ကိုကြီး မောင်လေး သူငယ်ချင်း၊ ချစ်သူ ရည်းစား အိမ်ထောင်ဖက်
တစ် အခုရေးတဲ့ ဇာတ်လမ်းက အရမ်းကြမ်းချင်မှ ကြမ်းပါလိမ့်မယ်။ နုနုယွယွမဟုတ်ပေမယ့်လဲ နုပါလိမ့်မယ်။ အပြင်မှာ တကယ်ရှိတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်အကြောင်းကို တိုက်ရိုက်ကြီးရေးထားတာ ဖြစ်ပြီး အနည်းငယ်လောက်ဘဲ ကွန့်ထားတာပါ။ ဇာတ်လမ်းကလဲ တိုလိမ့်မယ် ထင်ပါတယ်။ Play to earn က ဒီနေ့ ဇာတ်သိမ်းထားတာဆိုတော့ နောက် သုံးလေးရက်နေရင် အခုဇာတ်လမ်း အပိုင်း (၁) ကို စတင် တင်ဆက်ပါမယ်။
အပိုင်း (၁)
ကျွန်မနာမည်က ခိုင်ပါ။ ခိုင်တစ်လုံးထဲတော့ မဟုတ်ပေမယ့် ခိုင်လို့ဘဲ မှတ်ထားလိုက်ကြပါ။
"အ အ အ"
"နာလို့လား ငယ်လေး"
"အင်း နည်းနည်း"
ကိုကြီးက မြန်မာဆန်တယ် နုနုယွယွဘဲ ဆက်ဆံတယ်။ အမြဲ အတူယှဉ်တွဲ ဖက်ပြီးတော့ သူ့လိင်တံကို တစ်ချက်ချင်း ထိုးထည့်တယ်၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထုတ်တယ်။ အပျိုစင်ဘဝကို ကိုကြီးနဲ့မှ ပထမဦးဆုံး ပေးဆပ်ဖူးခဲ့တာပါ။ ကိုကြီးဟာ ကျွန်မဘဝပါဘဲ ကိုကြီးနဲ့ဘဲ ထာဝရနေရဖို့၊ ကိုကြီးရဲ့ဇနီးမယားဖြစ်ဖို့ဘဲ နေရှိတရွေ့ စိတ်အာရုံထဲမှာရှိတယ်။ ကိုကြီးနဲ့တပတ် တစ်ရက်လောက်တော့ အနည်းဆုံး တည်းခိုခန်းသွားဖြစ်တယ်။ ကိုကြီးက တနင်္လာနေ့ဆို ဈေးရောင်းပါးတတ်တယ်လေ။ အဲ့နေ့က ခိုင်ရဲ့ ကျူရှင်ကလဲ စာသင်ချိန်တစ်ချိန်ဘဲရှိတယ်။ အဲ့တော့ ခိုင်က နံနက်ဆို ကျောင်းသွား၊ ကျောင်းကပြန် အိမ်ဝင်ပြီး ရေချိုး၊ ထမင်းစား ပြီးရင် ကျူရှင်သွား။ အိမ်က အမေကဝောာ့ ခိုင့်ကို လွတ်လပ်ခွင့်အပြည့်ပေးထားတယ်။ မချုပ်ချယ်ဘူး။ အမေက ခိုင့်ကို ရိုက်ဖို့ပေးလို့ ပါးစပ်နဲ့တောင် ဆူတာနည်းတယ်။ ခိုင် မိသားစုမှာ ခိုင်က သမီးမိန်းခလေးလဲဖြစ် အငယ်ဆုံးလဲ ဖြစ်တာကြောင့်ပါမယ် ထင်တယ်။ ခိုင့်အထက်မှာ ခိုင်နဲ့အသက် တော်တော်လေးကွာတဲ့ အကို သုံးယောက်ရှိတယ်။ ခိုင် အရွယ်မရောက်ခင်ကတည်းက အဖေနဲ့အမေက အိမ်ခွဲနေနေကြတယ်။ ခိုင်တို့နဲ့ နှစ်လမ်းကျော်လောက်မှာ အဖေက သူ့ညီမတွေနဲ့ အမွေဆိုင်အိမ်မှာနေတယ်။ ခိုင်တို့ကတော့ အိမ်ခန်းငှားပြီး နေကြတယ်။ ခိုင်တို့အိမ်မှာ အမေရယ်၊ ခိုင့်အကို အငယ်ဆုံး ကိုငယ်ရယ်၊ အမေ့ညီမရယ်၊ အမေ့ညီမ သမီးရယ်၊ ကိုငယ်ရဲ့ သမီးလေးရယ်။ ငါးယောက် အတူတူနေကြတယ်။ ခိုင်တို့က ပြေလည်တဲ့မိသားစုမဟုတ်ပေမယ့် ပူပင်စရာလဲ သိပ်မရှိပါဘူး။ ခိုင်သိသလောက်ဆို ငွေရှာတာက စားဖို့ သုံးဖို့ဘဲ ရှာရတယ်။ နေဖို့ကတော့ အဖေ့ဘက်က ပုံမှန်ပေးတယ်။ ခိုင့် ကျောင်းစရိတ်ကိုလဲ အဒေါ်တွေက ပေးတယ်။ မုန့်ဖိုးလဲ ပေးတယ်။ အဲ့တော့ ဆယ်တန်းကျောင်းသူဘဝမှာ အများတန်းတူနေနိုင် စားနိုင်တော့ ဘဝဟာ ဘာမှ ခက်ခဲမနေခဲ့ဘူး။
ကိုကြီးနဲ့က ဘယ်လိုစတွေ့တာလဲဆိုတော့ ကိုကြီးက VCD ခွေတွေရောင်းတယ်လေ။ ကိုကြီးဆိုင်က ဈေးထိပ်မှာ အရောင်းရဆုံးဆိုင်ဘဲ။ ခိုင်က သီချင်းနားထောင်ရဝာာ ကြိုက်တော့ သီချင်းခွေလေးတွေ ဝယ်ရင်း ကိုကြီးနဲ့ရင်းနှီးပြီး အခုတော့ ကိုကြီးနဲ့ ရည်းစားတွေဖြစ်လာတာပေါ့။ ကိုကြီးက ခိုင့်ကို အတတ်ပညာတော်တော်များများ သင်ပေးခဲ့တယ်။ ဘာမှန်းမသိတဲ့ အပျိုဖြန်းလေးကို အရသာတွေသိရအောင် သင်ပေးတယ်။ ကိုကြီးက ခိုင့်ကို ရည်းစားထားရ ရမယ့် ခံစားမှုတွေကို သင်ကြားပေးတယ်။ တစ်ခုဘဲ ကိုကြီးက ဈေးရောင်းရတာမို့လို့ ခိုင့် အဖုတ်လေးကိုတော့ သူ့ပါးစပ်နဲ့ ဘယ်တော့မှ အနမ်းမပေးခဲ့ဘူး။ ကိုကြီးနဲ့ တနင်္လာနေ့တိုင်း ညနေဘက် ၂နာရီ လောက်ကို တည်းခိုခန်းမှာ ချစ်တေးနှောကြတယ်။ ကိုကြီးရဲ့ အသွင်းအထုတ် အပြုစု အယုယတွေက ကျောင်းစာတွေ လုပ်လို့ တပတ်စာ ပင်ပန်းထားသမျှကို ချွေးထွက်စုံစေတယ်။ ကိုကြီးနဲ့ ရေအတူတူကို ချိုးရတာကလဲ တစ်ယောက်ထဲ ရေချိုးရတာထက် လူကို ပိုလန်းစေတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ရေပန်းက ရေတွေ ကိုယ်ပေါ်ကို ကျနေချိန် နံရံကို လက်ထောက်ပြီး ကိုကြီးကို ဖင်ကော့ပေးပြီး လိင်ဆက်ဆံခံရတဲ့ အချိန်ကလဲ ဖီးလ်ဘဲ။ ကိုယ့်ဘာသာ ရေချိုးရင် နေရာစုံအောင် ပွတ်တိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ရေချိုးတဲ့နေရာ မလုံခြုံတာကြောင့်လဲပါတာပေါ့။ ကိုကြီးနဲ့ကတော့ နေရာစုံအောင် ကိုယ်ခန္ဓာအနှံ့ကို ဆပ်ပြာပွတ်ပြီး ချေးတွန်းဖြစ်တယ်။ လက်နဲ့မမှီတဲ့နေရာတွေဆိုရင် ကိုကြီးနဲ့ အပြန်အလှန် ချေးတွန်းရင်း ဖက်ထားဖြစ်ကြတယ်။ ကိုကြီးက အသန့်ကြိုက်တယ်။ အဲ့ဒါမို့ အဖုတ်မွှေးလေးတွေကိုလဲ မကြာမကြာ ရိတ်ပေးတယ်။ ခိုင်က အမွှေးသန်တယ်ဘဲ ပြောရမလား။ ရိတ်လွန်းလို့ဘဲ ပိုထွက်လာတာလားတော့ မပြောတတ်ဘူး၊ အဖုတ်မွှေးတွေက မကြာမကြာ ရိတ်ပေးရတယ်။ ကိုယ်တိုင် ရိတ်စရာတော့ မလိုပါဘူး။ ကိုကြီးနဲ့အတူတူ နေတဲ့အချိန်ကျမှ ကိုကြီးက သေသေချာချာလေး ရိတ်ပေးတာ။ ကိုကြီး ခိုင့်အဖုတ်မွှေးတွေကို ရိတ်ပေးနေတဲ့အချိန်မှာလဲ ခံစားချက်က အရမ်းကောင်းတာဘဲ။ ကိုကြီးနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ခံစားချက်မှန်သမျှက ကောင်းနေတာပါဘဲ။
ခိုင့်မှာ ကိုကြီးအပြင် ရည်းစားမရှိပေမယ့် ကျောင်းမှာ ခိုင့်ကို တဖက်သက် လိုက်ကြိုက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်တော့ရှိတယ်။ သူ့နာမည်က အာကာတဲ့။ အာကာက ရုပ်ဆိုးတစ်ယောက်မို့ ခိုင်အနေနဲ့ အာကာကို ဘယ်လိုမှ ရင်ခုန်လို့ကို မရဘူး။ အတူတူ ထိုင်တဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကတော့ အာကာ သနားပါတယ်။ ပြန်ကြိုက်လိုက်ပါတဲ့။ အာကာကလဲ ထူးဆန်းတယ်။ ခိုင်မှ ခိုင်ဘဲ။ ခိုင့်ဘေးက အတူတူထိုင်တဲ့ သူငယ်ချင်း ခင်လေးက ခိုင့်ထက် အများကြီးချောတယ်။ ဒါပေမယ့် အာကာက ခင်လေးကို ပုံမှန်ဘဲ ဆက်ဆံတယ်။ ခိုင့်ဘေးက သူငယ်ချင်း သုံးယောက်မှာ နှစ်ယောက်က လှိုင်သာယာ စစ်တပ်ထဲကလေ။ သူတို့က ကျောင်းလာရင် စစ်ကားနဲ့ လာကြတာ။ သူတို့က ခိုင့်အတွက် သူငယ်ချင်းကောင်း တွေပါဘဲ။ ၁၀ ကျောင်းသူဘဝဟာ အငယ်တန်းဘဝတွေကလို ချုပ်ခြယ်မှုတွေ မရှိတော့သလို၊ ဆရာမတွေကလဲ ၉ တန်း၊ ၁၀ တန်း ကျောင်းသူတွေဆို အရမ်း ဦးစားပေးတယ်လေ။ အဲ့တော့ စာသင်ချိန်ဆို ခိုင်တို့ သူငယ်ချင်းတွေက အခန်းထဲကို ဝင်ကစွပ်လိုပါဘဲ။ အိမ်သာဆိုပြီး ကျောင်းတပတ်ပတ်။ ဟိုဆရာမက ခေါ်လို့၊ အတန်းပိုင်က ခေါ်လို့၊ ဘာလို့ ညာလို့နဲ့ အခန်းထဲ သိပ်မကပ်ဘူး။ ခင်လေးကတော့ စစ်ဗိုလ်ကိုကြီးတွေကိုဘဲ ကြိုက်မှာဆိုပြီး ဖွန်မကြောင်ပေမယ့် ခိုင်အပါအဝင် ကျန်သုံးယောက်ကတော့ မောင်လေးတွေကို လိုက်ငမ်း၊ အဆင်လေးတွေ လိုက်ငမ်းရင်း ကျောင်းမှာ အလေလိုက်နေတာပါဘဲ။ ဒါပေမယ့် လပတ်စာမေးပွဲတိုင်းတော့ ဘာသာစုံအောင်တယ်။ အာကာကတော့ လပတ်စာမေးပွဲတိုင်းမှာ ဘာသာစုံအောင်ဖို့မပြောနဲ့ ဘာသာစုံမကျရုံ တမယ်ဘဲ။ နောက်ပြီး အာကာက မျက်စိမကောင်းလို့ အရှေ့မှာ ဆရာမစာသင်ရင် ဘာမှ မမြင်ရလို့ဆိုပြီး ခိုင်တို့ဆီက တခါတလေ စာကူးတယ်။ များသောအားဖြင့် အာကာက စာလိုက်မရေးတာများတယ်။ သူ့ရဲ့စာအုပ်တွေထဲမှာ ဘယ်တော့မှ စာအပြည့်အစုံမရှိဘူး။ စာအုပ်ထပ်ခိုင်းလဲ သင်္ချာကလွဲရင် ဘယ်ဘာသာမှ မထပ်ဘူး။ သင်္ချာချိန်ဆိုရင်တော့ သူက ဆရာကြီးလဲ။ ခိုင်တို့လဲ သူ့ဆီကဘဲ မေးရတာ။ ဒါပေမယ့် သင်္ချာဘာသာရပ် ဆရာမကတော့ အာကာ့အဖြေတွေကို လပတ်စာမေးပွဲ စာအုပ်တွေ ပြန်ပြတိုင်းမှာ အဖြေမှန်ရင်တောင် အမှတ်ကို ၅ မှတ်ပေးရမယ့်နေရာကို ၂ မှတ်လောက်ဘဲပေးတယ်။ သူနဲ့ တွက်နည်းမတူလို့တဲ့။ အာကာကတော့ သိပ်ဂရုစိုက်ပုံမရဘူး။ သူ့ပုံစံအတိုင်းဘဲ သူဆက်လုပ်တယ်။
တဂျီဂျီလုပ်နေတဲ့ အာကာ ခိုင့်ကို ဘယ်လောက်ချစ်ကြောင်းသိချင်လို့ စမ်းသပ်မှုတစ်ခုလုပ်လိုက်တယ်။ မိန်းခလေးဆိုတာ စမ်းသပ်ရတဲ့ ကြိုက်တဲ့အမျိုးဘဲလေ မဟုတ်ဘူးလား။ အခန်းထဲမှာ ယောင်္ကျားလေးတွေ အများကြီးရှိပေမယ့် ရွှေဝတ်တဲ့ယောင်္ကျားလေးကတော့ တော်တော်ရှားတယ်။ ရွှေဆိုင်ပိုင်ရှင် အဒေါ်ရှိတဲ့အတွက် စိန်နားကပ်တောင် ကျောင်းပန်လာတဲ့ ဝေလျှံနဲ့ လက်ခလယ်မှာ လက်စွပ်ဝတ်ထားတဲ့ အာကာတို့ဘဲ အခန်းထဲက ယောင်္ကျားလေးတွေထဲမှာ ရွှေဝတ်ထားတာ။
ဆုမွန်နဲ့ပေါင်းပြီး အာကာ့ကို ငိုပြလိုက်တယ်။ အိမ်နားက ခလေးရဲ့ လက်စွပ်ကို အတူတူကစားရင်း ဖျောက်လိုက်မိလို့ အဲ့ဒါ တစ်ရက်နှစ်ရက်လောက် လက်စွပ်အတုပြန်မဝယ်ပေးရသေးခင် နင့်လက်စွပ်ကို ခဏငှားပါလို့။ အာကာက ဘာမှ တွန့်ဆုတ်မနေဘဲ ကျွန်မကို သူ့လက်စွပ်ကို ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ မိန်းခလေးဖြစ်တဲ့ ကျွန်မ အခုလိုကြီး ကိုယ့်အပေါ်ယုံကြည်တဲ့သူကို တွေ့လိုက်တော့ ရင်ထဲ နည်းနည်းတော့ ထိသွားတယ်။ အာကာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ခံစားချက် နည်းနည်းဖြစ်လာတယ်။
အိမ်ရောက်တော့ အမေ့ကို ပြောပြပြီး စစ်ခိုင်းကြည့်တော့ လက်စွပ်က အစစ်တဲ့။ အလေးချိန်သိပ်မရှိပေမယ့် ရွှေအစစ်ဘဲ။ နောက်နေ့ စနေ တနင်္ဂနွေကျောင်းပိတ်တော့ အဲ့လက်စွပ်ကို သေချာ သိမ်းထားလိုက်ရသေးတယ်။ မတော်လို့ ပျောက်သွားရင် မကောင်းဘူးလေ။ ခင်လေးကတော့ ဆုမွန်နဲ့ ကျွန်မ အာကာကို အဲ့လို စမ်းသပ်တာကို ဆူတယ်။ သူက အစထဲက အာကာဘက်ကလေ။ ဒီလိုနဲ့ အာကာနဲ့ကျွန်မ သူငယ်ချင်းအီစီကလီ အဆင့် ဖြစ်လာတယ်။ ကျောင်းပြန်ရင် ကိုကြီးရဲ့အခွေဆိုင်ဘက်ကို မသွားဘဲ တခြားလမ်းဘက်ကပတ်ပြီး အာကာတို့ ရပ်ကွက်ဘက်မှာ အအေးဆိုင် လိုက်ထိုင်ဖြစ်တယ်။ ကိုကြီးရဲ့အခွေဆိုင်က ခိုင်တို့ရပ်ကွက်နဲ့ အာကာတို့ရပ်ကွက်ရဲ့ အလယ်မှာလေ။ အဲ့တော့ တခြားဘက်က ပတ်ပြီး သွားရတာပေါ့။ ကိုကြီးက ယောင်္ကျားလေးနဲ့ အခုလို အအေးဆိုင်ထိုင်တာ ဘယ်ကြိုက်လိမ့်မလဲ။