Kürt düşmanlığı nereye götürecek
Zeki AKIL
Erdoğan’ın elinde AKP ve Türkiye bir rehin durumuna dönüştü. Ölümsüzlere karışacak mübarek. İktidarda ölmesi gerekiyor. Bunun karşılığında da Türkiye’yi ölümlere ve savaşlara sürmekten çekinmiyor. Hırsları ve iktidar tutkusu Türkiye’yi belalara sürüklüyor. Kürtlerle barışıp Türkiye’yi Ortadoğu’nun en güçlü ve etkili ülkesi haline getirme şansı varken tersinde ısrar etti.
Erdoğan düşmanlığı Türkiye’nin sınırları dışına taşırarak orduyu Suriye’ye soktu. Şimdi de sıtmaya tutulmuş gibi Kürtler Akdeniz’e uzanacak deyip titriyor. Türkiye’nin komşuları DAİŞ veya Araplar olabilir. Başkaları da sınıra dayanabilir sorun değil, yeter ki, Kürtler olmasın. Kürtler olunca Türkiye’nin beka sorunu haline gelir. Bu politika 1920’lerden beri arkalıksız sürdürüldü. Faturasının Türkiye halklarına neye mal olduğunu soran ve konuşan yok.
24 Temmuz 2017’dan günümüze kadar olan kısa süreye bakalım. Türkiye bu savaşa ne kadar para harcadı. Hesabı bilen var mı? Milyarlarca dolar ekonomik faturası var. Dağ taş bombalanıyor. On binlerce asker dağa taşa sürülüyor. Binlerce cana mal oldu. On binlerce insan işinden oldu. On binlerce insan hapishanelerde. Toplumun dengesi bozuldu. Irkçılık ortalığa saçıldı. Öyle zıvanadan çıkıldı ki, Aysel Tuğluk’un annesinin cenazesine saldırıp bir mezar yeri bile vermediler. Tüm insani değerler yerle bir olmuş durumda. Yıllarca biz kız alıp vermişiz, kanımız birbirine karışmış deyip duranlar seksen yaşında vefat etmiş bir insanın mezarına bile saldırır hale geldiler.
Bu yıkımlar ve azgınlaşan faşizme karşı alternatif olarak Önder Apo ‘Eşme ruhu’nu öne çıkarmak istedi. Türkiye bunu esas alsaydı ne bu kayıplar yaşanırdı ne de Ortadoğu’da bu kadar belaya bulaşırdı. Şimdi hem dünyada hem de Ortadoğu’da giderek yalnızlaştı. Türkiye buna mahkum değildi. Böyle olmak zorunda değildi. Kürt düşmanlığı hem Erdoğan’ın hem de Türkiye’nin dengesini bozmuş durumda. AKP, MHP çizgisine geldi. Doğu Perinçek ve Ergenekon’la kol kola girdi. İçeride ve dışarıda Kürtlere karşı her melanete bulaştılar.
AKP, Kürtler kimlik ve statü sahibi olmasın diye tankları, topları sınıra yığmış. Kardeşlik elini uzatmış Efrîn’e ve Kürtlere tanklar toplar bol bol atış yapmakta. Sınır boylarında yüzlerce yoksul, kadın, genç ve çocuk öldürüldü. Erdoğan ağzından salyalar saçarak her gün tehditler savurmakta. DAİŞ çeteleri Güney Kürdistan üzerinden Türkiye’ye aktarılmakta, oradan da Suriye’ye taşırılarak kendi çetelerine dahil ediliyor ve Kürtlere karşı savaştırılıyor. Dünyada Kürtlere karşı işbirliği yapmayacağı hiçbir güç yoktur. İran’la o kadar karşı karşıya geldikleri halde şimdi Kürtlere karşı ortak operasyon yapmak için yanıp tutuşuyorlar. İran ve Bağdat üzerinden Güney Kürdistan’ı baskı altına almaya ve referandumdan vazgeçirmeye çalışıyorlar.
CHP demokratik bir muhalefet yapmak yerine Erdoğan’ı Esad’la görüşmeye çağırıyor. Barzani hükümetini daha açık tehdit etmesi için bastırıyor. Kürt sorununda bütün savaş yöntemlerine başvurulmasını savunuyor. HDP milletvekilleri CHP’nin oylarıyla içeri atıldı. Mevcut haliyle CHP, Erdoğan’ı ayakta tutan koltuk değnekleri durumunda. Al birini vur ötekine deyip geçelim.
Erdoğan Suriye’ye daha fazla asker sokarak, daha çok insan öldürerek Kürt sorununundun kurtulabilecek mi? Dağı taşı bombalayarak Kürtleri teslim alabilecekler mi? Artık kimsenin bu sorunları tartışmasına da izin vermiyorlar. TV ve gazeteler artık Kürt sorununu unuttu. Kimse böyle bir sorundan söz edemiyor. Varsa yoksa terörizm. Yüz yıllık Kürt sorunu yine terör sorununa indirgendi.
İnkâr, ırkçılık ve şiddet sadece faşizmi hakim kılar. Onu besler ve ona hizmet eder. Faşizm içeride ve dışarıda halka, halklara savaş halinde olmaktır. Bunu Hitler, Mussolini vb. pratiklerinden biliyoruz. Erdoğan önderliğindeki saldırgan faşizm Türkiye halklarına ve Ortadoğu’ya düşmanlıkla savaş ve yıkımdan başka bir şey vaat etmiyor. Yıkımları durdurmak ve halklar arası kardeşliği, demokrasiyi hakim kılmak için öncelikli görev Erdoğan faşizmine karşı durmaktır.