𝚆𝚊𝚗𝚝𝚎𝚍 𝙾𝚋𝚓𝚎𝚌𝚝 𝙲𝚊𝚛𝚍 ⠀ 𝙵𝚒𝚛𝚜𝚝 𝚗𝚊𝚖𝚎: 𝙻𝚒𝚣𝚊 𝚂𝚝𝚊𝚝𝚞𝚜: 𝙰𝚕𝚒𝚟𝚎 / 𝙷𝚒𝚐𝚑 𝙳𝚊𝚗𝚐𝚎𝚛 𝙻𝚊𝚜𝚝 𝚗𝚊𝚖𝚎: 𝙱𝚕𝚊𝚒𝚜𝚎 Weaknesses:𝚜𝚕𝚘𝚠 𝚛𝚎𝚐𝚎𝚗𝚎𝚛𝚊𝚝𝚒𝚘𝚗, 𝚎𝚊𝚜𝚢 𝚝𝚘 𝚑𝚞𝚛𝚝 𝙰𝚐𝚎: 𝟸𝟻 (𝚎𝚜𝚝𝚒𝚖𝚊𝚝𝚎𝚍) 𝙻𝚘𝚘𝚔 𝚘𝚞𝚝!: 𝙴𝚢𝚎𝚜, 𝙷𝚊𝚗𝚍𝚜 𝚂𝚙𝚎𝚌𝚒𝚊𝚕 𝚌𝚑𝚊𝚛𝚊𝚌𝚝𝚎𝚛𝚜: 𝚄𝚗𝚔𝚗𝚘𝚠𝚗 𝙾𝚞𝚝𝚕𝚒𝚗𝚎𝚜: 𝚝𝚛𝚊𝚌𝚔 𝚍𝚘𝚠𝚗 𝚘𝚛 𝚕𝚒𝚚𝚞𝚒𝚍𝚊𝚝𝚎, 𝙲𝚕𝚊𝚜𝚜𝚒𝚏𝚒𝚌𝚊𝚝𝚒𝚘𝚗: 𝙼𝚞𝚝𝚊𝚗𝚝 𝚝𝚊𝚔𝚎 𝚝𝚑𝚎 𝚋𝚘𝚍𝚢 𝚝𝚘 𝚛𝚎𝚜𝚎𝚊𝚛𝚌𝚑 ⠀ ⠀ ⠀ ⠀ ⠀ ⠀ 𝙿𝚛𝚒𝚖𝚊𝚛𝚢 𝚖𝚞𝚝𝚊𝚝𝚒𝚘𝚗: "𝚃𝚘𝚞𝚌𝚑 𝚘𝚏 𝙳𝚎𝚊𝚝𝚑"* ᵏᶤˡˡᶤᶰᵍ ᵖᵉᵒᵖˡᵉ ᵃᶰᵈ ᵐᵘᵗᵃᶰᵗˢ ᵗʰʳᵒᵘᵍʰ ᵗᵒᵘᶜʰ,ᵈᵉᵖᵉᶰᵈᵉᶰᵗ ᵒᶰ ᵉᵐᵒᵗᶤᵒᶰˢ, ᵐᵉᶰᵗᵃˡ ˢᵗᵃᵗᵉ ᵃᶰᵈ ᵗʰᵉ ˡᵉᵛᵉˡ ᵒᶠ ᶜᵒᶰᵗʳᵒˡ,ᵃˡˡᵒʷˢ ᵗᵒ ᵗᵃᵏᵉ ᵒᵛᵉʳ ᵗʰᵉ ᵖᵒʷᵉʳ ᵒᶠ ᵃ ᵐᵘᵗᵃᶰᵗ ᵏᶤˡˡᵉᵈ ᵇʸ ᵗᵒᵘᶜʰ, ˢˡᵒʷˢ ᵈᵒʷᶰ ᵗʰᵉ ᵃᵍᶤᶰᵍ ᵖʳᵒᶜᵉˢˢ. 𝚂𝚎𝚌𝚘𝚗𝚍𝚊𝚛𝚢 𝚖𝚞𝚝𝚊𝚝𝚒𝚘𝚗: 𝚌𝚘𝚙𝚢𝚒𝚗𝚐 𝚊𝚗𝚘𝚝𝚑𝚎𝚛 𝚖𝚞𝚝𝚊𝚝𝚒𝚘𝚗 𝚞𝚜𝚒𝚗𝚐 𝚎𝚢𝚎𝚜𝚒𝚐𝚑𝚝* ᶜᵒᵖᶤᵉˢ ᵒᵗʰᵉʳ ᵐᵘᵗᵃᵗᶤᵒᶰˢ ᶠᵒʳ ᵃ ˢʰᵒʳᵗ ᵗᶤᵐᵉ, ᵃᵇᶤˡᶤᵗʸ ᵈᵉᵖᵉᶰᵈˢ ᵒᶰ ᶜᵒᶰᵈᶤᵗᶤᵒᶰ ᵃᶰᵈ ˢᶤᵍʰᵗ ʳᵃᶰᵍᵉ, ᵗʰᵉ ᵉᶠᶠᵉᶜᵗ ᶤˢ ᵖʳᵉᶜᵉᵈᵉᵈ ᵇʸ ᵃ ᵗᵉᵐᵖᵒʳᵃʳʸ ᶜʰᵃᶰᵍᵉ ᶤᶰ ᵗʰᵉ ᶜᵒˡᵒʳ ᵒᶠ ᵗʰᵉ ᵉʸᵉ'ˢ ᶤʳᶤˢ (ᶰᵃᵗᵘʳᵃˡ ᵖᶤᵍᵐᵉᶰᵗ - ʳᵉᵈ ᵍˡᵒʷᶤᶰᵍ ᵉᶠᶠᵉᶜᵗ),ᶜᵃᶰᶰᵒᵗ ᶜᵒᵖʸ ˢᵉᵛᵉʳᵃˡ ᵐᵘᵗᵃᵗᶤᵒᶰˢ ᵃᵗ ᵗʰᵉ ˢᵃᵐᵉ ᵗᶤᵐᵉ, ᵇᵘᵗ ʷʰᶤˡᵉ ᵈᵉᵛᵉˡᵒᵖᶤᶰᵍ ˢᵏᶤˡˡ ᶤᵗ ʷᶤˡˡ ᵇᵉ ᵖᵒˢˢᶤᵇˡᵉ ᵗᵒ ᶜʰᵃᶰᵍᵉ ᵗʰᵉ ᶜᵒᵖᶤᵉᵈ ᵐᵘᵗᵃᵗᶤᵒᶰ ᵗᵒ ᵃᶰᵒᵗʰᵉʳ ᵒᶰᵉ. 𝙾𝚝𝚑𝚎𝚛 𝙾𝚋𝚓𝚎𝚌𝚝 𝚂𝚔𝚒𝚕𝚕𝚜: 𝚃𝚎𝚕𝚎𝚔𝚒𝚗𝚎𝚜𝚒𝚜 - ᵒᵇᵗᵃᶤᶰᵉᵈ ᵃᶠᵗᵉʳ ᵏᶤˡˡᶤᶰᵍ ᵗʰᵉ ᶠᶤʳˢᵗ ᵐᵘᵗᵃᶰᵗ. "𝙿𝚎𝚛𝚏𝚎𝚌𝚝 𝚂𝚑𝚘𝚝" - ᵒᵇᵗᵃᶤᶰᵉᵈ ᵃᶠᵗᵉʳ ᵏᶤˡˡᶤᶰᵍ ᵗʰᵉ ˢᵉᶜᵒᶰᵈ ᵐᵘᵗᵃᶰᵗ, ᵍʳᵉᵃᵗ ʰᵃᶰᵈˡᶤᶰᵍ ᵒᶠ ᶠᶤʳᵉᵃʳᵐˢ ᵃᶰᵈ ᵃˡʷᵃʸˢ ʰᶤᵗˢ ᵗʰᵉ ᵗᵃʳᵍᵉᵗ. 𝙾𝚋𝚓𝚎𝚌𝚝 𝚂𝚝𝚊𝚝𝚒𝚜𝚝𝚒𝚌𝚜: 𝙺𝚒𝚕𝚕𝚎𝚍 𝚖𝚞𝚝𝚊𝚗𝚝𝚜: ２ 𝙺𝚒𝚕𝚕𝚎𝚍 𝚌𝚒𝚟𝚒𝚕𝚒𝚊𝚗𝚜: １ 𝙺𝚒𝚕𝚕𝚎𝚍 𝚖𝚎𝚛𝚌𝚎𝚗𝚊𝚛𝚒𝚎𝚜: ̶0̶ 684 ̷ᵃ̷ˡ̷ˡ̷ ̷ᶠ̷ᵒ̷ᵘ̷ᶰ̷ᵈ̷,̷ ̷ᵒ̷ᵛ̷ᵉ̷ʳ̷ᵖ̷ᵒ̷ʷ̷ᵉ̷ʳ̷ᵉ̷ᵈ̷ 𝙻𝚊𝚜𝚝 𝚜𝚎𝚎𝚗: 𝙿𝚘𝚕𝚔𝚟𝚒𝚕𝚕𝚎, 𝙽𝚘𝚛𝚠𝚒𝚌𝚑, 𝙽𝚘𝚠𝚢 Y𝚘𝚛𝚔 𝟷𝟹𝟾𝟷𝟻 𝙾𝚛𝚐𝚊𝚗𝚒𝚣𝚊𝚝𝚒𝚘𝚗𝚜 / 𝚌𝚘𝚘𝚙𝚎𝚛𝚊𝚝𝚒𝚘𝚗: -------------- 𝐀𝐩𝐩𝐫𝐨𝐯𝐞𝐝 𝐛𝐲 𝐭𝐡𝐞 𝐏𝐫𝐞𝐬𝐢𝐝𝐞𝐧𝐭 𝐚𝐬 𝐚𝐧 𝐞𝐦𝐞𝐫𝐠𝐞𝐧𝐜𝐲
𝑾𝒄𝒛𝒆𝒔𝒏𝒆 𝒅𝒛𝒊𝒆𝒄𝒊ń𝒔𝒕𝒘𝒐: Liza została odnaleziona przez funkcjonariuszy policji wezwanych do jej rodzinnego domu w Cold Spring, stanie Nowy Jork. Sprawą dziewczynki zainteresowała się zaniepokojona sąsiadka, która zauważyła dziwne zachowanie swojego psa. Zwierzę wykradało jedzenie i wymykało się z domu codziennie o tej samej porze. Jak się okazało pies przez trzy tygodnie przynosił czteroletniej dziewczynce jedzenie. W domu nie było nikogo. Dziecko zostało prawdopodobnie porzucone, a sąd przydzielił dalszą opiekę nad Lizą opiekunom prowadzącym sierociniec w Blakewood. Zdarzenie miało na tyle trudno wytłumaczalny charakter, iż starano się je jak najszybciej zatuszować, a wszelkie informacje podawane do wiadomości publicznej obłożono cenzurą, za której złamanie groziły surowe kary uwzględniające pozbawienie wolności. Dziewczynka nie potrafiła udzielić żadnych informacji na swój temat. Pamiętała jedynie własne imię. Nie była w stanie opisać swoich rodziców ani wyjaśnić dlaczego zostawili ją samą na tak długi czas. Po kompleksowych badaniach nie stwierdzono u dziecka żadnych urazów, zaburzeń somatycznych ani znamion choroby psychicznej. Tajemnicze zniknięcie rodziców Lizy trafiło do akt spraw niewyjaśnionych, a sprawa w ciszy doczekała się swojego przedawnienia. Dawne życie dziewczynki rozpłynęło się w nicości, a całkowity i trwały zanik wszystkich wspomnień zmusił ją do rozpoczęcia życia od nowa. Sierociniec w Blakewood nie należał do miejsc urodziwych, malowniczych, takich, które umieszcza się na pocztówkach. Było to raczej posępne lokum, od którego na kilometr cuchnęło samotnością i cierpieniem. Mury budynku przesiąknęły lamentem i żalem oddanych, niekochanych i porzuconych dzieci. Małe istotki w większości wciąż niewinne i na pierwszy rzut oka niczym nie wyróżniające się od swoich rówieśników, skrywały jednak skazę, na tyle przerażającą i trudną do zaakceptowania, iż nawet ich własne rodziny zapragnęły się ich pozbyć. Oprócz zwykłych sierotek instytucja zajmowała się przygarnianiem dzieci naznaczonych brzemieniem posiadania dziwacznych zdolności. Przez ich odmienność i przerażenie jakie wywoływali z tego powodu u innych ludzi zostali nazwani mutantami. Dla bezpieczeństwa wychowanków stworzono dwa bloki, tak aby odizolować od siebie dzieci zwyczajne od tych posiadających mutacje. W wieku sześciu lat Liza złamała zakaz poruszania się między blokami i przedostała się na drugą stronę sierocińca, pomimo złowrogiego widma konsekwencji jakie czekały ją za nieposłuszeństwo. Wśród grona zwyczajnych dzieci krążyły od lat barwne i przerażające legendy o wychowankach obdarzonych nadprzyrodzonymi umiejętnościami, którzy używali je by katować i zabijać dla zabawy. Jednak żadna nawet najbrutalniejsza opowieść nie była w stanie zniechęcić Lizy. Jej ciekawość i upór doprowadziły ją do konfrontacji z tym, czego obawiała się większość takich jak ona. W zasadzie dla niej podział na "takich jak my, takich jak oni" nie miał najmniejszego znaczenia. Dzięki temu pierwszy raz w "nowym" życiu udało jej się z kimś zaprzyjaźnić. Po drugiej stronie barykady poznała dziewczynkę w podobnym wieku, obdarzoną niezwykłą umiejętnością, dzięki której na życzenie wszystkie przedmioty unosiły się samoistnie w powietrzu. Dzięki telekinezie znajomość wydawała się Lizie jeszcze atrakcyjniejsza. W Halloweenową noc dziewczynki urządziły sobie dość ekscytującą zabawę, w czasie której przechadzały się w ciemności po korytarzach w poszukiwaniu duchów. W pewnym momencie nagły hałas sprawił, że Liza wystraszyła się i straciła równowagę tuż obok stromego zejścia do jednej z piwnic. Na szczęście jej przyjaciółka zdążyła złapać ją za rękę i pociągnąć do siebie, dzięki czemu ocaliła ją przed upadkiem. W czasie tego zdarzenia mutacja Lizy dała o sobie znać po raz pierwszy. Bardzo młody wiek w połączeniu z naglą sytuacją zagrożenia doprowadziły do eksplozji zdolności, która manifestowała swoją obecność poprzez dotyk, który w ułamku sekundy potrafił pozbawić życia. Liza ujrzała jak jej towarzyszka zsuwa się na ziemię i momentalnie przestaje wykazywać jakiekolwiek reakcje. Wtedy jeszcze nie zdawała sobie sprawy, że odebrała przyjaciółce życie. Opiekunowie po całym zdarzeniu usunęli ciało, a zrozpaczoną i zdezorientowaną Lizę umieszczono w izolatce. Miała to być kara za złamanie najważniejszego zakazu obowiązującego w placówce. Wtedy jeszcze nikt nie przypuszczał, że za nagłą śmiercią młodej mutantki stoi nieposłuszna wychowanka. Pobyt w izolatce był zaostrzeniem katorg jakie musiała znosić. Liza miała tak wiele pytań, a chaos jaki spowił jej myśli potrzebował natychmiastowego ujścia. W chwilach towarzyszących jej najgorszych skrajności odkryła, że również potrafi poruszać przedmiotami wyłącznie przy użyciu siły woli... Odkrycie tej zdolności spowodowało jej przenosiny. Od tamtego momentu walczyła o życie wśród mutantów... 𝑶𝒌𝒓𝒆𝒔 𝒏𝒂𝒔𝒕𝒐𝒍𝒆𝒕𝒏𝒊: Mimo kilku dosyć burzliwych lat zdolność Lizy cały czas pozostawała w uśpieniu. Opiekunowie skupili się na telekinezie, przy użyciu której ułatwiała sobie szare i smutne życie w zamknięciu, pośród tych samych ścian sierocińca, którego każdy kąt znała na pamięć. Nie pozwalano im wychodzić na zewnątrz, a tym bardziej myśleć o wymarzonej wycieczce do miasta, czy chociażby do pobliskiego lasu. Na terenie placówki panowały sztywne reguły, za załamanie których Liza i tak już wielokrotnie trafiała do izolatki. Nienawidziła tego miejsca i z czasem groźba ponownego zamknięcia skrupulatnie związywała jej ręce. Dosłownie. Bowiem na terenie sierocińca dzieci mutanci nie mogły używać swoich zdolności. Przynajmniej nie wtedy, kiedy akurat któryś z opiekunów kontrolował co robią. W wieku piętnastu lat incydent z odebraniem życia powtórzył się, a Liza stała się świadoma własnego przekleństwa. Tym razem jednak nie wpakowano jej do izolatki, wręcz przeciwnie pozwolono jej wrócić do własnego pokoju. Natomiast poruszono niebo i ziemię by jak najszybciej przeprowadzić na niej testy i zbadać niebezpieczną zdolność. Okoliczności, w których doszło do przebudzenia mutacji wręcz z daleka zanosiły się kłopotami, jednak Liza nie potrafiła przejść obojętnie obok sceny, w której ktoś silniejszy znęcał się nad słabszymi. Niemalże pełnoletni wychowanek panoszył się już od dłuższego czasu, jednak nigdy wcześniej nie działał tak wprost, na oczach wielu świadków, dla których mimo, iż był dupkiem to wciąż pozostawał nim całkowicie bezkarnie. Konfrontacja Lizy i nadwornego chuligana w błyskawicznym tempie przybrała postać jednostronnego katowania. Dziewczyna nie miała szans w starciu z dwa razy cięższym i wyższym od niej napastnikiem, a kiedy uderzenia prawie pozbawiły ją przytomności sięgnęła rozpaczliwie ręką i jak przez mgłę desperacko próbowała zatrzymać kolejny cios. Jej dłoń zatrzymała się na pięści pozwalając by mutacja wyzwoliła się spod panowania. Chłopak zamarł w bezruchu, a chwilę potem upadł na ziemię uderzając z hukiem o podłogę. Lizę opatrzono i odprowadzono do pokoju. Tam roztrzęsiona po całym zajściu uświadomiła sobie, iż kryje się w niej coś, co wyłazi wbrew jej woli i pozbawia życia, sprawiając, że jej dłonie splamione są krwią. Jak wiadomo nieszczęścia uwielbiają wręcz chodzić parami, a ta sentencja odnalazła idealne potwierdzenie w momencie, w którym dziewczyna zmarłego mutanta prowadzona przez silne pragnienie dokonania zemsty i wyegzekwowania sprawiedliwości na własną rękę, odnalazła zabójczynię. Nie była obdarzona żadną niezwykłą umiejętnością, lecz ogromny żal i wściekłość sprawiły, iż z łatwością wgniotła w ziemię Lizę, a następnie jej ręce z nieodpartą furią zaczęły miażdżyć jej tchawicę. Chęć przetrwania uniosła dłonie Lizy, a mocny i pewny chwyt powstrzymał atak i pozwolił jej desperacko nabrać powietrza. Tej nocy uznano ją za zagrożenie nadzwyczajne. Nie pomogły jej krzyki, przeprosiny czy gorzkie łzy. Personel skrępował jej ciało przy użyciu kaftana. Cela, w której się znalazła stanowiła już nie tyle spotęgowanie bólu i cierpienia, ale pod pewnym względem była azylem, w którym miała przez chwilę pewność, że nie skrzywdzi już nikogo innego. Zaczęła powątpiewać w to kim jest. Nie pamiętała niczego innego sprzed pobytu w sierocińcu. A jeśli wcześniej była kimś złym? Co jeśli zrobiła coś tak niegodziwego, że aż jej świadomość postanowiła wyprzeć wszystko inne? Może te lata starania się być dobrą osobą były czymś daremnym, nic nieznaczącym trudem? Co jeśli nieważne jak bardzo by się starała to już zawsze i tak będzie tą złą siłą, która pozbawia innych życia? Liza musiała bezwarunkowo zaakceptować fakt, iż jej mutacja czyniła z niej przekleństwo tego świata. Co więcej nie była w stanie nad tym zapanować, nie miała możliwości sprawić by było inaczej... Musiała odejść. Nie chciała skrzywdzić już nikogo więcej. Poprzysięgła sobie to i żeby dotrzymać obietnicy złożonej samej sobie musiała jak najszybciej opuścić sierociniec. W samotności odnalazła nadzieję na powstrzymanie demonów, które bezczelnie używały jej dłoni by krzywdzić. Tamtej nocy Liza rozpłynęła się w ciemności i zniknęła na wiele lat. Zostały po niej jedynie okrojone akta, które z czasem przejął rząd. 𝑻𝒆𝒓𝒂ź𝒏𝒊𝒆𝒋𝒔𝒛𝒐ść: Z biegiem lat dynamiczny rozwój technologiczny wyposażył ludzkość w znacznie sprawniejszy system wyszukiwania określonych celów. Liza została w końcu odnaleziona, a jej spokojne życie w cieniu ustąpiło miejsca ucieczce i chęci ponownego ukrycia, tym razem na tyle dobrze, iż żadne urządzenie nie będzie w stanie jej dosięgnąć. Rząd wyposażył specjalne jednostki w genetycznie zmodyfikowanych ludzi, dzięki czemu najemnicy zaczęli coraz bardziej zagrażać Lizie. Obecnie dwudziestopięcioletnia kobieta stara się nadal unikać konfrontacji. Niestety jest to trudne do zrealizowania. Ciągła ucieczka nie jest możliwa, jednak walka po raz kolejny zmusi ją do zabijania. Dobrowolne oddanie się w ich ręce? Nie wchodzi w grę. Pozostają tylko skórzane rękawiczki i w miarę mało inwazyjna obrona. Co planuje dla niej przyszłość? Wkrótce czas pokaże...
