เช้าวันหนึ่งเมื่อตื่นขึ้น เอลิซ่าวัย 13 ปี ก็มาปรากฏตัวในเรื่องราวของเอลิซ่าวัย 6 ขวบ
https://twitter.com/Sekimura_imuya/status/877263621805363200

=================

เอลิซ่า 6 ขวบ: !?...... !!?....... (ค่อยๆถอยไปข้างหลัง)
เอลิซ่า 13 ปี: ! (งัวเงียเพิ่งตื่น)
6 ขวบ: ............ (ทำหน้าตาแข็งทื่อ)
13 ปี: ............ (ทำหน้าตาแข็งทื่อ)

เอลิซ่า 13 ปีคงจะเริ่มจากการตรวจสอบสถานการณ์เป็นอย่างแรก

13 ปี: ไทม์สลิป.......
6 ขวบ: เรื่องแบบนั้นมีด้วยเหรอ
13: จำไม่ได้แฮะ
6: ..............

6: นี่คือฉันในอนาคตจริงๆงั้นเหรอ?
13: ..........เรื่องเกี่ยวกับยาพิษของน้องสาวในชาติก่อน
6: ..........งี้นี่เอง ฉันจริงๆด้วย (ทำหน้าแหยง)

***

เอิร์ลเทเรเซีย: ........
13: (ชะงักไปเลยแบบนี้ ท่านเอิร์ลไหวมั้ยเนี่ย)
เอิร์ลเทเรเซีย: ......................อะแฮ่ม ข้าเข้าใจสถานการณ์ตอนนี้แล้ว ข้าอยากจะถามสักคำถาม ว่าทำไมถึง.........
13: มันเป็นธรรมเนียมค่ะ ขุนนางชั้นผู้น้อยย่อมต้องแต่งเครื่องแต่งกายทางการทหารแบบเป็นทางการ.....
เอิร์ลเทเรเซีย: อ้อ----

***

พบคามิล
คามิล: ซาร์........แล้ว เอ่อ ใครน่ะ.....?
13: ........
6: ดูเหมือนว่าจะเป็นอนาคตของฉันเองน่ะ
คามิล: หา!? หมายความว่าไง!!?
13: ....... (ทำขึงขัง)

***

13: ก็จากการปรึกษากับท่านเอิร์ล ฉันก็จะทำเป็นว่าเป็นลูกนอกสมรสของตระกูลคาลเดียน่ะ
6: ว่าอีกทางนึงก็คือทำว่าเป็นพี่ฉันสินะ
13: อา สักครั้งนึง ถ้าสามารถเปลี่ยนนอกจากการเป็นลอร์ดได้ เธอจะทำอะไรงั้นเหรอ?
6: .........ไม่ล่ะ ไม่มี
13: (ก็นะ ก็คงงั้นแหละ)

6: มีการตัดสินใจว่าฉันต้องไปค่ายทหาร
13: อือ เป็นช่วงเวลานี้เองสินะ
6: เหมือนกันงั้นเหรอ?
13: อื้อ ........เท่าที่ฉันพอจะบอกได้น่ะนะ ถ้าเจอริเซอร์เข้าล่ะก็ อย่าปล่อยทิ้งไว้ล่ะ เรียกคนอื่นมาเลย
6: ห๊ะ......?

***
// ถ้าเรื่องมันเกิดก่อนเข้าค่ายทหาร ก็ต้องเป็นอายุ 5ขวบนี่นา!! //
***

5: เรื่องงานฉลองวันเกิดน่ะ
13: ได้ยินแล้วล่ะ ดูเหมือนว่าฉันจะมาประจวบเหมาะพอดี
5: ก็นะ ไม่มีเวลาอื่นเหลือเลย ในวันที่สองน่ะ
13: ก็แบบนี้แหละน่ะ โอ้ะ ฉันจำเป็นต้องมีนามแฝงมั้ยน่ะ.........คิดว่าไง
5: ถ้ามันเหมาะสมล่ะก็นะ
13: คิดไม่ออกแฮะ (ทำหน้าทื่อ)
5: (เกิดรอยย่นระหว่างคิ้ว)

***
สุดท้ายก็ใช้ชื่อว่า เวิร์ด(ヴェルデ) ที่มาจาก Eriza Verde ((ชื่อรุ่นกีตาร์))
เป็นชื่อที่จะชวนให้เข้าใจผิดว่าเป็นผู้ชายจริงๆ
***

6: ฉันได้ยินว่าให้เธอเป็นลูกนอกสมรส แต่ไม่ได้บอกเลยนี่นาว่าเป็นพี่ชายน่ะ
13: มันไม่ยุ่งยากดีน่ะ เพราะว่าลูกนอกสมรสไม่จำเป็นต้องไปที่สภาขุนนางเพราะไม่ได้เป็นขุนนาง แล้วต่อให้เป็นลูกนอกสมรส แต่ถ้าเป็นผู้หญิงก็มีปัญหาตามมาอยู่ดี
6: หะ? สำหรับในแคว้นคาลเดียด้วยน่ะเหรอ? (ขมวดคิ้ว)

***

กุนเธอร์: โอ้ ลูกนอกคอก พี่ชายของเจ้างั้นสินะ?
13: (นี่ไม่ได้คุยกับกุนเธอร์เรื่องสถานการณ์นี้เลยสินะเนี่ย......)
13: ใช่ เรียกข้าว่า เวิร์ด เถอะ ฝากตัวด้วย
กุนเธอร์: .......อะไรล่ะเนี่ย ไอ้เด็กเวรนี่น่าขนลุกชะมัด
13: (ก็เป็นคนแบบนี้นี่นะ)

***

คลอเดีย: ท่านเวิร์ด---!! สู้กัน !!! มาสู้กันเถอะ !!!! (เหวี่ยงหอกอย่างบ้าคลั่ง)
13: (ให้ฉันพักหน่อยเหอะ!!!) (กระโดดหลบ)
เพื่อจะปกปิดข้อมูลเกี่ยวกับอนาคตไว้เท่าที่จะเป็นไปได้ เอลิซ่า13ปีจึงสู้แบบซ่อนความสามารถไว้
6: ...........
6: .........การฝึกแบบใหม่หรืออะไรล่ะนั่น?

***

คามิล: เฮ้ ท่านเวิร์ด ซาร์จากอนาคต.....อะไรล่ะนั่น? สถานการณ์พิลึกชะมัด ข้าล่ะระทมเลย
13: ........ฟังนะ
คามิล: ท่านเวิร์ด?
13: อย่าถามอะไรข้า ข้าจะไม่พูดอะไรทั้งนั้น อย่าทำอะไรทั้งสิ้น ข้าเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรกัน แต่ข้าจะไม่เข้าไปแทรกแซง ........ข้าตัดสินใจไว้แล้ว ดังนั้นอย่าถามอะไรทั้งนั้น

***

13: ไหงเป็นแบบนี้ล่ะเนี่ย
6: เธอจะจัดการพวกอาวุธอื่นๆได้รึเปล่า? ถ้าเป็นไปได้ก็ทำแทนที่บุคลากรที่ขาดแคลนน่ะ ส่วนฉันต้องไปที่นั่นด้วยตัวเองอยู่แล้ว
เอิร์กนาด: เอ๋? ท่านไวส์เคาเตสคาลเดีย คนคนนั้นคือ?
6: พี่ชายที่เพิ่งค้นพบน่ะ
เอิร์กนาด: โอ้!

เอิร์ดนาด: ถ้างั้นคุณพี่ชายก็มาทานอาหารด้วยกันสิ
13: ไม่ล่ะ ข้าไม่ใช่ขุนนาง
เอิร์ดนาด: ถึงจะเป็นสามัญชนก็ไม่ต้องกังวลหรอกน่า
13: (อุ.....ถึงจะเป็นสามัญชนก็ไม่ปฏิเสธอีก.....ไหงเป็นงี้ล่ะเนี่ย)

6: (ตั้งแต่ที่มาถึงที่ป้อมยุกเฟน่า ตัวฉันในอนาคตก็ทำตัวประหลาดจัง แรกๆดูก็เหมือนจะสงบ........แต่บางทีก็เหม่อๆไป มีอะไรที่นี่กันนะ)

13: (แย่ล่ะสิ ฉันจะหลีกเลี่ยงการแทรกแซงได้ยังไงกัน? จะถอยไปได้ยังไง? ฉันควรทำยังไงดี........มันไม่มีหลักฐานหรอกว่าฉันเข้ามาแทรกแซงแล้ว แต่ว่าการต้องเห็น คามิล...... ตาย......)

***

ไฟไหม้ คามิลกับเอลิซ่าและเวิร์ดวิ่งหนีภายในป้อมปราการ
13: เร็วเข้า!! วิ่งตรงไป!!! (พร้อมกับกระโดดออกไปรับดาบของศัตรู)
6: เวิร์ด!
13: ไป คามิล!! ข้ารับมือคนเดียวได้! ไปกังวลเรื่องหาทางหนีซะ!!
คามิล: ........อุ เข้าใจแล้ว!

13: (อ่า แยกกันตรงนี้สินะ.......!)

***

ศัตรู: อ๊ากกกกก
ศัตรู: อุ่ก
13: (โอเค ตอนนี้ล่ะ!)
ศัตรู: ........อึ่ก!? หนีงั้นเหรอ! ตามไป!! ฆ่ามัน!! .............อุ!!?

13: (บ้าเอ้ย ยังอยู่อีก ยังได้ยินเสียงตามมาอีก)
"อยู่ไหน?"
"ทางนี้!"
"ไหน! ไหน!!"
13: (..............?)
13: (อะไรกัน ความไม่สบายใจนี้)

"อยู่ที่ไหน! มันอยู่ไหน!? ไหนไหนไหนไหนไหนไหน!!"

13: (.......ไม่มีทางน่ะ)
13: (อสูรป่านั่น......ไล่ล่าฉัน!?)
13: (แย่แล้ว! ฉันไม่รู้ว่าคามิลและ"ตัวฉัน"อยู่ที่ไหน!!)
13: (ทำไงดี.......ทำไงดี.........!?)

กริ๊ก......ตูม

13 (......เสียงอะไร....... อะ เสียงพวกนั้นไปแล้ว!!)
13 (อะไรกันน่ะทีนี้.....)

คามิล : ....ถัด.......ไป

13: (........!.......!!..............) เริ่มวิ่งเต็มกำลัง
13: (ไม่มีทางน่ะ.........ฉันไม่ต้องการแบบนี้!! คามิล!!!)

คามิล: ช่วยไม่ได้นี่นะ ซาร์ไม่ไว้ใจฉันใช่มั้ยล่ะ?

ฉันได้ยินเสียงเบาบางต่างกระดาษ
เสียงของเขาดังทะลุมาจากชั้นล่างที่มีรูโหว่อยู่

หูอันไร้ค่าที่รับฟังมันเข้าโสตประสาท เท้าของฉันหยุดชะงักทันทีทันใด

6: เจ้า-----
13: คามิล!!!

โถงทางเดินคล้ายอ่อนยวบ
ร่างยักษ์ของอสูรป่าปรากฏตัวขึ้นมาก่อน
ประตูปิดงับลั่นเสียงดังที่อีกด้าน

13: !!

เลือดไหลหยดมาจากกรงเล็กของมัน คิกคิก คิกคิก มันมองฉัน และหัวเราะ

(.....)
(..........)
(.......ตายแน่นอน........)
(การสู้กับอสูรป่าเพียงลำพัง เป็นไปไม่ได้เลย ต่อให้ใช้ฮัลเบิร์ดก็เถอะ ทำไงดี.......)

".......ย"
"เฮ้.......ย เฮ้ย!"

เอลิซ่า: .............?
ราโทก้า: เฮ้ย เป็นอะไรรึเปล่า! ข้านึกว่าเจ้าตายแล้วซะอีก!"
เอลิซ่า: อะ อ่า.......?
เอลิซ่า: (.........เกิดอะไรขึ้น?)

ราโทก้า: ข้าบอกแล้วไงว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอกไอ้ 30 รอบเนี่ย........เจ้างมกะงานทั้งวันแต่คิดจะทำความเร็วอย่างคลอเดีย........โง่ป่ะเนี่ย! เพราะแบบนั้นถึงได้ล้มฟุบไง โง่จริงๆ!!"

เอลิซ่า: (วิ่ง ......ล้ม?)
เอลิซ่า: (เดี๋ยวสิ.....มันอะไรกัน........คามิลล่ะ? เจ้าอสูรนั่น!!)
เอลิซ่า: (............ความฝัน อย่างงั้นเหรอ..........?)
เอลิซ่า: (....................คามิล)

เอลิซ่า: .........................คามิล
เอลิซ่า: .................................คามิล คามิล!

คามิล: (...........?)
คามิล: (อะ หือ?)
คามิล: (.......ฉัน เกิดอะไรขึ้นน่ะ)
คามิล: (อ๋า ท่านเอลิซ่าร้องไห้)
คามิล: (อย่าร้องไห้น่า ฉันอยากบอกแบบนั้น.........)
คามิล: (...............ก็มันช่วยไม่ได้จริงๆนี่นา)