ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΘΡΗΝΟΙ 1-5

Σκάβουμε για Πνευματικά Πετράδια

Θρ 1:15—Πώς είχε “πατήσει ο Ιεχωβά το πατητήρι που ανήκει στην παρθένα κόρη του Ιούδα”; Όταν κατέστρεψαν την πόλη, η οποία περιγράφεται σαν παρθένα, οι Βαβυλώνιοι έχυσαν αίμα σε τέτοια ποσότητα ώστε η κατάσταση μπορούσε να συγκριθεί με τη σύνθλιψη των σταφυλιών στο πατητήρι. Ο Ιεχωβά το προείπε αυτό και επέτρεψε να συμβεί, οπότε μπορεί να λεχθεί ότι είχε “πατήσει το πατητήρι”.

Θρ 2:1—Πώς “ρίχτηκε η ωραιότητα του Ισραήλ από τον ουρανό στη γη”; Εφόσον «οι ουρανοί είναι υψηλότεροι από τη γη», η υποβάθμιση εξυψωμένων πραγμάτων απεικονίζεται μερικές φορές με το “ρίξιμό τους από τον ουρανό στη γη”. Η «ωραιότητα του Ισραήλ»—η δόξα και η δύναμη που απολάμβανε όσο ήταν πάνω του η ευλογία του Ιεχωβά—ρίχτηκε κάτω με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και την ερήμωση του Ιούδα.—Ησαΐας 55:9.

Θρ 2:1, 6—Ποιο είναι το «υποπόδιο» και η «σκηνή» του Ιεχωβά; Ο ψαλμωδός έψαλε: «Ας μπούμε στη μεγαλειώδη σκηνή του· ας προσκυνήσουμε στο υποπόδιό του». (Ψαλμός 132:7) Επομένως, το «υποπόδιο» στο εδάφιο Θρήνοι 2:1 αναφέρεται στον οίκο λατρείας του Ιεχωβά, δηλαδή στο ναό του. Οι Βαβυλώνιοι “έκαψαν τον οίκο του Ιεχωβά” σαν να ήταν σκηνή, ή αλλιώς μια απλή καλύβα, σε έναν κήπο.—Ιερεμίας 52:12, 13.

Θρ 2:16, 17—Δεν έπρεπε το 16ο εδάφιο να αρχίζει με το εβραϊκό γράμμα άγιν και το 17ο να αρχίζει με το πε ώστε να ακολουθείται η σειρά του εβραϊκού αλφαβήτου; Όταν συνέθεταν ποιήματα με αυτή τη μορφή, οι θεόπνευστοι συγγραφείς ακολουθούσαν συνήθως την αλφαβητική σειρά. Εντούτοις, δεν το έκαναν αυτό αν κάτι τέτοιο θα ηχούσε τεχνητό ή αφύσικο. Το νόημα του περιεχομένου θεωρούνταν πιο σημαντικό από την προσκόλληση σε κάποια λογοτεχνική μέθοδο που χρησίμευε απλώς ως βοήθημα για τη μνήμη. Αντιμετάθεση των ίδιων χαρακτήρων υπάρχει επίσης στο 3ο και στο 4ο άσμα των Θρήνων.—Θρήνοι 3:46, 49· 4:16, 17.

Θρ 2:17—Ποιον ιδιαίτερο «λόγο» εκπλήρωσε ο Ιεχωβά σε σχέση με την Ιερουσαλήμ; Εδώ γίνεται προφανώς μνεία στο εδάφιο Λευιτικό 26:17, το οποίο δηλώνει: «Θα προσηλώσω το πρόσωπό μου εναντίον σας και θα νικιέστε μπροστά στους εχθρούς σας· και εκείνοι που σας μισούν θα σας ποδοπατούν και θα φεύγετε χωρίς κανείς να σας καταδιώκει».

Θρ 1:1-9. Η Ιερουσαλήμ κλαίει με μεγάλο κλάμα τη νύχτα, και τα δάκρυά της είναι πάνω στα μάγουλά της. Οι πύλες της είναι ερημωμένες και οι ιερείς της αναστενάζουν. Οι παρθένες της είναι βαθιά λυπημένες και η ίδια έχει πίκρα. Γιατί; Επειδή η Ιερουσαλήμ έχει αμαρτήσει κατάφωρα. Η ακαθαρσία της βρίσκεται στην άκρη της φορεσιάς της. Η καρποφορία της παράβασης δεν είναι χαρά. Είναι δάκρυα, αναστεναγμός, λύπη και πίκρα.

Θρ 1:18. Όταν ο Ιεχωβά τιμωρεί τους παραβάτες, είναι πάντοτε δίκαιος.

Θρ 2:20. Οι Ισραηλίτες προειδοποιήθηκαν ότι αν δεν άκουγαν τη φωνή του Ιεχωβά, θα τους έπλητταν κατάρες, οι οποίες περιλάμβαναν τη βρώση “της σάρκας των γιων τους και των θυγατέρων τους”. (Δευτερονόμιο 28:15, 45, 53) Πόσο άσοφο είναι να επιλέγουμε μια πορεία ανυπακοής στον Θεό!

Θρ 3:16—Τι υποδηλώνει η έκφραση: «Με χαλίκια κάνει να σπάζουν τα δόντια μου»; Κάποιο σύγγραμμα δηλώνει: «Οι Ιουδαίοι, καθ’ οδόν προς την εξορία, αναγκάστηκαν να ψήνουν το ψωμί τους σε λάκκους που έσκαβαν στο έδαφος, και γι’ αυτό το ψωμί τους ήταν αναμειγμένο με χαλίκια». Αν κάποιος έτρωγε τέτοιο ψωμί, υπήρχε η πιθανότητα να σπάσουν μερικά από τα δόντια του.

Θρ 4:3, 10—Γιατί παρέβαλε ο Ιερεμίας την «κόρη του λαού» του με “στρουθοκαμήλους στην έρημο”; Η στρουθοκάμηλος «συμπεριφέρεται σκληρά στους γιους της, σαν να μην είναι δικοί της», δηλώνει το εδάφιο Ιώβ 39:16. Παραδείγματος χάρη, αφού εκκολαφτούν τα αβγά, το θηλυκό φεύγει μαζί με άλλα θηλυκά ενώ το αρσενικό αναλαμβάνει την ευθύνη της φροντίδας των νεοσσών. Και τι συμβαίνει όταν αυτοί έρχονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο; Τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά πουλιά φεύγουν από τη φωλιά τους, εγκαταλείποντας τους νεοσσούς τους. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας από τους Βαβυλωνίους, υπήρξε τόσο σφοδρή πείνα στην Ιερουσαλήμ ώστε μητέρες, οι οποίες υπό φυσιολογικές συνθήκες θα ήταν συμπονετικές, φέρθηκαν με σκληρότητα στα ίδια τους τα παιδιά, όπως οι στρουθοκάμηλοι στην έρημο. Αυτό βρισκόταν σε διαμετρική αντίθεση με τη μητρική φροντίδα που εκδηλώνουν τα τσακάλια.

Θρ 5:7—Θεωρεί ο Ιεχωβά υπόλογους τους ανθρώπους για τα λάθη των προπατόρων τους; Όχι, ο Ιεχωβά δεν τιμωρεί άμεσα τους ανθρώπους για τις αμαρτίες των προγόνων τους. «Ο καθένας μας θα δώσει λογαριασμό για τον εαυτό του στον Θεό», λέει η Γραφή. (Ρωμαίους 14:12) Ωστόσο, οι συνέπειες των λαθών μπορούν να συνεχιστούν και να πλήξουν μετέπειτα γενιές. Παραδείγματος χάρη, η στροφή του αρχαίου Ισραήλ στην ειδωλολατρία καθιστούσε δύσκολο ακόμη και για τους πιστούς Ισραηλίτες των μετέπειτα καιρών να προσκολληθούν στην πορεία της δικαιοσύνης.—Έξοδος 20:5.

Θρ 3:8, 43, 44. Κατά τη διάρκεια της συμφοράς που έπληξε την Ιερουσαλήμ, ο Ιεχωβά αρνούνταν να ακούσει την κραυγή που ύψωναν για βοήθεια οι κάτοικοι της πόλης. Γιατί; Επειδή ο λαός ήταν ανυπάκουος και παρέμενε αμετανόητος. Αν θέλουμε να απαντάει ο Ιεχωβά στις δικές μας προσευχές, πρέπει να τον υπακούμε.—Παροιμίες 28:9.

Θρ 3:20. Ο Ιεχωβά, «ο μόνος Ύψιστος όλης της γης», είναι τόσο εξυψωμένος ώστε πρέπει να καταδεχτεί «να κοιτάζει τον ουρανό και τη γη». (Ψαλμός 83:18· 113:6) Ωστόσο, ο Ιερεμίας γνώριζε καλά ότι ο Παντοδύναμος είναι πρόθυμος να σκύβει πάνω από το λαό, δηλαδή να κατεβαίνει στο επίπεδό του για να τον ενθαρρύνει. Πόση χαρά μπορούμε να νιώθουμε για το ότι ο αληθινός Θεός δεν είναι μόνο παντοδύναμος και πάνσοφος αλλά επίσης ταπεινός!

Θρ 3:21-26, 28-33. Πώς μπορούμε να υπομένουμε ακόμη και έντονα παθήματα; Ο Ιερεμίας μάς απαντάει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ιεχωβά αφθονεί σε πράξεις στοργικής καλοσύνης και ότι είναι πολλά τα ελέη του. Πρέπει επίσης να θυμόμαστε πως το γεγονός ότι είμαστε ζωντανοί αποτελεί επαρκή λόγο για να μη χάνουμε την ελπίδα μας, καθώς και ότι χρειάζεται να δείχνουμε υπομονή και να προσμένουμε σιωπηλά τον Ιεχωβά για σωτηρία, χωρίς να παραπονιόμαστε. Επιπλέον, πρέπει να “βάζουμε το στόμα μας στο χώμα”, δηλαδή να υπομένουμε ταπεινά δοκιμασίες, αναγνωρίζοντας ότι υπάρχει βάσιμος λόγος για όσα επιτρέπει ο Θεός να συμβαίνουν.

Θρ 3:27. Το να αντιμετωπίζει κάποιος δοκιμασίες της πίστης στη νεότητά του μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να υπομένει ταλαιπωρίες και χλευασμό. Αλλά είναι “καλό για τον ακμαίο άντρα να βαστάζει το ζυγό στη νεότητά του”. Γιατί; Επειδή αν κάποιο άτομο μάθει να σηκώνει ένα ζυγό παθημάτων σε νεαρή ηλικία, προετοιμάζεται για να αντιμετωπίσει δυσκολίες στα μετέπειτα χρόνια του.

Θρ 3:39-42. Το να “κάνουμε παράπονα” όταν υποφέρουμε για τις αμαρτίες μας δεν είναι σοφό. Αντί να παραπονιόμαστε για το ότι θερίζουμε τις συνέπειες της αδικοπραγίας, «ας εξιχνιάσουμε τις οδούς μας και ας τις εξερευνήσουμε, και ας επιστρέψουμε στον Ιεχωβά». Είναι σοφό να μετανοούμε και να διορθώνουμε τις οδούς μας.

Θρ 3:55-57 Αν αντιμετωπίζετε σφοδρή πίεση οποιουδήποτε είδους, να είστε πεπεισμένοι ότι ο Ιεχωβά θυμάται τις πράξεις που δείχνουν την οσιότητά σας.

Θρ 1:1, 16· 3:6 Ο Ιερεμίας είχε πει σε εκείνο το παραστρατημένο έθνος να επιστρέψουν στον ουράνιο Πατέρα τους, αλλά η κακία τους είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε ο Θεός αναγκάστηκε να επιτρέψει την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ιούδα.

Θρ 3:31, 32 Ναι, οι σκέψεις γύρω από αυτό το γεγονός θα σας βοηθούν να διατηρείτε το ζήλο σας για τη διακήρυξη των καλών νέων και την παροχή βοήθειας στα προβατοειδή άτομα.

Θρ 3:40, 41 Θα εξετάσει τομείς της ζωής του στους οποίους φανερώνει αδυναμία, όπως είναι οι φιλίες του με το αντίθετο φύλο, η χρήση οινοπνευματωδών και καπνού, η χρήση του Ιντερνέτ ή οι επαγγελματικές του δοσοληψίες.

Θρ 2:19· 4:1, 2 Θα έχουν πιει το ποτήρι της οργής του Θεού και θα είναι ανίσχυροι σαν ζώα πιασμένα σε δίχτυ.

Θρ 3:26 Με ποιους τρόπους πρέπει να προσμένουν οι Χριστιανοί τον Ιεχωβά;

Θρ 3:26 Ο Ιερεμίας εννοούσε ότι θα ήταν καλό να μην παραπονιέται ο λαός του Θεού για τον τρόπο με τον οποίο τους είχε διαπαιδαγωγήσει ο Ιεχωβά όταν επέτρεψε να καταστραφεί η Ιερουσαλήμ.

Θρ 3:42-44 Να εκδηλώνετε, λοιπόν, ταπεινό πνεύμα και να προσεύχεστε ώστε να μην κάνετε τίποτα που θα μπορούσε να σας στερήσει την πρόσβαση στον Θεό μέσω προσευχής.

Θρ 3:22, 23 Σε όλη την ιστορία, υπηρέτες του Θεού που βρέθηκαν στις πιο δύσκολες περιστάσεις επιζητούσαν να διατηρούν μια θετική, ακόμη και χαρωπή, στάση.

Θρ 3:22, 23 Ο Ιεχωβά αναμένει να μιμούμαστε το παράδειγμά του και να φερόμαστε τρυφερά στα καταθλιμμένα άτομα.

Θρ 4:6, 9 Σήμερα, όταν βλέπετε ανθρώπους να είναι «γδαρμένοι και παραπεταμένοι σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα», δεν νιώθετε και εσείς την επιθυμία να τους μεταδώσετε τα παρηγορητικά νέα της Βασιλείας του Θεού;

Θρ 3:43, 44 Ενεργώντας σοφά, οι Χριστιανοί άντρες—τόσο οι παντρεμένοι όσο και εκείνοι που σκέφτονται το γάμο—θα μελετούν τον αξιοπρεπή τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόταν ο Ιησούς στις γυναίκες.

Θρ 3:42, 44 Ωστόσο, στο διάβα της ανθρώπινης ιστορίας ο Θεός έχει δείξει ότι είναι διατεθειμένος να δέχεται τις προσευχές εκείνων που τον πλησιάζουν με πίστη και με την κατάλληλη διάθεση καρδιάς, τηρώντας τις εντολές του.

Θρ 3:25, 26 Στον κατάλληλο καιρό του Ιεχωβά, όλα θα αποκαλυφτούν με τρόπο που θα μας αφήσει απόλυτα ικανοποιημένους.

Θρ 3:41 Ακόμα και αν δεν μας είναι εύκολο να βρούμε τα λόγια για να περιγράψουμε αυτό που νιώθουμε βαθιά μέσα μας, δεν είμαστε αβοήθητοι.

Θρ 3:33 Σκεφτείτε τα όσα πέρασε ο Ιώβ παρ’ όλο που ήταν «άμεμπτος και ευθύς».

Θρ 3:24 Μολονότι κατά καιρούς παλεύαμε με την αποθάρρυνση, έχουμε “εκδηλώσει στάση προσμονής για τον Ιεχωβά”

Θρ 3:40 Μπορούμε επίσης να προσευχόμαστε στον Ιεχωβά και να του ζητάμε να μας εξετάζει, βοηθώντας μας να διακρίνουμε και να αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε σοβαρά ελαττώματα.

Θρ 3:40 Στο παρελθόν, οι εμπειρίες τους στην υπηρεσία του Θεού αναμφίβολα τους έφεραν μεγάλη χαρά.

Θρ 3:27 Γονείς—Να Είστε Καλό Παράδειγμα για τα Παιδιά Σας Ο Ιωσήφ δίδαξε στον Ιησού το επάγγελμα του ξυλουργού και χωρίς αμφιβολία τόσο ο Ιωσήφ όσο και η Μαρία ζητούσαν από τον Ιησού, τον πρωτότοκο, να τους βοηθάει στη φροντίδα των άλλων παιδιών τους, που αριθμούσαν τουλάχιστον έξι.

Θρ 3:26 Ενώ συνεχίζουμε να προσευχόμαστε να έρθει η Βασιλεία του Θεού, έχουμε την πεποίθηση ότι ο Θεός γνωρίζει πότε είναι ο καλύτερος καιρός για να απαντήσει σε αυτή την προσευχή.

Θρ 3:26 Η εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά θα συνεπάγεται το να εμπιστευτούν στο σύγχρονο ορατό αγωγό τον οποίο είναι σαφές ότι χρησιμοποιεί εκείνος εδώ και δεκαετίες για να εξυπηρετεί τους σκοπούς του.

Θρ 1:18 Ναι, μπορούμε να αποβλέπουμε στον Ιεχωβά για τον ύψιστο κανόνα επειδή εκείνος είναι πιστός και δίκαιος, και ασκεί κρίση.

Copyright © 2016, 2017 Christian Congregation of Jehovah´s Witnesses