τους φοιτητές μας στο Σικάγο, βρήκε πνευμονιόκοκκους στο 35% των περιπτώσεων κρυολογήματος, αλλά μόνο στο 21% των υγιών ατόμων. Οι Williams, Nevin και Gurley αναφέρουν 39% και 26% αντίστοιχα. Ο Gordon μελέτησε επίσης την παρουσία πνευμονιόκοκκων στα άτομα για τα οποία έχουμε αναφερθεί (πίνακας 13). Οι πνευμονιόκοκκοι βρέθηκαν συνεχώς μόνο σε 3 περιπτώσεις σοβαρού κρυολογήματος και μόνο σε 2 από αυτές ο πνευμονιόκοκκος απουσίαζε ομοιόμορφα πριν από την ανάπτυξη του κρυολογήματος. Ο Gordon κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο πνευμονιόκοκκος περιπλέκει παρά προκαλεί το κρυολόγημα. Οι Cooper, Mishulow και Blanc 11 δεν διαπίστωσαν καμία ορολογική σχέση μεταξύ των πνευμονιόκοκκων τύπου IV που απομονώθηκαν από κρυολογήματα. Αυτό αποτελεί περαιτέρω απόδειξη ότι αυτός ο οργανισμός δεν είναι ο αιτιολογικός παράγοντας.

 

Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι στρεπτόκοκκοι, οι σταφυλόκοκκοι ή οι αρνητικοί κατά Gram κόκκοι 12 είναι οι υποκινητικοί παράγοντες. Το ότι οι βάκιλοι Pfeiffer είναι άμεσα εμπλεκόμενοι, είναι επίσης απίθανο. Οι Jordan και Sharp 13 δεν διαπίστωσαν καμία ορολογική ταυτότητα μεταξύ στελεχών από κρυολογήματα και ανέφεραν ανεπιτυχείς προσπάθειες πρόληψης των κρυολογημάτων με τη χρήση εμβολίου που περιείχε αυτούς τους οργανισμούς, μαζί με πνευμονιόκοκκους και στρεπτόκοκκους".

 

 

"Τα στατιστικά και εργαστηριακά δεδομένα που παρουσιάζονται εδώ δείχνουν ότι ο κοινό κρυολόγημα δεν είναι ένας απλός τύπος λοίμωξης, ίσως σε ορισμένες περιπτώσεις ούτε καν μια μολυσματική διαδικασία. Πολυάριθμοι παράγοντες εμπλέκονται αναμφίβολα στην παραγωγή ενός κρυολογήματος. Τα στοιχεία μας δεν υποστηρίζουν την άποψη ότι το κρυολόγημα οφείλεται πάντα κυρίως στην είσοδο κάποιου ιού από το εξωτερικό του σώματος. Αντιθέτως, φαίνεται ότι οι εσωτερικές αλλαγές του σώματος μπορεί να είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας".

 

"Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών μας ερευνών (πίνακες 13 και 14) αντιστοιχούν κατά κύριο λόγο με εκείνα που προέκυψαν από άλλους ερευνητές.

 

 

Κάντε κλικ για να αποκτήσετε πρόσβαση στο 30083102.pdf

 

Το 1937, ο Frank MacFarlane Burnet (γνωστός από τη θεωρία της κλωνικής επιλογής αντισωμάτων) και η Dora Lush προσπάθησαν να μολύνουν 200 εθελοντές με το "στέλεχος της Μελβούρνης" της γρίπης. Ούτε ένα άτομο δεν παρουσίασε συμπτώματα.

 

Ο ιός της γρίπης στο αναπτυσσόμενο αυγό: VII. Τα αντισώματα πειραματικών και ανθρώπινων ορών

"Κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου του 1937, περίπου 200 άτομα εμβολιάστηκαν με αυτόν τον τρόπο με σκοπό να διαπιστωθεί αν θα μπορούσε να παρασχεθεί με αυτόν τον τρόπο κάποια προστασία έναντι της κλινικής γρίπης. Δεν ελήφθησαν αναφορές συμπτωμάτων τα οποία θα μπορούσαν να αποδοθούν στους εμβολιασμούς, οπότε μπορεί να θεωρηθεί ότι ο προσαρμοσμένος στο αυγό ιός έχει χάσει την παθογένειά του για τον άνθρωπο κατά τον ίδιο τρόπο που έχει χάσει και για τα κουνάβια (Burnet, 1937a). Καθώς δεν εμφανίστηκε γρίπη στη Μελβούρνη κατά τη διάρκεια του χειμώνα, δεν μπόρεσε να αποκτηθεί καμία απόδειξη προστασίας".

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2065253/

 

 

Το 2008, δημοσιεύθηκε μια ανασκόπηση σχετικά με την επιδημιολογία της γρίπης, η οποία περιείχε μερικά ενδιαφέροντα σημεία/συμπεράσματα σχετικά με τη γρίπη και την αδυναμία ανά τις δεκαετίες να παρουσιαστούν στοιχεία μετάδοσης από άνθρωπο σε άνθρωπο του λεγόμενου "ιού της γρίπης": "

 

Ένα όγδοο αίνιγμα - το οποίο δεν αντιμετωπίζεται από την έρευνα Hope-Simpson - είναι το εκπληκτικό ποσοστό των οροαρνητικών εθελοντών που είτε διαφεύγουν τη μόλυνση είτε εμφανίζουν μόνο ήσσονος σημασίας ασθένεια μετά τον πειραματικό εμβολιασμό τους με έναν νέο ιό γρίπης. Το ποσοστό των ατόμων που νοσούν από ιατρογενή εμβολιασμό του ιού της γρίπης με αεροζόλ είναι μικρότερο από 50% [3], αν και τα πειράματα αυτά εξαρτώνται από τη δόση του ιού που χρησιμοποιείται. Μόνο τρία από τα οκτώ άτομα χωρίς προϋπάρχοντα αντισώματα εμφάνισαν ασθένεια μετά από εισπνοή αερολύματος του A2/Bethesda/10/63 [4]. Η ενδορρινική χορήγηση διαφόρων άγριων ιών σε οροαρνητικούς εθελοντές είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση συνταγματικών συμπτωμάτων μόνο στο 60% των περιπτώσεων- ο εμβολιασμός με τον ιό των χοίρων Fort Dix (Η1Ν1) - έναν ιό που θεωρείται παρόμοιος με τον ιό του 1918 - σε έξι οροαρνητικούς εθελοντές απέτυχε να προκαλέσει σοβαρή ασθένεια, με έναν εθελοντή να εμφανίζει μέτρια ασθένεια, τρεις ήπια, έναν πολύ ήπια και έναν καθόλου [5]. Παρόμοιες μελέτες των Beare et al σε άλλους ιούς H1N1 έδειξαν ότι 46 από τους 55 εθελοντές που εμβολιάστηκαν άμεσα απέτυχαν να αναπτύξουν συνταγματικά συμπτώματα [6]. Εάν η γρίπη είναι εξαιρετικά μεταδοτική, γιατί ο άμεσος εμβολιασμός ενός νέου ιού δεν προκαλεί καθολική ασθένεια σε οροαρνητικούς εθελοντές;"

 

"Αφού αντιμετώπισε τα αινίγματα της γρίπης, οι Hope-Simpson κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η επιδημιολογία της γρίπης δεν συνάδει με μια εξαιρετικά μολυσματική ασθένεια που συντηρείται από μια ατελείωτη αλυσίδα μεταδόσεων από άρρωστο σε άρρωστο [ 2 ]. Δύο από τις τρεις πιο πρόσφατες ανασκοπήσεις σχετικά με την επιδημιολογία της γρίπης δηλώνουν ότι είναι "γενικά αποδεκτό" ότι η γρίπη είναι εξαιρετικά μολυσματική και μεταδίδεται επανειλημμένα από τους ασθενείς στους υγιείς, αλλά καμία δεν παραθέτει αναφορές που να τεκμηριώνουν μια τέτοια μετάδοση [ 11-13 ]. Ο Gregg, σε μια προηγούμενη ανασκόπηση, επανέλαβε επίσης αυτή τη "γενικά αποδεκτή" θεωρία, αλλά προειδοποίησε:

"Ορισμένες θεμελιώδεις πτυχές της επιδημιολογίας της γρίπης παραμένουν ασαφείς και αμφιλεγόμενες. Τέτοια γενικά ερωτήματα όπως ποιες συγκεκριμένες δυνάμεις κατευθύνουν την εμφάνιση και την εξαφάνιση των επιδημιών εξακολουθούν να αποτελούν πρόκληση τόσο για τους ιολόγους όσο και για τους επιδημιολόγους. Επιπλέον, στα πιο βασικά επίπεδα παρατήρησης της κοινότητας, του σχολείου ή της οικογένειας, ακόμη και η απλή δυναμική της εισαγωγής, της εμφάνισης, της διάδοσης και κυρίως της μετάδοσης του ιού ποικίλλει από επιδημία σε επιδημία, από τόπο σε τόπο, φαινομενικά αδιαφορώντας για τα παραδοσιακά πρότυπα συμπεριφοράς των λοιμωδών νόσων". [ 14 ] (p. 46)

 

Η αμφισβήτηση μιας γενικώς αποδεκτής παραδοχής σημαίνει να αναρωτιέσαι εκ νέου: "Τι δείχνουν στην πραγματικότητα τα αποδεικτικά στοιχεία; Έτσι, αναρωτηθήκαμε, υπάρχουν ελεγχόμενες μελέτες σε ανθρώπους που να επιχειρούν τη μετάδοση της γρίπης από ασθενή σε ασθενή;".

"Το 2003, οι Bridges et al επανεξέτασαν τη μετάδοση της γρίπης και διαπίστωσαν ότι "δεν υπάρχουν ανθρώπινες πειραματικές μελέτες που να έχουν δημοσιευθεί στην αγγλόφωνη βιβλιογραφία και να οριοθετούν τη μετάδοση της γρίπης από άτομο σε άτομο. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με αρκετές φινετσάτες ανθρώπινες μελέτες για τη μετάδοση του ρινοϊού και του RSV ..." [ 50 ]. (p. 1097)

 

Ωστόσο, σύμφωνα με την τρομακτική μονογραφία του Jordan για την πανδημία του 1918, υπήρξαν πέντε προσπάθειες να καταδειχθεί η μετάδοση της γρίπης από ασθενή σε ασθενή κατά τις απελπισμένες ημέρες που ακολούθησαν την πανδημία και όλες ήταν "μοναδικά άκαρπες" [ 19 ]. (σελ. 441) Ο Jordan αναφέρει ότι και οι πέντε μελέτες απέτυχαν να υποστηρίξουν τη μετάδοση από άρρωστο σε άρρωστο, παρά το γεγονός ότι είχαν πολυάριθμους ασθενείς με οξεία γρίπη, σε διάφορα στάδια της ασθένειάς τους, προσεκτικά βήχουν, φτύνουν και αναπνέουν σε ένα συνδυασμένο σύνολο >150 άρρωστων ασθενών [ 51 - 55 ]".

 

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2279112/

 

 

Το 2018 δημοσιεύθηκε μια ανασκόπηση σχετικά με τις διάφορες οδούς μετάδοσης των αναπνευστικών "ιών". Οι ερευνητές εξετάζουν πολλούς διαφορετικούς "ιούς" και προσπαθούν να εντοπίσουν τους διαφορετικούς τρόπους μετάδοσης για τον καθένα, αλλά γίνεται πολύ σαφές ότι τα στοιχεία είναι είτε εξαιρετικά αδύναμα είτε εντελώς ανύπαρκτα.

 

"Οι περισσότερες μελέτες σχετικά με τις οδούς μετάδοσης μεταξύ των ανθρώπων είναι ασαφείς / μη πειστικές.

Η σχετική σημασία των οδών μετάδοσης των αναπνευστικών ιών δεν είναι γνωστή".

 

"Πολλά κρούσματα έχουν διερευνηθεί αναδρομικά για τη μελέτη των πιθανών οδών μετάδοσης του ιού μεταξύ ανθρώπων. Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών είναι συχνά ασαφή και ταυτόχρονα τα δεδομένα από ελεγχόμενα πειράματα είναι ελάχιστα. Ως εκ τούτου, εξακολουθούν να λείπουν οι θεμελιώδεις γνώσεις σχετικά με τις οδούς μετάδοσης που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση των στρατηγικών παρέμβασης".

 

"Η ιλαρά είναι μία από τις πιο μεταδοτικές ιογενείς ασθένειες στον άνθρωπο που έχει συνδεθεί με τη μετάδοση μέσω αερολυμάτων εδώ και πολύ καιρό [12 , 13 , 14-- , 15, 16, 17, 18--]. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο ιός MV αναπαράγεται επίσης συστηματικά και ότι υπάρχει ρόλος για τη διάδοση του ιού που σχετίζεται με τα νεκρά κυτταρικά υπολείμματα μέσω fomites (μικροβιοφόρες ουσίες). Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, δεδομένα από αναδρομικές μελέτες παρατήρησης που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια κρουσμάτων σε παιδιατρικά ιατρεία, ένα σχολείο και μια αθλητική εκδήλωση υπέδειξαν μετάδοση μέσω αερολυμάτων [14--, 15, 16, 17, 18--]. Πράγματι, οι μελέτες αυτές έδειξαν ότι τα περισσότερα δευτερογενή κρούσματα δεν ήρθαν ποτέ σε άμεση επαφή με τον δείκτη - ασθενή και ορισμένα δεν ήταν ποτέ καν ταυτόχρονα παρόντα στην ίδια περιοχή με το κρούσμα - δείκτη [14--, 18--]".

 

 

"Υπάρχει σημαντική έλλειψη (πειραματικών) στοιχείων σχετικά με τις οδούς μετάδοσης του PIV (τύποι 1-4) και του HMPV".

 

"Η μετάδοση του RSV μεταξύ των ανθρώπων θεωρείται ότι γίνεται μέσω σταγονιδίων και fomites [ 1 , 7]."

 

"Παρά ταύτα, δεδομένου ότι η μολυσματικότητα του ιού δεν μπόρεσε να αποδειχθεί, η πιθανή αερογενής μετάδοση του RSV θεωρήθηκε αμελητέα και η μετάδοση του RSV θεωρήθηκε ότι γίνεται κυρίως μέσω επαφής και μετάδοσης με σταγονίδια. Ωστόσο, σε μια πρόσφατη μελέτη οι συγγραφείς κατάφεραν να συλλέξουν αερολύματα που περιείχαν βιώσιμο ιό από τον αέρα γύρω από παιδιά που είχαν προσβληθεί από RSV [34--]. Αν και η ανίχνευση βιώσιμου ιού στον αέρα δεν είναι από μόνη της αρκετή για να επιβεβαιώσει τη μετάδοση μέσω αερολυμάτων, η γενική υπόθεση ότι ο RSV μεταδίδεται αποκλειστικά μέσω σταγονιδίων θα πρέπει να επανεξεταστεί και να διερευνηθεί περαιτέρω".

 

 

"Τα εκτεταμένα πειράματα μετάδοσης του ρινοϊού στον άνθρωπο δεν έχουν οδηγήσει σε μια ευρέως αποδεκτή άποψη σχετικά με την οδό μετάδοσης [35, 36, 37, 38--, 39--, 40]."

 

"Σε γενικές γραμμές, τα ποσοστά μετάδοσης και ο χρόνος έκθεσης διέφεραν μεταξύ των μελετών, γεγονός που μπορεί να συμβάλλει στις διαφορετικές οδούς μετάδοσης που παρατηρήθηκαν. Ως εκ τούτου, οι ώρες έκθεσης του δότη προσδιορίστηκαν χρησιμοποιώντας δότες με σοβαρές λοιμώξεις από ρινοϊό. Στις 200 ώρες έκθεσης σε δότες, η μετάδοση είχε συμβεί στο 50% των ευαίσθητων ληπτών, αν και η ίδια η οδός μετάδοσης δεν διερευνήθηκε [38--]."

 

"Ωστόσο, μέχρι σήμερα, τα αποτελέσματα σχετικά με τη σχετική σημασία της μετάδοσης των ιών της γρίπης μέσω σταγονιδίων και αερολυμάτων παραμένουν ασαφή και, ως εκ τούτου, υπάρχουν πολλές ανασκοπήσεις που συζητούν εντατικά το θέμα αυτό [10, 45, 46, 47, 48, 49, 50].

Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1900 χρησιμοποιήθηκαν μοντέλα ανθρώπινης πρόκλησης για την αξιολόγηση της οδού μετάδοσης του ιού της γρίπης [51-, 52, 53, 54]. Αποδείχθηκε ότι η έκβαση της νόσου εξαρτάται από την οδό εμβολιασμού και τείνει να είναι ηπιότερη σε εθελοντές που μολύνθηκαν ενδορινικά σε σύγκριση με τον εμβολιασμό μέσω εισπνοής [52, 53]. Επιπλέον, η ασθένεια φάνηκε να είναι ηπιότερη σε πειραματικά μολυσμένους εθελοντές από ό,τι σε φυσικά μολυσμένα άτομα [51-]. Όλο και περισσότερες μελέτες επικεντρώνονται στην ανίχνευση και τον ποσοτικό προσδιορισμό των ιών της γρίπης που περιέχονται στα σταγονίδια και τα αερολύματα που εκτοξεύονται στον αέρα μέσω της αναπνοής, του φτερνίσματος και του βήχα των μολυσμένων ατόμων [9, 55, 56, 57-, 58, 59, 60, 61]. Το RNA του ιού της γρίπης ανιχνεύθηκε στον αέρα σε απόσταση έως και 3,7 m από τους ασθενείς, με την πλειονότητα του ιικού RNA να περιέχεται σε αερολύματα (<5 μm) [59]. Η παρουσία του ιού στα αερολύματα θα μπορούσε να υποδηλώνει πιθανή αερομεταφερόμενη μετάδοση, αν και πολλές μελέτες προσδιόρισαν ποσοτικά μόνο την ποσότητα του ιικού RNA [55, 57-, 61]. Λίγες μελέτες ποσοτικοποίησαν τον βιώσιμο ιό, αν και αυτός ανακτήθηκε μόνο από μια μειοψηφία δειγμάτων [9, 58, 59]".

 

 

"Δυστυχώς, υπάρχουν πολύ λίγα δεδομένα που επιβεβαιώνουν τις οδούς μετάδοσης των HCoV-229E, HCoV-NL63 και HCoV-OC43."

"Επιπλέον, παρατηρήθηκε σύνδεση με τη μετάδοση σε εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης όταν αυτοί βρίσκονταν σε κοντινή απόσταση (<1 m) από έναν ασθενή με δείκτη, γεγονός που υποδηλώνει άμεση επαφή ή μετάδοση μέσω σταγονιδίων [73, 78-, 79-]. Δείγματα αέρα και επιχρίσματα από επιφάνειες που αγγίζονταν συχνά σε ένα δωμάτιο στο οποίο διέμενε ένας ασθενής με SARS βρέθηκαν θετικά με PCR, αν και δεν μπόρεσε να καλλιεργηθεί ιός από αυτά τα δείγματα [80]."

 

"Μέχρι σήμερα, υπάρχουν ελάχιστα δεδομένα σχετικά με την οδό μετάδοσης του MERS-CoV από άνθρωπο σε άνθρωπο [83]."

 

"Αυτό καταδεικνύεται, για παράδειγμα, από κρούσματα μεταξύ νεοσύλλεκτων στρατιωτικών για τα οποία προτάθηκε η αερομεταφερόμενη εξάπλωση [92, 94,

"Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 1966, πειραματικές μολύνσεις με αδενοϊό που χορηγήθηκαν ως αερολύματα (0,3-2,5 μm) ή σταγονίδια (15 μm) σε υγιείς, άνδρες τροφίμους, είχαν ως αποτέλεσμα τη μόλυνση όλων των εθελοντών, αν και η ασθένεια που προέκυψε έμοιαζε με φυσική μόλυνση μόνο στην ομάδα των αερολυμάτων [102]. Κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής εκπαιδευτικής περιόδου, εμφανίστηκε με την πάροδο του χρόνου αυξημένος αριθμός λοιμώξεων από αδενοϊό, ο οποίος συσχετίστηκε με αυξημένη ανίχνευση θετικών για PCR φίλτρων αέρα. Επιπλέον, παρατηρήθηκε συσχέτιση μεταξύ της νόσου και της έκτασης του αερισμού, με περισσότερο αερισμό να οδηγεί σε λιγότερα κρούσματα νόσου [103-]. Σε μια πιο πρόσφατη μελέτη σε νεοσύλλεκτους στρατιωτικούς, θετικά δείγματα ιικού DNA ελήφθησαν κυρίως από μαξιλάρια, ντουλάπια και τουφέκια, αν και DNA αδενοϊού ανιχνεύθηκε επίσης σε δείγματα αέρα. Δεν παρατηρήθηκε σταθερή συσχέτιση μεταξύ αυξημένων θετικών περιβαλλοντικών δειγμάτων και νόσου [104]".

 

"Μελέτες σχετικά με τις οδούς μετάδοσης των ιών του αναπνευστικού συστήματος πραγματοποιούνται από τις αρχές του 20ού αιώνα [105]. Παρόλα αυτά, η σχετική σημασία των οδών μετάδοσης των αναπνευστικών ιών εξακολουθεί να μην είναι σαφής, ανάλογα με την ετερογένεια πολλών παραγόντων, όπως το περιβάλλον (π.χ. θερμοκρασία και υγρασία), το παθογόνο και ο ξενιστής [5, 19]."

 

"Η μετάδοση μεταξύ ανθρώπων έχει μελετηθεί υπό πολλές διαφορετικές (πειραματικές) συνθήκες. Μια σύνοψη των πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων των διαφόρων σχεδιασμών μελέτης (Πίνακας 3) αναδεικνύει τη δυσκολία των πειραμάτων μετάδοσης μεταξύ ανθρώπων. Κατά συνέπεια, έχουν προκύψει αντιφατικά αποτελέσματα για πολλούς ιούς. Αυτό αντικατοπτρίζεται επίσης στον Πίνακα 2, ο οποίος συνοψίζει τα πειραματικά δεδομένα για τη μετάδοση μεταξύ ανθρώπων. Εκτός από τη δυσκολία διεξαγωγής μελετών υπό καλά ελεγχόμενες συνθήκες, ένα άλλο βασικό ζήτημα είναι ότι συχνά (εξασθενημένα) εργαστηριακά στελέχη μελετώνται σε υγιείς ενήλικες, γεγονός που δεν αντικατοπτρίζει τις φυσικές συνθήκες και την ομάδα-στόχο και συνεπώς επηρεάζει το αποτέλεσμα των μελετών.

 

Οι ιοί του αναπνευστικού αποτελούν σημαντική αιτία νοσοκομειακών λοιμώξεων, ιδίως στα παιδιά. Ως εκ τούτου, συμβουλευτήκαμε τις κατευθυντήριες οδηγίες για την πρόληψη των λοιμώξεων από εθνικούς [108], ευρωπαϊκούς [109], αμερικανικούς [3, 110] και διεθνείς [111]) οργανισμούς για τις πληροφορίες τους σχετικά με τις οδούς μετάδοσης (Πίνακας 2) και τις σχετικές οδηγίες απομόνωσης (Εικόνα 1). Δυστυχώς, οι όροι και οι ορισμοί των αναπνευστικών οδών μετάδοσης και των κατευθυντήριων γραμμών απομόνωσης δεν χρησιμοποιούνται πάντοτε με ενιαίο τρόπο, αφήνοντας περιθώριο για προσωπική ερμηνεία. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι οι πληροφορίες σχετικά με τη διαδρομή μετάδοσης δεν αντικατοπτρίζουν πάντα τις κατευθυντήριες γραμμές απομόνωσης (π.χ. για τον PIV και τον ρινοϊό, Σχήμα 1). Ως υποκατάστατο της οδού μετάδοσης, η σταθερότητα του ιού αναφέρεται συχνά στις κατευθυντήριες γραμμές, ωστόσο, αυτό μπορεί να υποδηλώνει μόνο ένα ρόλο για τη μετάδοση μέσω έμμεσης επαφής, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση πειστικό για την οδό μετάδοσης. Στα νοσοκομειακά περιβάλλοντα, η πρόληψη της μετάδοσης μέσω επαφής εφαρμόζεται γενικά στις συνήθεις προφυλάξεις πρόληψης λοιμώξεων, όπως η αυστηρή υγιεινή των χεριών και η εθιμοτυπία του βήχα. Είναι σημαντικό να σημειωθούν οι διαφορές στις κατευθυντήριες γραμμές απομόνωσης μεταξύ των διαφόρων οργανισμών και η έλλειψη συσχέτισης με επιστημονικά δεδομένα. Η διαφοροποίηση των περιγραφόμενων οδών μετάδοσης και των σχετικών κατευθυντήριων γραμμών απομόνωσης μεταξύ των διαφόρων οργανισμών υπογραμμίζει την έλλειψη πειστικών δεδομένων.

 

Καλά σχεδιασμένες μελέτες ανθρώπινης λοίμωξης θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη διερεύνηση του ρόλου των οδών μετάδοσης των αναπνευστικών ιών μεταξύ των ανθρώπων [112--]. Ωστόσο, δεδομένου ότι τα πειράματα μετάδοσης στον άνθρωπο είναι πολύ δύσκολα, τα μοντέλα μετάδοσης σε ζώα μπορούν να αποτελέσουν μια ελκυστική εναλλακτική λύση και θα πρέπει να διερευνηθούν και να αναπτυχθούν για όλους τους αναπνευστικούς ιούς. Σε τέτοια πειράματα μπορεί επίσης να διερευνηθεί η επίδραση των περιβαλλοντικών παραγόντων στις οδούς μετάδοσης [113]. Ωστόσο, προτού προεκτείνουμε τα πειραματικά παραγόμενα δεδομένα στον άνθρωπο, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τους περιορισμούς αυτών των μοντέλων και να εκτιμήσουμε την ετερογένεια των πειραματικών διατάξεων που χρησιμοποιούνται στα εργαστήρια [114]".

 

"Τελικά, το κενό γνώσης σχετικά με τη μετάδοση μεταξύ ανθρώπων θα πρέπει να καλυφθεί με την ανάπτυξη και την εκτέλεση πειραμάτων τελευταίας τεχνολογίας σε φυσικό περιβάλλον. Σε συνδυασμό με μοντέλα μετάδοσης σε ζώα και δειγματοληψίες αέρα σε διάφορα (υγειονομικά και πειραματικά) περιβάλλοντα, τα δεδομένα αυτά θα πρέπει να οδηγήσουν σε μια ενδελεχή επιστημονική κατανόηση των οδών μετάδοσης των αναπνευστικών ιών μεταξύ ανθρώπων. Τελικά, η γνώση αυτή θα βοηθήσει με μια τεκμηριωμένη αξιολόγηση κινδύνου των διαφόρων οδών μετάδοσης για τη βελτίωση των υφιστάμενων στρατηγικών πρόληψης των λοιμώξεων".

 

https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1879625717301773

 

 

• Από τη μελέτη του 1923, αναφέρεται ότι η "μετάδοση" (τα δικά τους εισαγωγικά, όχι τα δικά μου) ήταν ο δεύτερος γενικός παράγοντας που θεωρήθηκε ότι αφορούσε την ανάπτυξη των κρυολογημάτων
• Ωστόσο, ισχυρίζονται ότι η πιθανότητα προκατάληψης υπάρχει εδώ σχεδόν στον ίδιο βαθμό όπως και με άλλους παράγοντες
• Ο αριθμός των περιπτώσεων αναφερόμενης οικιακής επαφής ήταν μικρός σε σύγκριση με τον αριθμό όσων δεν γνώριζαν καμία άμεση επαφή
• Η ανάμειξη των μαθητών θεωρήθηκε τόσο γενική ώστε σπάνια είναι δυνατόν να εντοπιστεί μια συγκεκριμένη επαφή με άλλα κρούσματα
• Εκείνη την εποχή, τα μόνα στοιχεία που υποδείκνυαν τη μεταδοτικότητα του κρυολογήματος ήταν επιδημιολογικά (η μελέτη και η ανάλυση της κατανομής, των προτύπων και των καθοριστικών παραγόντων των συνθηκών υγείας και των ασθενειών σε καθορισμένους πληθυσμούς... με άλλα λόγια, έμμεσες αποδείξεις)
• Οι ερευνητές δηλώνουν ότι οι μελέτες τους, σε συνδυασμό με εκείνες που έχουν ήδη αναφερθεί από τα δικά τους και άλλα εργαστήρια, δείχνουν είτε ότι το κρυολόγημα μπορεί να προκαλείται από πολλούς διαφορετικούς μικροοργανισμούς, είτε ότι ο "ιός" του κρυολογήματος έχει διαφύγει μέχρι στιγμής από τους εργαστηριακούς ερευνητές
• Καμμία ομάδα οργανισμών δεν επικρατεί συνεχώς στο ρινικό φάρυγγα ενός υγιούς ατόμου και τα στοιχεία δείχνουν ότι το ίδιο ισχύει και για όσους είναι άρρωστοι
• Στο δεύτερο πείραμά τους, διαπιστώθηκε και πάλι ότι καμία ομάδα οργανισμών δεν βρέθηκε να είναι χαρακτηριστική του κρυολογήματος
• Περίμεναν ότι αν κάποια από τις ομάδες μικροοργανισμών ήταν η μόνη που αφορούσε την πρόκληση κρυολογήματος, θα έπρεπε να αναμένουν ότι μια τέτοια ομάδα θα ήταν συνεχώς κυρίαρχη
• Ο πνευμονιόκοκκος τύπου 4 ήταν συχνά το επικρατέστερο βακτήριο στο ρινικό φάρυγγα υγιών ατόμων.
• Το έργο διαφόρων ερευνητών έδειξε περαιτέρω στοιχεία ότι ο πνευμονιόκοκκος δεν είναι ο αιτιολογικός παράγοντας.
• Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι στρεπτόκοκκοι, οι σταφυλόκοκκοι ή οι αρνητικοί κατά Gram κόκκοι είναι οι αιτιολογικοί παράγοντες.
• Οι Jordan και Sharp δεν διαπίστωσαν καμία ορολογική ταυτότητα μεταξύ στελεχών από κρυολογήματα και ανέφεραν ανεπιτυχείς προσπάθειες πρόληψης των κρυολογημάτων με τη χρήση εμβολίου που περιείχε αυτούς τους οργανισμούς, μαζί με πνευμονιόκοκκους και στρεπτόκοκκους
• Καταλήγουν στο συµπέρασµα ότι τα στατιστικά και εργαστηριακά δεδοµένα που παρουσιάζονται δείχνουν ότι το κοινό κρυολόγηµα δεν είναι ένας απλός τύπος λοίµωξης, ίσως σε ορισµένες περιπτώσεις να µην είναι καν µολυσµατική διαδικασία.
• Αναμφίβολα, πολλοί παράγοντες εμπλέκονται στην παραγωγή του κρυολογήματος.
• Τα στοιχεία τους δεν υποστηρίζουν την άποψη ότι το κρυολόγημα οφείλεται πάντα κυρίως στην είσοδο κάποιου "ιού" από το εξωτερικό του σώματος
• Κανένας οργανισμός ή ομάδα οργανισμών δεν έχει αποδειχθεί ότι υπερισχύει κατά τη διάρκεια του κρυολογήματος και επομένως το ζήτημα ενός συγκεκριμένου μολυσματικού "ιού" παραμένει ακόμη ανοικτό
• Το 1937, ο F. Burnet και ο D. Lush εμβολίασαν 200 άτομα με το "στέλεχος γρίπης της Μελβούρνης" για να διαπιστώσουν αν μπορεί να υπάρξει προστασία από την κλινική γρίπη, ωστόσο δεν υπήρξαν αναφορές συμπτωμάτων που να μπορούν να αποδοθούν στους εμβολιασμούς.
• Σε μια ανασκόπηση του 2008 για τη γρίπη, οι ερευνητές δηλώνουν ότι υπάρχει ένα εκπληκτικό ποσοστό οροαρνητικών εθελοντών που είτε διαφεύγουν τη μόλυνση είτε εμφανίζουν μόνο ήσσονος σημασίας ασθένεια μετά τον πειραματικό εμβολιασμό με έναν νέο "ιό" γρίπης.
• Ο εμβολιασμός με τον "ιό" των χοίρων του Fort Dix (H1N1) - έναν "ιό" που θεωρείται ότι είναι παρόμοιος με τον "ιό" του 1918 - σε έξι οροαρνητικούς εθελοντές απέτυχε να προκαλέσει σοβαρή ασθένεια
• Παρόμοιες μελέτες των Beare et al σε άλλους "ιούς" Η1Ν1 έδειξαν ότι 46 από τους 55 άμεσα εμβολιασμένους εθελοντές δεν εμφάνισαν συγγενή συμπτώματα.
• Οι ερευνητές αναρωτιούνται: "Εάν η γρίπη είναι εξαιρετικά μολυσματική, γιατί ο άμεσος εμβολιασμός ενός νέου ιού δεν προκαλεί καθολική ασθένεια σε οροαρνητικούς εθελοντές;"
• Οι Hope-Simpson κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η επιδημιολογία της γρίπης δεν συνάδει με μια εξαιρετικά μολυσματική ασθένεια που συντηρείται από μια ατέλειωτη αλυσίδα μεταδόσεων από άρρωστο σε άρρωστο
• Δύο από τις τρεις πιο πρόσφατες ανασκοπήσεις σχετικά με την επιδημιολογία της γρίπης δηλώνουν ότι είναι "γενικά αποδεκτό" ότι η γρίπη είναι εξαιρετικά μολυσματική και μεταδίδεται επανειλημμένα από τους ασθενείς στους υγιείς, αλλά καμμία δεν παραθέτει αναφορές που να τεκμηριώνουν μια τέτοια μετάδοση.
• Ορισμένες θεμελιώδεις πτυχές της επιδημιολογίας της γρίπης παραμένουν ασαφείς και αμφιλεγόμενες
• Το 2003, οι Bridges et al εξέτασαν τη μετάδοση της γρίπης και διαπίστωσαν ότι "δεν υπάρχουν ανθρώπινες πειραματικές μελέτες που να έχουν δημοσιευθεί στην αγγλόφωνη βιβλιογραφία και να περιγράφουν τη μετάδοση της γρίπης από άτομο σε άτομο".
• Έγιναν πέντε προσπάθειες να αποδειχθεί η μετάδοση της γρίπης από ασθενή σε ασθενή κατά τις απελπισμένες ημέρες που ακολούθησαν την πανδημία του 1918 και όλες ήταν "μοναδικά άκαρπες".
• Ο Jordan αναφέρει ότι και οι πέντε μελέτες απέτυχαν να υποστηρίξουν τη μετάδοση από ασθενή σε ασθενή, παρά το γεγονός ότι πολλοί ασθενείς με οξεία γρίπη, σε διάφορα στάδια της ασθένειάς τους, έβηχαν, έφτυναν και ανέπνεαν επιμελώς πάνω σε ένα σύνολο >150 ασθενών που ήταν υγιείς.
• Σύμφωνα με μια ανασκόπηση του 2018 σχετικά με τη μετάδοση των αναπνευστικών "ιών", οι περισσότερες μελέτες σχετικά με τις οδούς μετάδοσης μεταξύ ανθρώπων είναι ασαφείς
• Η σχετική σημασία των οδών μετάδοσης του αναπνευστικού "ιού" δεν είναι γνωστή
• Τα αποτελέσματα των μελετών μετάδοσης μεταξύ ανθρώπων είναι συχνά ασαφή και ταυτόχρονα τα δεδομένα από ελεγχόμενα πειράματα είναι λιγοστά.
• Ως εκ τούτου, εξακολουθούν να λείπουν θεμελιώδεις γνώσεις σχετικά με τις οδούς μετάδοσης που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση των στρατηγικών παρέμβασης
• Ιλαρά:

1. 1. Μελέτες έδειξαν ότι τα περισσότερα δευτερογενή κρούσματα δεν ήρθαν ποτέ σε άμεση επαφή με τον ασθενή-δείκτη και ορισμένα δεν ήταν ποτέ καν ταυτόχρονα παρόντα στην ίδια περιοχή με το κρούσμα δείκτη

• Παραϊνφλουένζα (PIV) και ανθρώπινος μεταπνευμονοϊός (HMPV)

1. 1. Υπάρχει σημαντική έλλειψη (πειραματικών) στοιχείων σχετικά με τις οδούς μετάδοσης του PIV (τύποι 1-4) και του HMPV

• Αναπνευστικός συγκυτιακός "ιός" (RSV)

1. 1. Η μετάδοση του RSV μεταξύ των ανθρώπων πιστεύεται ότι γίνεται μέσω σταγονιδίων και σωματιδίων
   2. Δεδομένου ότι η μολυσματικότητα του ιού δεν μπόρεσε να αποδειχθεί, η πιθανή αερομεταφερόμενη μετάδοση του RSV θεωρήθηκε αμελητέα και η μετάδοση του RSV θεωρήθηκε ότι συμβαίνει κυρίως μέσω επαφής και μετάδοσης με σταγονίδια
   3. Η ανίχνευση "βιώσιμου ιού" στον αέρα δεν αρκεί από μόνη της για να επιβεβαιώσει τη μετάδοση μέσω αερολυμάτων

• Ρινοϊός:

1. 1. Τα εκτεταμένα πειράματα μετάδοσης του ρινοϊού στον άνθρωπο δεν έχουν οδηγήσει σε μια ευρέως αποδεκτή άποψη σχετικά με την οδό μετάδοσης
   2. Τα ποσοστά μετάδοσης και ο χρόνος έκθεσης ποικίλλουν μεταξύ των μελετών
   3. Η ίδια η οδός μετάδοσης δεν διερευνήθηκε

• Γρίπη Α:

1. 1. Μέχρι σήμερα, τα αποτελέσματα σχετικά με τη σχετική σημασία της μετάδοσης των "ιών" της γρίπης μέσω σταγονιδίων και αερολυμάτων παραμένουν ασαφή
   2. Στα μέσα της δεκαετίας του 1900, αποδείχθηκε ότι η έκβαση της ασθένειας εξαρτάται από την οδό εμβολιασμού και τείνει να είναι ηπιότερη σε εθελοντές που μολύνθηκαν ενδορινικά σε σύγκριση με τον εμβολιασμό μέσω εισπνοής
   3. Επιπλέον, η ασθένεια φάνηκε να είναι ηπιότερη σε πειραματικά μολυσμένους εθελοντές από ό,τι σε φυσικά μολυσμένα άτομα
   4. Μερικές μελέτες ποσοτικοποίησαν τον "βιώσιμο ιό", αν και αυτός ανακτήθηκε μόνο από μια μειοψηφία δειγμάτων

• "Κορονοϊοί:"

1. 1. Υπάρχουν πολύ λίγα δεδομένα που επιβεβαιώνουν τις οδούς μετάδοσης των HCoV-229E, HCoV-NL63 και HCoV-OC43
   2. Για τον "SARS-COV-1", παρατηρήθηκε σύνδεση με τη μετάδοση σε εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης όταν αυτοί βρίσκονταν σε κοντινή απόσταση (<1 m) από έναν δείκτη - ασθενή, γεγονός που υποδηλώνει άμεση επαφή ή μετάδοση με σταγονίδια, ενώ δείγματα αέρα και επιχρίσματα από επιφάνειες που αγγίζονταν συχνά σε ένα δωμάτιο στο οποίο διέμενε ένας ασθενής με SARS βρέθηκαν θετικά με PCR, αν και δεν μπόρεσε να καλλιεργηθεί "ιός" από τα δείγματα αυτά
   3. Μέχρι σήµερα, υπάρχουν ελάχιστα δεδοµένα σχετικά µε την οδό µετάδοσης του "MERS-CoV" από άνθρωπο σε άνθρωπο.

• Αδενοϊός:

1. 1. Σε κρούσματα μεταξύ νεοσύλλεκτων στρατιωτικών, προτάθηκε η αερομεταφερόμενη εξάπλωση
   2. Σε μια πιο πρόσφατη μελέτη σε νεοσύλλεκτους στρατιωτικούς, θετικά δείγματα "ιικού" DNA ελήφθησαν κυρίως από μαξιλάρια, ντουλάπια και τουφέκια, αν και DNA αδενοϊού ανιχνεύθηκε επίσης σε δείγματα αέρα
   3. Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκε σταθερή συσχέτιση μεταξύ αυξημένων θετικών περιβαλλοντικών δειγμάτων και της νόσου

• Μελέτες σχετικά με τις οδούς μετάδοσης των αναπνευστικών "ιών" έχουν διεξαχθεί από τις αρχές του 20ού αιώνα, ωστόσο, παρά ταύτα, η σχετική σημασία των οδών μετάδοσης των αναπνευστικών "ιών" εξακολουθεί να μην είναι σαφής
• Η δια-ανθρώπινη μετάδοση έχει μελετηθεί υπό πολλές διαφορετικές (πειραματικές) συνθήκες, ωστόσο λόγω της δυσκολίας των πειραμάτων μετάδοσης στον άνθρωπο, έχουν προκύψει αντιφατικά αποτελέσματα για πολλούς "ιούς"
• Εκτός από τη δυσκολία διεξαγωγής μελετών υπό καλά ελεγχόμενες συνθήκες, ένα άλλο βασικό ζήτημα είναι ότι συχνά μελετώνται (εξασθενημένα) εργαστηριακά στελέχη σε υγιείς ενήλικες, γεγονός που δεν αντικατοπτρίζει τις φυσικές συνθήκες και την ομάδα-στόχο και ως εκ τούτου επηρεάζει το αποτέλεσμα των μελετών
• Δυστυχώς, οι όροι και οι ορισμοί των αναπνευστικών οδών μετάδοσης και οι κατευθυντήριες γραμμές απομόνωσης δεν χρησιμοποιούνται πάντα με ενιαίο τρόπο, αφήνοντας περιθώρια για προσωπική ερμηνεία
• Ως υποκατάστατο της οδού μετάδοσης, η σταθερότητα του "ιού" αναφέρεται συχνά στις κατευθυντήριες γραμμές, ωστόσο αυτό μπορεί να υποδηλώνει μόνο ένα ρόλο για τη μετάδοση μέσω έμμεσης επαφής, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση πειστικό για την οδό μετάδοσης
• Είναι σημαντικό να σημειωθούν οι διαφορές στις κατευθυντήριες γραμμές απομόνωσης μεταξύ διαφορετικών οργανισμών και η έλλειψη συσχέτισης με επιστημονικά δεδομένα.
• Η διαφοροποίηση των περιγραφόμενων οδών μετάδοσης και των σχετικών κατευθυντήριων γραμμών απομόνωσης μεταξύ των διαφόρων οργανισμών υπογραμμίζει την έλλειψη πειστικών δεδομένων
• Καλά σχεδιασμένες μελέτες ανθρώπινης μόλυνσης θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη διερεύνηση του ρόλου των οδών μετάδοσης των αναπνευστικών "ιών" μεταξύ των ανθρώπων, αλλά επειδή τα πειράματα μετάδοσης στον άνθρωπο είναι πολύ δύσκολα, χρησιμοποιούνται μελέτες σε ζώα
• Ωστόσο, προτού προεκτείνουμε τα πειραματικά παραγόμενα δεδομένα σε ζώα στον άνθρωπο, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τους περιορισμούς αυτών των μοντέλων και να εκτιμήσουμε την ετερογένεια (που αποτελείται από ανόμοια ή διαφορετικά στοιχεία) των πειραματικών διατάξεων που χρησιμοποιούνται στα εργαστήρια
• Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, τελικά, το κενό γνώσης σχετικά με τη μετάδοση μεταξύ των ανθρώπων θα πρέπει να καλυφθεί με την ανάπτυξη και την εκτέλεση πειραμάτων τελευταίας τεχνολογίας σε φυσικό περιβάλλον και ότι τα δεδομένα αυτά θα πρέπει να οδηγήσουν σε μια ενδελεχή επιστημονική κατανόηση των οδών μετάδοσης των αναπνευστικών "ιών" μεταξύ των ανθρώπων.

Είναι προφανές μόνο από αυτά τα λίγα παραδείγματα του τελευταίου αιώνα ότι οι ιολόγοι όχι μόνο δεν έχουν άμεσες αποδείξεις για τη μετάδοση της νόσου από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά ούτε και για τον τρόπο με τον οποίο υποτίθεται ότι μεταδίδονται αυτοί οι "ιοί". Έχουν μια συλλογή από κακώς εκτελεσμένα έμμεσα και συχνά αντιφατικά πειράματα από τα οποία υποθέτουν τη μετάδοση και τις λειτουργίες σε σωματίδια που δεν μπορούν να δουν ούτε να παρατηρήσουν σε φυσική κατάσταση. Οι ιολόγοι δημιουργούν απίστευτες υποθέσεις και θεωρίες προκειμένου να πλέξουν ένα παραμύθι γύρω από τις άσχετες και μη αναπαραγώγιμες μελέτες και δεδομένα τους. Όποια θεωρία αποσπά το μεγαλύτερο συλλογικό χειροκρότημα και την επιστημονική συναίνεση, λαμβάνει την οικονομική υποστήριξη από τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες (Big Pharma) και επιτρέπεται να κυριαρχεί μέχρι να έρθει η επόμενη θεωρία που ταιριάζει καλύτερα στην ατζέντα τους και να την αλλάξει ή/και να την αντικαταστήσει.

 

---------------

Δικτυογραφία:

The Infectious Myth Busted Part 2: How are “Viruses” Transmitted? They don’t know. – ViroLIEgy

https://viroliegy.com/2021/10/04/the-infectious-myth-busted-part-2-how-are-viruses-transmitted-they-dont-know/