17.10.2014
ถึงคุณไดอารี่หมายเลข 41
นี่เป็นฉบับแรกที่เขียนตอบกลับ ไม่สิ.. เป็นไดอารี่ฉบับแรกที่เขียนหาคนอื่นเลยล่ะ ความจริงก็รู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อยตอนที่รอไดอารี่มาถึง แม้ว่าจะเป็นการรู้จักกันผ่านตัวอักษรแต่ก็ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน :) แล้วก็ขอบคุณสำหรับชื่อ ‘ไดจัง’นะ ความจริงกำลังคิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าเรียกยาวๆแบบนั้นคงจะจำยากน่าดู
หวา อยากเห็นจังนะเมนูที่ว่า มันไม่มากไปหรอกน่าก็เราเป็นเพื่อนทางไดอารี่กันแล้วนี่ จะรอดูรูปที่แนบมาในครั้งหน้าแล้วกันนะ ^^ เอ๋ หกล้มงั้นเหรอ? ถ้าเป็นแผลหรือว่ารอยช้ำก็อย่าลืมใส่ยาซะล่ะ เดี๋ยวจะเรียนพละคาบต่อไปไม่สนุกนา ส่วนเรื่องวิชาที่ไม่ชอบก็มีนะ เรียนทีไรจะหลับทุกทีเลยล่ะโดยเฉพาะตอนบ่ายๆน่ะ แถมที่โรงเรียนยังอากาศดีสุดๆอีกต่างหาก กว่าจะดึงตัวเองกลับมาเรียนได้ก็แทบแย่
เอาล่ะ เริ่มเล่าเรื่องอะไรก่อนดีนะ... ช่วงอาทิตย์นี้ก็ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเหมือนทุกอาทิตย์นั่นล่ะ จะมีเรื่องตื่นเต้นก็คงเป็นเรื่องนอนตื่นสาย เกือบไปเรียนไม่ทัน (ขำ) ความจริงตั้งแต่เปิดเทอมมาก็ยังตั้งสินใจเรื่องชมรมไม่ได้เพราะว่าชมรมที่สนใจก็เยอะจนเลือกไม่ได้เลยต้องรออีกหน่อย พอเห็นทุกคนกระตือรือร้นในการทำกิจกรรมของชมรมแล้วก็รู้สึกอยากจะเข้าขมรมบ้างเลยล่ะ (แต่ก็ยังเลือกไม่ได้อยู่ดี) แล้วเธอล่ะได้เข้าชมรมไหนบ้างหรือเปล่า? ถ้าได้เข้าชมรมที่สนใจคงสนุกน่าดูเลยสินะ ว่าไหม? ^^
จริงสิ งานเทศกาลที่ผ่านมาเป็นยังไงบ้าง ได้ไปแค่แว้บเดียว เท่าที่เห็นร้านของกินกับซุ้มเกมเยอะดีนะแต่ว่ายังไม่ทันเดินให้ทั่วเท่าไหร่ (แอบเสียดายนิดๆ) แต่ว่าตอนที่ไปเดินน่ะเห็นคนรู้จักเยอะพอสมควร บางคนก็แวะทักทายกันบ้างนิดหน่อย แล้วก็พลุสวยมาก (ได้ถ่ายรูปมานิดหน่อยด้วยล่ะ) ว่าแต่เธอได้ไปเดินเที่ยวงานเทศกาลหรือเปล่า ถ้าไปคงเดินเที่ยวทั่วแน่ๆเลย (ขำ) ...
เป็นไดอารี่ฉบับแรกเลยไม่ค่อยได้เขียนอะไรมากเท่าไหร่แฮะ ที่จริงไม่ค่อยมีอะไรที่น่าจะเป็นเรื่องเล่ามากเท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นการแลกเปลี่ยนความสนใจก็พอไหวน่ะ (ขำ) ตอนนี้คงต้องพักไดอารี่ฉบับนี้ไว้แล้วล่ะ ขอโทษที่ไม่ค่อยได้เล่าอะไรเท่าไหร่นะ;;; เรื่องการเรียนยังไงก็พยายามเข้าล่ะ คิดว่าสนุกก็คงสนุกแต่วิชาที่เหมือนยาขมนั่นเธอคงต้องหาคนช่วยติวล่ะมั้ง จะตั้งตารอฉบับหน้าของเธอนะ
รักษาสุขภาพด้วยเช่นกันนะ
ไดจัง :)
Pic Ver.
- คำผิดในไฟล์รูปจะมาแก้ไขภายหลัง -