A Promise Left Unfulfilled 

A roleplay log of Niall O'Connail & Shane O'Conner

 

 

 

 

 

Niall: *ย่อตัวลงหลบในพงหญ้าพอเห็นอะไรแว้บๆ ไม่คุ้นตาผ่านหน้าไป*

Shane: /เดินผ่านพงหญ้าเหม่อๆ /รู้สึกเหมือนเหยียบอะไรนิ่มๆ

Niall: แอ่ก.... *ส่งเสียงเล็กๆ พอถูกเหยียบ*

Shane: /ก้มลงมอง มาทำอะไรตรงนี้น่ะครับ /ยกเท้าออก

Niall: เจ้าไม่เห็นเขาหรือเชน *ผุดลุกขึ้นแล้วมองไปหาบางอย่าง หรี่ตาเพ่ง*

Shane: เห็นอะไรล่ะ... /นั่งลงข้างๆแล้วมองตามสายตาไป

Niall: มีคนไม่คุ้นหน้าล่ะ *ชะเง้อ* ไม่คุ้นหน้ายิ่งกว่าเจ้าเฝ้าลานซะอีก

Shane:  /มองคนซุ่ม คุณทำแบบนี้ยิ่งดูแปลกกว่าอีกนะครับ

Niall: อะไรกัน ข้าทำแบบนี้มาสักพักแล้วพวกเจ้ายังไม่ชินอีกหรือ .... ชู่! *รีบยกนิ้วชี้ทาบปากตัวเองเป็นสัญญาณว่าอย่าส่งเสียงดัง*

Shane: /นั่งคิดว่าใครจะไปชิน

Niall: โอ๊ะ นั่นไปนู่นแล้ว! *วิ่งไปหลบอีกพุ่ม*

Shane: /มองตามด้วยความคิดประมาณว่าสนุกเหรอ ผมว่าไม่ควรทำแบบนั้นนะครับ /พูดด้วยเสียงเบาๆ

Niall: แค่ตามดูน่า ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่านั้นเสียหน่อย

Shane: /ถอนหายใจ มันเสียมารยาทนะครับ /พูดด้วยเสียงเรียบๆ

Niall: ทำไมล่ะ *หันมามองเหมือนไม่เข้าใจจริงๆ*

Shane: ปกติไม่มีใครเขาแอบตามคนอื่นแบบนี้หรอกนะครับ... /เท้าคางมอง

Niall: แต่คนนั้นน่าสงสัยจริงๆ นี่นา ดูสิ เดินไปนู่นแล้ว *หลบดูคนนอกที่เดินไปบ้านนู้นทีบ้านนั้นที*

Shane: /มองตามไปเรื่อย เป็นธรรมดาของคนนอกหรือเปล่าครับ?

Niall: *หันมามอง* นี่กะจะให้ข้าเลิกให้ได้เลยสินะ *มุ่ยหน้าเหมือนเด็กดื้ออยากได้ของเล่น*

Shane: ไม่ได้พูดนะครับ คุณพูดเอง... /แล้วมองคนมุ่ยหน้า แต่เลิกได้ก็น่าจะดีกว่านี่ครับ

Niall: *พ่นลมหายใจออก* ก็ได้ ข้ายอมแพ้ *ยกมือประกอบด้วย ก่อนจะยิ้ม* ถ้าเจ้ามีข้อเสนอที่น่าสนใจกว่าการแอบดูชาวบ้านให้ข้าทำนะ

Shane: /ส่ายหัว ผมไม่มีอะไรแบบนั้นหรอกครับ

Niall: แล้วมาบอกให้ข้าหยุดทำของที่ข้าอยากทำ *เบะปากก่อนทำหน้าคิดออก* งั้นให้ข้าแอบดูเจ้าแทนได้ไหม

Shane: /ทำตาโตใส่ ผมมีอะไรที่ทำให้คุณอยากแอบดูหรือไงกัน...

Niall: ข้าชอบแอบดูทุกคน *ตอบเรียบๆ*

Shane: ................. /กำลังคิดในใจว่าควรตอบยังไงออกไปดี /ถอนใจ ผมก็เหมือนๆคุณนั่นแหละครับ หมายถึงรูปร่างภายนอกน่ะนะครับ

Niall: อื้อ รู้หรอกน่า เจ้าก็ไปใช้ชีวิตประจำวันเรื่อยๆ ก็ได้ ข้าอยากตามดู *กะพริบตาปริบๆ*

Shane: ... /นิ่งคิดอะไรอยู่ครู่นึง ผมว่ามันไม่ได้น่าสนใจอะไร แต่ถ้าอยากดูก็ตามใจเถอะครับ /ลุกขึ้นยืนแล้วปัดฝุ่นตามตัว

Niall: ยังไม่ได้ดูก็ด่วนสรุปไม่ได้หรอก *ยิ้มบางแล้วยืนขึ้นรอเดินตาม*

Shane: /เดินกลับบ้านไปหยิบถังน้ำที่แขวนไว้ /พยายามไม่สนใจแล้วเดินไปที่แม่น้ำ

Niall: คิดซะว่าข้าไม่อยู่แถวนี้แล้วกันน้า *เดินตามแล้วผิวปากเบาๆ ไปด้วย*

Shane: /หันไปมองคนผิวปากหน่อยๆ จะพยายามครับ /ถึงแม่น้ำแล้วก็พับแขนเสื้อก่อนจะใช้ถังตักน้ำขึ้นมา

Niall: *นั่งข้างๆ มองแบบอยากจะถามนะว่าจะเอาน้ำไปทำอะไรแต่ไม่ถาม กะพริบตาปริบๆ*

Shane: .... /หันไปมองหน้าอีกที อยากพูดอะไรก็พูดเถอะครับ

Niall: เจ้าจะตักน้ำไปทำอะไรหรือ

Shane: ผมตักไปใช้ที่บ้านน่ะครับ พวกล้างมือ ล้างหน้า บางส่วนก็เอาไปดื่ม

Niall: อ๋ออออออออออออ..... *เงียบแล้วก็มองต่อ*

Shane: แล้วก็... น้ำในแม่น้ำเย็น ถ้าอากาศร้อนๆผมก็ตักไปใช้อาบที่บ้าน /พูดจบแล้วก็ยกถังเดินกลับบ้าน

Niall: อาฮะ ข้าก็ชอบน้ำอุ่น ต้มน้ำอาบเอาเหมือนกัน *เดินตามด๊อกแด๊ก*

Shane: /หยุดเดินแล้วหันมาทั้งตัว /เลิกคิ้วขึ้น หวังว่าคงไม่ได้คิดจะตามดูจนถึงตอนอาบน้ำหรอกนะครับ....

Niall: เห็นข้าเป็นตัวอะไรน่ะ ข้าบ้าแต่ไม่ได้ลามกนะ *หยุด* ถ้าจะอาบน้ำเดี๋ยวข้าไปรอที่อื่นก็ได้

Shane: ผมถามเผื่อเอาไว้ก่อนน่ะครับ... ไม่คิดว่าคุณจะทำหรอก...

Niall: อื้อ ไม่ทำหรอก ข้าไม่อยากดูเจ้าซักหน่อยนี่นา

Shane: ..../หรี่ตาลง คงไม่ได้คิดว่าถ้าเป็นผู้หญิงจะแอบมองใช่ไหมครับ...

Niall: *มองตอบแบบน้อยๆ หน่อยข้าแต่งงานแล้วนะไม่ถ้ำมองมั่วซั่วหรอกแล้วหันหลังให้ยืนยันความบริสุทธิ์ใจ*

Shane: ก็ดีแล้วล่ะครับ /เดินต่อจนถึงบ้านแล้วเทน้ำใส่ถังใหญ่ /เดินมาเปิดประตูบ้านให้ เข้าไหมครับ

Niall: อือ *หันมาเดินตาม* รบกวนด้วยนะ *อัญเชิญตัวเองเข้าไปนั่งแล้วมองไปรอบๆ*

Shane: เชิญตามสบายเลยนะครับ ผมจะเข้าร้านซักหน่อยนะครับ /เดินไปเข้าประตูที่อยู่ไม่ไกลนัก

Niall: ไปดูที่ร้านด้วยได้ไหม *เดินตามไม่รอให้ตอบตกลง*

Shane: /มองคนที่ตามมา เชิญครับ /พูดจบแล้วก็เดินไปหยิบแผ่นหนังมาเย็บรองเท้าที่ทำค้างไว้บนโต๊ะต่อ

Niall: ทำนานไหม กว่าจะเสร็จแต่ละชิ้น *นั่งลงดูข้างๆ*

Shane: ก็แล้วแต่ความยากนะครับ /ตัดหนังให้พอดีกับแบบแล้วเงยหน้าขึ้นมา ถ้าคุณเบื่อ อยากลองทำดูบ้างไหมล่ะครับ

Niall: เอ๋ ได้หรือ แล้วต้องฝึกนานไหมกว่าจะเป็น ข้าถนัดแต่งานไม้งานเหล็ก ไม่ค่อยได้แตะอะไรแบบนี้หรอก

Shane: ถ้าเย็บเป็น ตอกหมุดได้ก็ไม่ยากเท่าไหร่หรอกครับ /นิ่งคิดครู่นึง ผมป้วนเปี้ยนในห้องนี้ตั้งแต่เล็ก ก็ตอบไม่ได้หรอกครับว่าฝึกนานไหม

Niall: ตอกหมุดพอได้ แต่เรื่องเย็บนี่ข้าไม่ค่อยแน่ใจ ตั้งแต่ชี- *หยุดพูดกะทันหัน* ข้าให้คนอื่นคอยดูเรื่องเย็บปักเสื้อผ้าแทนตลอดน่ะ

Shane: /มองแล้วหันไปเคลียร์โต๊ะให้ว่าง ถ้างั้นคงต้องเริ่มตั้งแต่หัดรีดหนังให้เรียบก่อนนะครับ ถ้าวันเดียว ถุงมือซักข้างน่าจะทำได้อยู่

Niall: เห.... *มองตามเหมือนจะพยายามจำ*

Shane: /หยิบเหล็กแท่งออกมาวาง กดไปตามความยาวของหนัง ทำให้เรียบ แบบนี้ /ทำให้ดูแล้วหลบให้อีกคนลองทำบ้าง

Niall: หืม... *ขยับเข้าไปใช้แท่งเหล็กกดหนังดูบ้าง แต่ดูเหมือนจะกดแรงไปหน่อย* เป็นไงบ้าง

Shane: แรงไปหน่อยนะครับ /เดินไปจับท่าทาง ลองอีกครั้งนะครับ

Niall: อะไรกัน นิดเดียวก็แรงไปงั้นหรือ... *กดใหม่อีกที คราวนี้ออกแรงน้อยกว่าเดิม*

Shane: หนังนี่ครับ ถึงจะบางกว่าผ้าก็เถอะ /จับๆหนัง แบบนี้แหละครับ กำลังดีแล้ว

Niall: อือฮึ... *กดไปเรื่อยๆ* แล้วต้องทำไงต่อ

Shane: พอเรียบแล้ว /ลองลูบดู ประมาณนี้ได้แล้วล่ะครับ แล้วก็ตัดหนัง /เดินไปหยิบกรรไกรอันใหญ่ออกมา ใช้อันนี้ครับ

Niall: โอ้... *รับกรรไกรมาแล้วงับเข้าออกฉับๆ แบบเด็กเล่นของเล่น* แล้วก็ต้องตัดเป็นรูปถุงมือสินะ

Shane: /พยักหน้า ต้องตัดเผื่อเย็บซัดหน่อยครับ /วางมือแล้วเอานิ้วมืออีกข้างวนให้ดู

Niall: ตัดเผื่อเย็บ ใหญ่กว่ามือจริง.... *ควานหาของมาขีดกำหนดขนาดแล้วใช้กรรไกรตัดช้าๆ*

Shane: /ยืนมองดูแล้วหันไปหยิบเข็มกับด้ายสำหรับเย็บถุงมือมาให้

Niall: *รับเข็มมาแล้วร้อยด้ายเข้าไป แทงเข็มลงไปแล้วโดนนิ้วตัวเอง* เอื้ออ!!

Shane: /มองแล้วจับมือมาดู /ลูบๆนิ้ว ค่อยๆเย็บสิครับ เดี๋ยวมือพรุนกันพอดี /ปล่อยมืออีกคนแล้วเอาเข็มกับด้ายมาเย็บถุงมือให้ดูช้าๆ

Niall: อื้ออื้อ ไม่เป็นไรมากหรอก แต่ก่อนข้าก็ชอบทำตะปูทิ่มมือตัวเองบ่อยๆ *กุมนิ้วตัวเองแล้วมองตาม*

Shane: /เงยหน้าขึ้นมอง ตะปูนี่ไม่ไหวนะครับ /แล้วก็ก้มลงไปเย็บให้ดูอีกนิดแล้วส่งให้ ลองทำดูครับ

Niall: *รับเข็มมาเย็บอีกที ขมวดคิ้วตั้งใจมาก*

Shane: /มองดูคนตั้งใจแล้วยิ้มหน่อยๆออกมา แบบนั้นแหละครับ ดีแล้ว

Niall: *เย็บไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ เน้นติดทนมากกว่าดูดีจนเหมือนมีตัวยุ้งทำจากด้ายเกาะบนขอบแผ่นหนัง*

Shane: /เห็นแล้วอดขำไม่ได้ /แต่ก็พยายามไม่ขำเสียงดังนัก

Niall: *เย็บไปได้ไม่ทันไรก็ยกถุงมือขึ้นโชว์แบบวัยรุ่น(?)ใจร้อน* เป็นไง! เป็นไง!

Shane: สำหรับมือใหม่นับว่าทำได้ดีครับ บางคนกดเข็มให้ทะลุยังไม่ได้เลยด้วยซ้ำ /ว่าแล้วก็จับดูตะเข็บ เย็บให้ละเอียดกว่านี้หน่อยก็จะแข็งแรงขึ้นนะครับ

Niall: แฮ่ ได้ ตกลง *ว่าแล้วก็ถือคำพูดของอีกคนเป็นจริงเป็นจัง เย็บถี่ติดกันเป็นก้อนด้ายหนอนชาเขียวกว่าเดิม*

Shane: /หันไปเย็บถุงมืออีกข้างให้อีกคนอยู่ไม่ไกลกันนัก /มองเป็นระยะๆ

Niall: *ผิวปากเป็นทำนองเพลงกล่อมเด็กพลางเย็บไปด้วย พออีกคนไม่ติอะไรก็เย็บถี่ๆ เหมือนฝังใจจนเสร็จไปครึ่งข้าง*

Shane: /หันไปสนใจเสียงเพลงกล่อมเด็ก เพลงอะไรเหรอครับ /ขยับไปใกล้ๆ /เลิกคิ้วนิดหน่อยตอนเห็นฝีเข็มบนถุงมือ

Niall: เพลงที่ข้าจำได้ ร้องได้ ผิวปากตามได้ตั้งแต่เกิดมา *หัวเราะเบาๆ* เพลงกล่อมเด็กไง สมัยเด็กๆ ไม่เคยฟังหรือ

Shane: /กลอกตาคิด เพลงกล่อมผมคงเป็นเสียงวุ่นวายกับงานของตาแก่ล่ะมั้งครับ /เย็บไปจนจะตามทันแล้ว

Niall: ไม่สุนทรีย์เอาซะเลยนะ *หัวเราะอีก พยายามเย็บแซง*

Shane: ก็ผมเป็นลูกหลงนี่... เกิดมาได้นี่พวกเขาก็แปลกใจกันจะแย่แล้ว... /เย็บไปเรื่อย

Niall: *หุบยิ้มลงเล็กน้อย* งั้นหรือ นั่นสินะ แต่จะหลงหรือไม่หลง ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจเกิดก็เป็นลูกจองพ่อกับแม่นะ

Shane: /มองแล้วขำหน่อยๆ หลงที่ว่า คือพวกเขาไม่คิดว่าผมจะมาเกิด อายุก็มาก ใครจะไปคิดว่าจะมีเด็กมาเสี่ยงเกิด /เย็บจนเกือบเสร็จ

Niall: *เหลือบมองแล้วหันกลับไปมองงานตัวเอง เพราะมัวแต่คุยเลยไม่ถึงไหน* อะะะะ *รีบเร่งมือตาม*

Shane: /มองคนเร่งมือ ระวังเข็มแทงมือด้วยนะครับ /แอบคิดนิดๆว่าบอกช้าไปไหม

Niall: ไม่แทงหรอกน่า ข้าไม่พลาดซ้ำสองหรอก *เย็บขอบแผ่นหนังแล้วชูขึ้น* เสร็จ!

Shane: ครับๆ /เย็บของตัวเองจนเสร็จแล้วเหมือนกัน ลองสวมดูไหมครับ /ยื่นข้างที่ตัวเองเย็บให้ด้วย

Niall: อื้อ เอาสิ *สวมข้างที่ตัวเองเย็บดูทันที ปรากฏว่าวาดใหญ่ไปหน่อยเลยหลวมไม่พอดีมือ* ... *ทำมืออีกข้างหยุบๆ รอให้ใส่ให้*

Shane: ... /ใส่ถุงมือให้ /เพราะกะจากสายตาไม่ได้วัดเลยใหญ่กว่าเล็กน้อย เป็นไงบ้างครับ

Niall: หลวม *ตอบตรงๆ* คงเหมาะไว้สวมกันหนาวหรือทำอย่างอื่นนอกเหนือจากงานปกติของข้าน่ะ

Shane: เห็นด้วยครับ /พยักหน้าอีก แต่ถ้าเก็บเอาไว้ดูฝีเข็มตอนหัดทำนั่นก็อีกเรื่อง ตาแก่ชอบทำแบบนั้นแล้วเอามาล้อผมตอนทำงาน /ถอนใจ

Niall: ถ้ามีโอกาสได้ทำอีกน่ะนะ *ถอดถุงมือออกมา* พ่อเจ้าน่ะหรือ ทั้งที่เจ้าก็ทำงานสวยดีนี่นะ

Shane: ยังไม่เท่ากับตาแก่หรอกครับ ยังต้องหัดอีกเยอะเลย /พับผืนหนังบนโต๊ะ ถ้าอยากหัดทำเมื่อไหร่ก็แวะมาได้เลยนะครับ ทำได้แล้วจะได้ลองที่ยากขึ้นด้วย

Niall: โฮ่ จะสอนข้าอีกงั้นหรือ *เลิกคิ้วข้างหนึ่งแล้วยิ้ม เก็บถุงมือใส่กระเป๋า* งั้นวันหลังข้าควรจะช่วยซ่อมอะไรให้เจ้าบ้างแล้วล่ะ

Shane: ซ่อมเหรอครับ... /ลูบคางคิด สอนผมซ่อมอะไรน่าจะดีกว่าครับ เผื่อว่าของที่ต้องซ่อมมันดันพังกลางคืน ให้ไปรบกวนคงไม่ดี

Niall: ไม่อะ ไม่รบกวนข้าหรอก ปกติข้าก็ไม่ได้นอนหัวค่ำมากขนาดนั้นอยู่แล้ว แล้วก็ไม่อยากให้เจ้ามาแย่งงานข้าด้วย *ตอบโต้งๆ*

Shane: /หลุดเสียงเหอะออกมาจากคอ /ยกมือขึ้นปิดปากหน่อยๆ เอาอย่างงั้นก็ได้ครับ จะไปเคาะประตูตอนที่คุณเข้านอนแล้วเลย

Niall: *มุ่ยหน้าเล็กน้อย* อะไรกันน่ะไอ้เหอะของเจ้านั่นน่ะ *หึ* งั้นข้าก็จะไปดักรอที่บ้านเจ้าก่อนเจ้าไปหาข้าด้วยซ้ำ

Shane: บางครั้งผมก็หลุดๆออกมาแบบนี้แหละครับ... /เบือนหน้าไปทางอื่นแล้วหันกลับมา คุณจะรู้ได้ไงกันครับว่าผมจะไปเคาะวันไหน

Niall: ไม่รู้หรอกว่าเจ้าจะไปเคาะวันไหน แต่รู้จักสายตาของช่างหรือเปล่าล่ะ ข้าดูออกนะว่าเมื่อไหร่หลังคาบ้านเจ้าจะรั่ว *ใส่สีตีไข่เพิ่มเวอร์เล็กน้อย*

Shane: /มองแบบจะจริงเหรอ งั้นก็ดีเลยครับ ผมจะได้ไม่ต้องเดินไปตามช่างไง

Niall: อือ เจ้านอนตีพุงรออยู่บ้านไปนั่นแหละ เดี๋ยวข้ามาเอง *ลุก* ขอบใจที่ให้ตามแอบดูวันนี้นะ!

Shane: ..... .o(แบบนี้เรียกแอบดูได้เหรอครับ...) ไม่เป็นไรครับ จะกลับแล้วเหรอครับ

Niall: อือ วันนี้พอแล้วล่ะ ต้องตื่นเช้านี่นา ....อะ สาบานได้เลยว่าวันนี้ข้าจะไม่ไปแอบดูคนอื่นแน่นอน *ออกตัวไปก่อน*

Shane: /พยักหน้ารับรู้ งั้นรอครู่นึงนะครับ /เดินกลับเข้าไปในบ้านแล้วออกมาพร้อมขวดโหล เอาแยมกลับไปด้วยครับ

Niall: เห... *รับมาถือ* นี่กะจะพังหลังคาตัวเองให้ข้าซ่อมเยอะๆ เลยใช่ไหมเนี่ย ค่าตอบแทนเยอะเชียว *ปากแซวแต่ก็ยิ้มมองขวด*

Shane: คราวหน้าเปลี่ยนหลังคาให้ผมเลยดีไหมล่ะครับ /มองเจ้าเล่ห์ ไม่รบกวนแล้วดีกว่าครับ ต้องตื่นเช้านี่ครับ

Niall: *มองด้วยแววตาประหลาดใจชั่วครู่ก็ยิ้มกลบ* ด๊าย~ *กระชับขวดแยมเข้าหาตัวเอง* งั้นไปล่ะ *เดินออกจากบ้านเชนไป*