"แซค...ฉันไม่รังเกียจนายหรอก" ตาสีฟ้าของเพื่อนซี้ตรงหน้าผมมองผมอย่างจริงใจ ผมรู้สึกได้ว่าเขาไม่รังเกียจรสนิยมของผมเลยแม้แต่น้อย...
คริสโตเฟอร์ ไวท์ลอว์ ไพน์ เป็นเพื่อนซี้ที่ผมสนิทกันตั้งแต่สมัยเรียน ผมกับเขารู้จักกันและกันเป็นอย่างดี แม้แต่เรื่องที่ผมเป็นเกย์เขาก็รู้
"นาย...ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ? อย่างเช่นรังเกียจ...ขยักแขยง อิ๊แหวะอะไรแบบนี้น่ะ??" "ฉันก็บอกไปแล้วไง...ว่าฉันไม่เคยคิดแบบนั้นเลย แซค..."
มือของคริสยังคงอบอุ่นเช่นเคย...เขากุมมือผมไว้แบบเดียวกับที่เขามักจะทำในเวลาที่ผมรู้สึกแย่ แม้ว่าผมควรจะมีพลังแบบนี้อย่างที่สป๊อคมีก็เถอะ
คริสเหมือนดั่งพลังงานบางอย่างที่ทำให้คนรอบข้างรู้สึกดี เป็นพลังในแง่บวกที่ทำให้ผมรู้สึกดีทุกครั้ง และครั้งนี้เองก็เช่นกัน...
ผมตัดสินใจที่จะออกแถลงการกับสื่อว่าผมเป็นแบบนี้ ผมเป็นเกย์ แต่ก็อดคิดที่จะกลัวไม่ได้อีกอยู่ดีนั่นแหละ...แต่พอคริสจับมือผมแบบนี้ ผมมั่นใจขึ้น
ตั้งแต่วันนั้น...ผมก็รู้สึกเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ผมสามารถมีคนรักได้อย่างเปิดเผย ผมคบกับโจนาธาน ส่วนคริสก็ได้เฝ้ามองผมกับโจอย่างยินดี
คริสไม่เคยมีท่าทีรังเกียจอย่างที่เคยพูดไว้จริงๆ...แม้กระทั่งวันนี้... ผมกับโจนาธานเลิกกัน...เขาก็ยังคงให้กำลังใจผม...มือของเขาอุ่นเหลือเกิน
คริสมองผมด้วยสายตาเช่นเดิม เขายังคงมอบความรู้สึกดีๆให้ผมเสมอ...เขาเป็นเพื่อนแท้ที่ผมมี ผมคิดว่าตัวเองโชคดีมากที่มีเขาเป็นเพื่อน...
"คริส..." "หืม?"
"นายจะว่ายังไง...ถ้าฉัน..."
"นาย...จะทำไมอะไรกับฉันเหรอ? ฮ่าๆ" คริสพูดแบบติดตลก แต่นี่ผมไม่ตลกด้วยหรอกนะ...
ผมส่งสายตาจริงจังให้เขา ดูท่าคริสจะเข้าใจว่าเวลานี้ผมจริงจัง...เขาค่อยๆหุบยิ้มลงและตั้งใจรอฟังผม ที่ผ่านมาดูท่าผมจะมองข้ามอะไรไป...
ในชีวิตของผมอาจจะมีใครหลายคนเข้าผ่านมาในชีวิต โจนาธานเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เข้ามาและผ่านไป...เราสองคนไปกันไม่ได้...ทำไมผมไม่มองคนข้างตัวผมเลย
คริสเป็นบุคคลที่มักจะอยู่ข้างๆผมเสมอ...เขาเข้ามา...แต่ยังยืนอยู่ข้างๆผม ไม่หายไปไหน...ความรู้สึกดีๆที่เขามีให้ผม...มันทำให้ผมหลงไหลเขา....
คริสไม่เคยมีท่าทีรังเกียจอย่างที่เคยพูดไว้จริงๆ...แม้กระทั่งวันนี้... ผมกับโจนาธานเลิกกัน...เขาก็ยังคงให้กำลังใจผม...มือของเขาอุ่นเหลือเกิน
ถึงเวลาที่ผมควรจะบอกเขา...
"คริส...ถ้ามีเกย์มาชอบนาย...นายจะว่ายังไง?"
แต่ผมก็ยังกลัว กลัวอีกฝ่ายจะรับไม่ได้อีกอยู่นั่นแหละ...
คริสมองผมด้วยสายตาเช่นเดิม เขายังคงมอบความรู้สึกดีๆให้ผมเสมอ...
เขาเป็นเพื่อนแท้ที่ผมมี ผมคิดว่าตัวเองโชคดีมากที่มีเขาเป็นเพื่อน...
คริสเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
"ถ้ามีเกย์มาชอบฉันเหรอ?...ฉันว่าฉันคงอยากลองคบกับเขาดูน่ะ เผื่อมีคิวแสดงบทเกย์ ฉันจะได้เล่นถูกไงล่ะ"
คริสพูดติดตลก
"เอาดีๆสิคริส..."
"อืม...ฉันเองก็ไม่รังเกียจหรอก ถ้าจะลองคบกับเกย์น่ะ ถึงฉันจะชอบผู้หญิงก็เถอะ"
"ทำไมนายคิดแบบนั้น?"
"ก็มันเป็นความรักนี่นา"
"...ความรักมันเป็นสิ่งที่ห้ามกันไม่ได้หรอกจริงมั๊ย มันเป็นสิ่งที่สวยงามของโลกนี้เลยนะ ทำไมฉันต้องรังเกียจล่ะ?"
คริสตอบด้วยน้ำเสียงจริงใจ
"...ความรักมันเป็นสิ่งที่ห้ามกันไม่ได้หรอกจริงมั๊ย มันเป็นสิ่งที่สวยงามของโลกนี้เลยนะ ทำไมฉันต้องรังเกียจล่ะ?"
คริสตอบด้วยน้ำเสียงจริงใจ
คำตอบของคริสทำให้ผมใจชื้นขึ้นมา...แต่เขาจะเข้าใจที่ผมพูดรึเปล่าว่าผมหมายถึงอะไร
เพราะคริสน่ะ...
"ว่าแต่...ถามทำไมเหรอ?"
ออกจะซื่อบื้อน่ะสิ
คริสยังคงเอียงคอมองผมอย่างสงสัย แต่แบบนี้แหละที่ทำให้ผมคิดว่าเขา...น่ารักเหลือเกิน
เหมือนหมาโกลเด้นขนสีเหลืองทองตัวใหญ่นิสัยไฮเปอร์...
"เฮ้อ...ให้ตายสิคริส..."
"อ่าว ทำไมอ้ะ?"
"...ช่างมันเถอะ..."
"ง่าาา มีอะไรก็บอกดีๆสิแซค นี่ฉันไม่รู้จริงๆนะ รึว่า...นายมีคนที่ปิ๊งแล้ว?"
"เฮ้อ...ให้ตายสิคริส..."
"อ่าว ทำไมอ้ะ?"
"...ช่างมันเถอะ..."
"ง่าาา มีอะไรก็บอกดีๆสิแซค นี่ฉันไม่รู้จริงๆนะ รึว่า...นายมีคนที่ปิ้งแล้ว?"
"อืม...จะว่างั้นก็ได้"
"หืม? เพราะแบบนี้รึเปล่าที่ทำให้นายเลิกกับโจนาธานน่ะ?"
"ไม่หรอก...เขากับฉันไม่ได้อยู่ด้วยกันมาระยะนึงแล้ว"
"งั้นเหรอ"
"แล้ว...ใครล่ะที่นายปิ๊งอยู่น่ะ ใครนะที่จะเป็นหนุ่มน้อยผู้โชคดีคนนั้น~"
นายไม่รู้อะไรจริงๆนั่นแหละ...
"หึ...ไม่บอกหรอก..."
"ใจร้ายจัง"
"แล้วถ้าฉันบอกเขา...เขาจะรับรักฉันมั๊ยล่ะ?"
ผมมองคริส
"อื้ม! ต้องรับรักนายแน่นอน เชื่อสิ ฉันเอาตัวเป็นประกันว่านายเป็นคนดีพอ"
นายนี่นะ...
"เหวอ~!?"
ผมคว้าตัวของคริสให้หันมาทางตัวเอง
"ถ้าคนที่ฉันปิ๊งอยู่...คือนายล่ะ?"
"หาาาาา!?"
การเห็นคนตรงหน้าเริ่มหน้าแดงนี่มันเจ๋งจริงๆ...
"นะๆ...นี่พูดจริงรึพูดเล่นเนี่ยแซค?"
"ฉันพูดจริง..."
"โห...ให้ตายสิ..."
คริสลูบหน้าตัวเองแบบลำบากใจเล็กน้อย ทำให้ผมเริ่มลังเล...
"พระเจ้า...นายปิ๊งฉัน แล้วนายก็เลิกกับโจนาธาน...เพราะฉันใช่มั๊ยแซค?"
นึกว่าคริสจะมีท่าทียี้ๆใส่ผมซะอีก
เขากลับคิดว่าตัวเองทำให้ผมเลิกกับโจ
"ไม่..ไม่ใช่เพราะนาย...เพราะฉันตะหาก...ฉันรู้ใจตัวเองช้าไป"
ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามปกติที่สุด
"ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าโจกับฉันเข้ากันไม่ได้"
"ที่ผ่านมา...ฉันรู้สึกว่านายเป็นเพื่อน...เพื่อนที่ยิ่งกว่าเพื่อน...แต่ตอนนั้นฉันยังไม่เข้าใจความรู้สึกนั้นเท่าไหร่"
คริสมองผมแบบสับสน
"มากกว่าเพื่อน...งั้นเหรอ?"
คริสมองผมด้วยสีหน้าไม่เชื่อหูตัวเอง
"แซค...นายก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าฉันไม่ใช่เกย์...ถึงฉันจะไม่ได้รังเกียจก็เถอะ"
"นั่นสินะ..."
ผมรู้สึกเสียกำลังใจขึ้นมา...
ใช่สิ คริสเป็นชายแท้นี่นะ
ผมไม่เคยรู้สึกแย่กับรสนิยมตัวเองขนาดนี้มาก่อน
ผมภูมิใจด้วยซ้ำ
แต่ตอนนี้ไม่...
"นายอาจจะไม่รังเกียจฉันก็จริง แต่ฉันอาจจะไม่สเป็คนายก็ได้..."
ผมค่อยๆปล่อยตัวอีกฝ่าย คริสยังคงอยู่ตรงหน้าผม
ฟังผม...อย่างตั้งใจ
ไม่หลบหนี
"ฉันเอง...ก็ไม่เชิงคิดว่านายไม่ใช่สเป็ค...นายเป็นคนพิเศษสำหรับฉัน...พิเศษมากกว่าใครทั้งนั้น..."
สายตาของคริส...
เห็นได้ชัดว่าเขากำลังสับสน
คริสกำลังสับสนงั้นเหรอ...
"แซค...ฉันน่ะ ถึงฉันจะบอกว่าฉันยังชอบผู้หญิงอยู่ก็เถอะ แต่ฉัน...ก็รู้สึกชอบนาย...บางที่ก็ดูจะเกินเพื่อนด้วย"