در صومعه بزرگ سلطنتی، Wat Somanas Rajavaravihara، استانداردهاي موزه کوچک قرمز زرشکی، یعنی موزه ریز، قرار دارد. این موزه توسط Suriya Umpansiratana، معمار برنده جایزه Silpathorn و بنیانگذار Wallasia: Architecture & Landscape، تحت نظارت خانم Wannarith Pramoj Na Ayudhya طراحی شده است. این موزه برای حفظ و نمایش "Korbuengjarn"، یکی از آثار باستانی گرانبها از دوران باستان ساخته شده است.استانداردهاي موزه علیرغم اینکه چگونه این موزه کوچک برای ایمنی و پایداری مصنوعات طراحی شده است، ظاهر معاصر و جذاب آن نیز با دقت طراحی شده است تا توجه بیشتر نسل های جوان را به خود جلب کند.
"Korbuengjarn"، آثار باستانی که در موزه نگهداری و به نمایش گذاشته شده است، یکی از با ارزش ترین آرشیوهای تاریخی است که با حکاکی حروف بر روی سطوح آنها به عنوان وسیله ای ارتباطی استفاده می شد.
این آثار توسط یک باستان شناس هلندی، دکتر HR Van Heekeren، زمانی که او در طول جنگ جهانی دوم اسیر جنگی بود، کشف شد. این اشیاء بعداً مورد بررسی قرار گرفتند و انتظار می‌رفت که مربوط به عصر جدید سنگ (2000 تا 20000 سال پیش) باشند. در آن زمان، رهبر معبد سوماناس واراویهارا (چائوخون ام یا بهرا راجا کاوی) علاقه‌مند به آن آثار بود و آنها را برای تحقیقات بیشتر جمع‌آوری کرد. پس از درگذشت او، آثار باستانی تحت مراقبت بهرا سیریپانیامونی (چائوخون تم)، رئیس فعلی صومعه Wat Somanas Varavihara قرار گرفت.
این پروژه موزه زمانی آغاز شد که Wannarith Pramoj Na Ayudhya، «پایگاه داده Korbuengjarn»، یک محقق کوربوئنگجارن تحت حمایت سلطنتی بنیاد Bhra Raja Kavi، متوجه شد که Korbuengjarn در شرایط مناسب نگهداری نمی‌شوند.استانداردهاي موزه از این رو، او طرح حفاظتی را ارائه کرد که به یک پروژه موزه برای اهداف آموزشی گسترش یافت. با حمایت عمده Bhra Siripanyamuni، پروژه موزه به مرحله اجرا درآمد و بعداً Suriya برای شرکت در پروژه به عنوان معمار دعوت شد.
این موزه با این مفهوم طراحی شده بود که یک جعبه گنج باشد که آثار باستانی گرانبهای متعددی را در آن نگهداری می کند. ساختار موزه بدون تداخل با ساختار موجود در فضای اصلی ادغام شد که در زمان سلطنت راما چهارم ساخته شد و در حال حاضر تحت حفاظت و حفاظت اداره هنرهای زیبا قرار دارد.
جزئیات معماری
1. فرم
سقف شیروانی 45 درجه ایده پیشنهادی Wannarith بود که برای تلفیق با دو ساختمان اطراف موزه طراحی شده بود. این 45 درجه نیز به عنوان زاویه ای که راحت ترین حالت را می دهد مورد مطالعه قرار گرفته است.
2. رنگ
معمار از قرمز زرشکی استفاده می کرد که رنگ درها و پنجره های ساختمان های موجود بود. ساختار زرشکی رنگ قرمز به موزه حالت عجیب و غریبی بخشیده است و در عین حال به خوبی با محیط اطراف ترکیب شده است.
3. مصالح
مناسب ترین ماده برای ساخت موزه که نیاز به ادغام خود در فضای محدود احاطه شده توسط ساختمان اصلی دارد، فلز بود. علاوه بر استحکام و انعطاف پذیری، قطعات فلزی را می توان به طور جداگانه ساخت و در محل ساخت و ساز مونتاژ کرد که باعث کاهش اثرات فرآیند ساخت و ساز بر روی ساختمان های موجود می شود. معمار همچنین از تکنیک سنتی تایلندی "Yaw Moom" یا زوایای فرورفته برای تقویت ورق های فلزی با تا کردن آنها استفاده کرد. این تکنیک همچنین باعث شد موزه به طور هماهنگ با محله ترکیب شود.
تیم مدیریت پروژه امیدوار است که موزه تینی،استانداردهاي موزه به عنوان یک موزه معاصر در مقیاس کوچک که در میان معماری‌های بزرگ سنتی و تاریخی تایلند پنهان شده است، بتواند نسل‌های جدید را با میراث ملی درگیر کند، مطالعات بیشتر در مورد چنین موضوعاتی و همچنین الگو بودن را تشویق کند. ایجاد دانش برای پروژه های هنری و فرهنگی توسط سایر معابد یا مکان های تاریخی.
